ดวงใจภวินท์ นิยาย บท 932

ญาธิดาก้าวถอยหลังไปสองสามก้าวโดยสัญชาตญาณ นึกว่าคนของมาเลน่าจะไล่ตามมา

แต่วินาทีต่อมา หัวน้อยๆที่มีผมปุกปุยก็โผล่ออกมา

“ไรอัน！”

หลังจากที่เห็นใบหน้าที่ชัดเจนของอีกฝ่ายแล้ว ญาธิดาก็ร้องตะโกนขึ้นมาด้วยความประหลาดใจ จากนั้นก็รีบดึงไรอันออกมาจากข้างในอย่างรวดเร็ว

แน่นอนว่า ยังมีป๊อกกี้ที่ได้รับบาดเจ็บตามมาอีกด้วย

หลังจากที่ไรอันยืนมั่นคงแล้ว ก็ยิ้มให้กับญาธิดา ในมือกอดกล่องกล่องหนึ่งเอาไว้แน่น

ญาธิดาไม่คิดว่าไรอันจะเปลี่ยนความคิดในวินาทีสุดท้ายแบบนี้ รู้สึกดีอกดีใจในขณะเดียวกันก็ไม่กล้าอยู่ที่นี่นาน รีบออกจากที่นี่ไปอย่างรวดเร็ว

ที่นี่เป็นผืนป่าทั้งหมด ดูแล้วน่าจะเป็นเขตชานเมือง แต่โชคดีที่พวกเขาโบกรถบนถนนได้หนึ่งคัน ให้พาพวกเขาไปส่งที่ที่Mrs. Robertอยู่

หลังจากที่Mrs. Robertเห็นพวกเขา ก็รู้สึกดีใจเป็นอย่างมาก รีบพาพวกเขาเข้าไปทันที ในขณะเดียวกันก็เรียกสัตวแพทย์มาทำการรักษาแผลให้กับป๊อกกี้เช่นกัน

พวกMrs. Robertกลับมาถึงที่ที่Mrs. Robertอยู่แล้ว ในขณะเดียวกัน อีกทางด้านหนึ่ง มาเลน่าถือไฟฉาย บาดแผลที่ขาถูกพันด้วยผ้าพันแผลเอาไว้แล้ว มาเลน่าอดกลั้นเอาเจ็บปวดเอาไว้ เดินไปตามทางที่มืดมิด สีหน้าดำมืดอย่างหาที่เปรียบไม่ได้

เธอคิดไม่ถึงเลยว่าไอ้เด็กนอกคอกที่สมควรตายนั่น จะมีเส้นทางใต้ดินนี้อีกด้วย

คฤหาสน์ตระกูลสมิทที่มีการปกป้องคุ้มกันอย่างเข้มงวดแน่นหนา ไม่คิดว่ายังจะมีเส้นทางนี้อยู่ด้วย

สำหรับมาเลน่าแล้ว นี่มันเป็นความอัปยศอดสูที่แสนใหญ่หลวงนัก

“ตระกูลนั่นมันไม่ใช่คนดีอะไรอย่างที่คิดเอาไว้จริงๆ！”มาเลน่าพูดด่าทอออกมาอย่างช่วยไม่ได้

เดินมานานแล้ว ในที่สุดมาเลน่ากับพวกคนที่ติดตามมาด้วยก็ออกมาจากทางออกสักที แต่ในตอนนี้พวกญาธิดาหายไปจนไม่เหลือร่องรอยแล้ว