ดวงใจภวินท์ นิยาย บท 936

ภวินท์ถอนหายใจยาวๆ แววตาหมดหนทาง“ธิดา……”

เขายื่นแขนออกมา บีบมือของญาธิดาไว้แน่น“ผมรู้ว่าคุณกำลังพูดด้วยความโมโห แต่ว่า ผมเองก็อยากจะให้คุณฟังความคิดของผมเหมือนกัน”

ญาธิดาเห็นเขาไม่ได้โกรธ ก็แอบถอนหายใจอยู่ภายในใจ ในเวลานี้เธอก็ใจเย็นลงแล้ว พยักหน้าให้กับเขา“คุณว่ามา”

“ก่อนหน้านี้มาเลน่าใช้คุณมาข่มขู่ผม ดังนั้นผมก็เลยไม่กล้าผลีผลามทำอะไรโดยพลการ แต่ขอแค่พวกคุณกลับถึงเมือง Jอย่างปลอดภัย ผมก็หายห่วงแล้ว เธอเองก็ไม่สามารถบีบบังคับให้ผมทำอะไรได้อีกเหมือนกัน”

“ตราบใดที่ผมอยู่ที่นี่ เธอก็จะไม่ไล่ตามพวกคุณอีก”

“แถมนอกจากเรื่องนี้แล้ว ผมก็ยังอยากจะทำการตรวจสอบที่ตระกูลสมิธต่อด้วยเหมือนกัน”

พอฟังคำพูดของภวินท์จบ ญาธิดาก็เข้าใจขึ้นมาทันที นี่เป็นแผนการที่เหมาะสมกับพวกเขาที่สุดแล้วในตอนนี้

พอเธอกลับไปถึงเมือง J ก็จะสามารถติดต่อกับจรณ์ได้ ถึงตอนนั้นก็จะได้ช่วยกันคิดหาวิธีว่าจะช่วยภวินท์ออกมายังไง

หลังจากที่คิดพิจารณาซ้ำไปซ้ำมาแล้ว ในที่สุดญาธิดาก็ถอนหายใจออกมา

เธอจ้องมองภวินท์ตาเขม็ง บีบแขนของเขา

“คุณต้องจำไว้นะ ว่าถ้าเกิดหายตัวไปสองปีเหมือนกับครั้งที่แล้วอีก ฉันอาจจะไม่ยกโทษให้กับคุณอีกแล้ว”

ภวินท์ดึงเธอเข้ามาข้างหน้าเบาๆ ประกบริมฝีปากที่อ่อนนุ่ม ทิ้งรอยจูบเอาไว้ ก่อนจะผละออกมาอย่างรวดเร็ว

เขาแววตาลึกซึ้ง มองเธออย่างจริงจังตั้งใจ“ไม่มีทาง”

รถจอดลง ภวินท์เดินลงมาด้วยสีหน้าเยือกเย็น ไม่นานรถก็แล่นจากไปอย่างรวดเร็ว

มาเลน่าจอดรถลงข้างๆตัวเขา เงยหน้ามองเขา ก่อนจะพูดยิ้มๆ“โจอี้ที่รักของฉัน พวกเธอทอดทิ้งคุณอย่างไม่สนใจไยดีแล้วเหรอ?”

“แต่ว่าไม่เป็นไร ขอแค่คุณกลับไปกับฉันล่ะก็……”

มาเลน่ายังไม่ทันพูดจบ ภวินท์ก็เปิดประตูรถออก นั่งลงไปบนที่นั่งข้างคนขับทันที

สิ่งนี้ทำให้มาเลน่าอึ้งตะลึงไป ผ่านไปสักพัก เธอก็ยิ้มออกมาช้าๆ