ดวงใจภวินท์ นิยาย บท 937

ไม่นานเครื่องบินก็เทคออฟ หายไปในกลุ่มเมฆบนท้องฟ้าเหมือนกับนกน้อย

หลังจากที่เครื่องบินออกไปได้ไม่นาน ก็มีเงาคนที่สูงใหญ่คนหนึ่งโผล่ขึ้นมาที่สนามบิน มองเที่ยวบินที่เทคออฟออกไปเรียบร้อยแล้ว ใบหน้าที่หล่อเหลาดูอารมณ์เสีย

จากนั้น เขาก็หยิบโทรศัพท์ออกมา โทรออกไปหนึ่งหมายเลข

“เอมี่ ช่วยผมจัดเตรียมเครื่องบินบินตรงไปยังเมือง Jหน่อย……”

……

เที่ยวบินนี้เป็นเที่ยวบินตรง ญาธิดากับขวัญตาเหนื่อยมากแล้วจริงๆ พอขึ้นเครื่องก็หลับไปเลยทันที

พอลืมตาขึ้นมาอีกที ก็ผ่านไปห้าชั่วโมงแล้ว

หลังจากที่ญาธิดาตื่นขึ้นมา ก็เห็นไรอันกำลังปีนอยู่ตรงหน้าต่างเครื่องบิน จ้องมองเมฆหนาๆข้างนอกด้วยความอยากรู้อยากเห็น

“ไรอัน นายอยากจะพักผ่อนไหม?”ญาธิดาถามขึ้น

ไรอันส่ายหัวให้กับเธอ ดูเหมือนจะดีใจสุดๆ จู่ๆญาธิดาก็ตอบสนองกลับมา ไรอันถูกขังอยู่ในคฤหาสน์ตระกูลสมิทมาโดยตลอดตั้งแต่เด็กจนโต นี่ดูเหมือนว่าจะเป็นครั้งแรกที่ได้มาสัมผัสกับโลกภายนอกสินะ

“ที่พวกเรานั่งอยู่……นี้……คืออะไร?”มองดูเมฆอยู่สักพัก ไรอันก็เงยหน้าขึ้นมามองญาธิดา เปิดปากพูดขึ้นอย่างตะกุกตะกัก

ญาธิดาตอบกลับอย่างใจเย็น“เรียกว่าเครื่องบิน เร็วมากๆเลยนะ สามารถนั่งพวกมันไปทั่วทั้งโลกได้เลย แถมก็ใช้แค่เวลาสั้นๆด้วย”

ไรอันพยักหน้าอย่างหนักแน่น ดีใจสุดๆ“เมื่อ……ที่อยู่ที่คฤหาสน์มีสิ่งนี้บินผ่าน……ผมนึกว่าเป็น……นก……ที่แท้……ก็เรียกว่าเครื่องบินนี่เอง……”

ไรอันพูดติดๆขัดๆ ญาธิดารู้สึกว่าน่าเอ็นดูไม่น้อย

ไรอันไม่ได้บกพร่องทางสติปัญญาหรือว่าทางจิตใจ แต่ตอนที่อยู่ที่คฤหาสน์ตระกูลสมิท ไม่เคยมีปฏิบัติต่อเขาเหมือนเป็นคนเลย แล้วก็ไม่มีใครไปพูดคุยกับเขา ไม่มีใครบอกเรื่องสามัญสำนึกกับเขาเลยด้วย

ตอนที่ญาธิดาถูกบังคับให้ไปหลบอยู่ในคอกหมาด้วยกันกับไรอัน เธอก็พบว่า มาเลน่าผู้หญิงคนนี้ เลี้ยงดูไรอันเหมือนกับหมา

ไรอันหยุดพักอยู่สักพัก ก็พูดขึ้นมาต่อ“ตอนนี้……ผม……นั่งอยู่บนเครื่องบิน……”