ดวงใจภวินท์ นิยาย บท 915

ภวินท์จิตใจหน่วงหนัก รีบก้าวเข้าไปในคฤหาสน์

ตลอดทางมีซากศพอยู่เต็มไปหมด ไม่มีใครมีชีวิตอยู่ นี่ทำให้ใจภวินท์ยุ่งเหยิงมาก

เขาไม่รู้ว่าญาธิดาถูกเทอรี่ขังไว้ที่ไหน ได้แต่ค้นหาไปทีละห้อง

แต่ค้นหาไปครึ่งชั่วโมง ภวินท์ก็ไม่พบว่าญาธิดาอยู่ที่ไหน

หาญาธิดาไม่เจอ ภวินท์รู้สึกเหมือนตัวเองกำลังจะเป็นบ้า

ในเวลาเดียวกัน

ญาธิดาซ่อนตัวอยู่ในความมืด กลิ่นที่นี่เหม็นมาก แต่ญาธิดาได้แค่ทน ไม่กล้าออกไป

ข้างกายเธอยังมีเด็กผอมบางเบียดอยู่ด้วย

เมื่อหนึ่งชั่วโมงที่แล้ว ในคฤหาสน์เกิดการต่อสู้กะทันหัน

กลุ่มคนที่ไม่รู้ว่ามาจากไหน กรูเข้ามาในคฤหาสน์ และเริ่มฆ่าโดยไม่มีเหตุผล

เธอถูกกลุ่มคนไล่ตามจนเกือบถูกจับได้

ในช่วงเวลาวิกฤติ จู่ๆ เด็กน้อยที่เคยพบก็ปรากฏตัวขึ้น และพาตัวเองมาที่นี่

หลังจากมาถึงญาธิดาถึงได้พบว่าที่นี่มีบ้านหมาหลังเล็กๆ อยู่

และเป็นบ้านของเด็กน้อยด้วย

ญาธิดาตกใจมากที่เด็กน้อยอาศัยอยู่ในสถานที่แบบนี้ แต่สถานการณ์เร่งด่วน ไม่สามารถคิดมากเกินไปได้ ถูกเด็กน้อยลากเบียดเข้ามา

นี่คือคอกสุนัขทรงบ้าน ภายในมีพื้นที่ไม่มากนัก ญาธิดาจึงขดขาเข้าไปเบียดกับเด็กน้อย

หลังจากทั้งสองเข้าไป สุนัขสีครีมตัวใหญ่ก็มาขวางทางเข้าเพื่อเป็นที่กำบัง เหลือเพียงรอยแยกเล็กๆ ให้เธอดูภายนอก

อยู่ที่นี่มันน่าอึดอัด แต่ไม่มีทางเลือก ชีวิตสำคัญกว่า

บางทีอาจเป็นเพราะความห่างไกลของสถานที่จึงไม่มีใครหาพบ เช่นนี้ญาธิดาจึงถอนหายใจโล่งอก

ญาธิดาได้รับบาดเจ็บที่ขาขณะหลบหนี เธออดทนกับความเจ็บปวดรุนแรง หันหน้าไปมองเด็กน้อย “เธอโอเคไหม”

เมื่อครู่ระหว่างทางเธอสังเกตเห็นว่าบนตัวเด็กชายมีรอยแผลใหม่