ดวงใจภวินท์ นิยาย บท 945

ขณะที่ทั้งสามคนกำลังนิ่งเงียบกันนั้น จู่ๆโทรศัพท์ของญาธิดาก็ดังขึ้นมา เธอกดปุ่มรับสาย แจ้งตำแหน่งรายละเอียดชัดเจนของร้านอาหารกับในสายอยู่สักพัก

วางสายลง ญาธิดาพูดยิ้มๆ“ขวัญก็มาด้วยเหมือนกัน พวกเธออย่าทำท่าทางขมขื่นขนาดนี้สิ เดี๋ยวเธอเห็นเข้าแล้วจะเป็นห่วงเอานะ”

ตอนนี้ทั้งสองคนถึงได้กระปรี้กระเปร่าขึ้นมา เปลี่ยนไปพูดคุยเรื่องอื่น

พวกเธอกำลังพูดคุยกันอยู่ ไม่ได้ตระหนักเลยแม้แต่นิดเดียวว่า ตรงที่ที่พวกเธอไม่ได้สังเกต ธีทัตกำลังอยู่ตรงมุมมุมหนึ่งตามลำพัง สายตากำลังจ้องมองมาที่พวกเธอ

ธีทัตจ้องมองเงาหลังของอัญมณี แววตาโทษตัวเองอย่างถึงที่สุด

เป็นเพราะเขาไม่ได้ดูแลอันอันให้ดีเอง เขาอยากจะรู้ว่าตอนที่เขาไม่อยู่มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่ แต่สองสามครั้งก่อนที่เขาไปยังสถานที่พักอาศัยที่อันอันอยู่ในตอนนั้นก็ล้วนแต่ถูกอลิสารั้งให้กลับมาทุกครั้ง

อลิสาไม่อยากให้เขาเจอกับอันอัน ส่วนอันอันก็ไม่อยากเจอกับเขาเหมือนกัน

ธีทัตกำหมัดแน่นอย่างไม่รู้ตัว ภายในใจเกิดความรู้สึกหงุดหงิดขึ้นมา เขาไม่ได้เห็นอันอันมานานมากแล้ว หลังจากที่ได้รู้ว่าอลิสาจะพาอันอันออกมาข้างนอก เขาก็ตามมาทันที

แต่เขาไม่กล้าเข้าไป กลัวว่าจะไปกระตุ้นอันอันเข้า ทำได้แค่มองดูอยู่ห่างๆ

สิ่งที่ทำให้เขารู้สึกสบายใจได้เพียงอย่างเดียวก็คือ ญาธิดาก็มาด้วย เธอมาอยู่เป็นเพื่อนอันอันก็ดีเหมือนกัน

เขาหยิบบุหรี่ออกมาจากกระเป๋ากางเกงหนึ่งมวน เตรียมที่จะจุดสูบ แต่กลับถูกบอดี้การ์ดในห้างรั้งเอาไว้“คุณผู้ชายครับ ที่นี่ห้ามสูบบุหรี่นะครับ”

“ขอโทษครับ”

ธีทัตยิ้มอย่างขอโทษ กำลังจะเก็บบุหรี่กลับไป สายตากลับหันไปเห็นผู้หญิงคนหนึ่งเข้า

เธอสีหน้าเงียบสงบ ผมสีดำที่นุ่มนวลถูกผูกเอาไว้ข้างหลังอย่างง่ายๆ ดูเกียจคร้านหน่อยๆ

ธีทัตสั่นสะดุ้งไปทั้งตัว รูม่านตาหด บุหรี่ในมือร่วงตกลงไปเมื่อไรก็ยังไม่รู้ ปากพูดพึมพำ“ขวัญ……”