ดวงใจภวินท์ นิยาย บท 944

อลิสายังจำตอนที่เห็นสภาพของอัญมณีในตอนนั้นได้ ถ้าไม่ใช่เพราะว่าเธอไปถึงทันเวลาล่ะก็ อัญมณีอาจะกระโดดลงไปแล้วจริงๆก็ได้

ที่ตัวของอัญมณีเกิดอะไรขึ้นกันแน่ อลิสารู้สึกสับสนมึนงงอยู่ชั่วคราว แต่ว่าหลังจากที่ผ่านการอบรมชี้แนะและรักษาอยู่ช่วงระยะเวลาหนึ่งแล้ว เธอก็เริ่มอาการดีขึ้นเรื่อยๆ เชื่อว่าอีกไม่นานเธอก็จะหายดีเป็นปกติแล้ว

วันนี้ที่พาอัญมณีออกมา ก็เพราะเห็นว่าเธออาการค่อนข้างเสถียรแล้ว ออกมาเดินปล่อยใจด้วยกันสักหน่อย ถึงยังไงก็เอาแต่อยู่ในที่ที่เดียวอยู่ตลอดมันก็ไม่ค่อยดี

“ไปกันเถอะ ฉันได้ยินมาว่ามีดีไซเนอร์ต่างชาติที่มีชื่อเสียงเป็นพิเศษเปิดร้านใหม่อยู่ที่นี่ด้วยนะ พวกเราไปดูกันเถอะ”

อลิสารออัญมณีขึ้นมาบนบันไดเลื่อน จู่ๆโทรศัพท์ของเธอก็ดังขึ้น

เธอหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดู เป็นสายจากญาธิดา

“ธิดา?”

ในสายมีเสียงของญาธิดาดังขึ้นมา“อลิสา ฉันโทรไปตั้งหลายสายแต่โทรไม่ติดเลย ตอนนี้คุณอยู่ที่ไหนของห้าง ฉันจะไปหาคุณ”

อลิสาปิดเสียงของโทรศัพท์ ก็เลยไม่ได้ยินเสียงโทรมาจากญาธิดา ตอนที่เธอกำลังตกใจกับการกลับประเทศของญาธิดานั้น ในขณะเดียวกันก็แจ้งตำแหน่งของตัวเองให้กับเธอได้ทราบ

หลังจากลงลิฟต์แล้ว เธอก็หาที่ที่หนึ่งแถวๆนั้นนั่งลง

ผ่านไปไม่กี่นาที ญาธิดาก็เดินลงมาจากลิฟต์ หลังจากที่เห็นอลิสาแล้ว ใบหน้ายิ้มแย้ม เร่งฝีเท้า ตรงเข้าไปกอดอลิสากับอัญมณีคนละฟอดใหญ่

ตอนที่อัญมณีเห็นญาธิดา ความดำมืดหม่นหมองที่ใบหน้าก็จางหายไปไม่น้อย หน้าเผยให้เห็นถึงรอยยิ้มที่จริงใจออกมา

ญาธิดาเห็นเธอแม้ว่าสีหน้าจะดูเศร้าซึม แต่ท่าทีก็ไม่เลวเลย ไม่เหมือนกับตอนที่อาการกำเริบก่อนหน้านี้ผอมจนหนังหุ้มกระดูก ก็แอบถอนหายใจออกมาเล็กน้อย