ดวงใจภวินท์ นิยาย บท 953

ขวัญตาเดิมทีไม่อยากพูดคุยอะไรมากมายกับธีทัตอยู่แล้ว ตอนนี้พอเห็นเขาถามออกมาแบบนี้ การกระทำก็หยุดชะงัก เงยหน้าขึ้นมองเขา“เขาเป็นลูกของสามีฉัน”

“ลูก?”ธีทัตไม่เชื่อคำพูดของขวัญตาเลยแม้แต่น้อย น้ำเสียงเยาะเย้ย“ขวัญตา ผมไม่รู้เลยว่าสองปีที่คุณจากไป คุณไปมีลูกที่โตแล้วขนาดนี้ตั้งแต่เมื่อไร?”

แม้ว่าเนื่องจากเคยถูกทารุณมาก่อน ร่างกายของไรอันก็เลยตัวเล็กมากเมื่อเทียบกับเด็กที่อายุรุ่นราวคราวเดียวกัน แต่ถึงยังไงเขาก็เป็นเด็กอายุหกขวบ

ตอนที่ขวัญตารู้จักกับธีทัต ยังไม่เคยมีความรักมาก่อนเลย แล้วจะมีลูกที่โตขนาดนี้ได้ยังไง

ธีทัตก็เลยมองว่าเป็นแค่คำโกหกที่ขวัญตากุขึ้นมาเพื่อที่จะหลบหลีกเขาเท่านั้น

ขวัญตาสีหน้าไม่เปลี่ยน“เขาเป็นลูกของสามีของฉัน”

พูดจบ เธอก็โชว์แหวนที่มือข้างซ้าย มองเขาด้วยสายตานิ่งสงบ“คุณธีทัต คุณกับฉันต่างก็มีครอบครัวของตัวเองแล้ว เรื่องในอดีตก็ถือซะว่าไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อนก็แล้วกัน”

ธีทัตมองแหวนที่เปล่งประกายวิบวับบนมือของขวัญตา สีหน้ามืดมน“ผมไม่เชื่อ ขวัญ คุณกำลังหลอกผมอยู่ใช่ไหม?”

ขวัญตาเงยขึ้นมอง มุมปากยกโค้งอย่างเย้ยหยัน“คุณธีทัต ทำไมฉันต้องหลอกคุณด้วย?”

เธอไม่อยากจะมีปฏิสัมพันธ์กับธีทัตที่นี่นานเกินไป ก็เลยจูงไรอันเตรียมที่จะจากไป

ธีทัตไม่มีทางปล่อยเธอให้หนีไปแน่นอนอยู่แล้ว คว้าแขนของเธอเอาไว้อีกครั้ง“ขวัญ คุณ…..”

ขวัญตาสะบัดแขนอย่างแรง ธีทัตกลับไม่มีทีท่าว่าจะปล่อยไปเลยแม้แต่น้อย ทั้งสองคนก็ติดชะงักกันอยู่ตรงนี้

ในเวลานี้เอง

หน้าของไรอันก็โมโหขึ้นมา แม้ว่าเขาจะฟังไม่เข้าใจว่าทั้งสองคนกำลังพูดอะไรอยู่กันแน่

แต่เขามองออก ว่าแม่ไม่ชอบผู้ชายที่อยู่ตรงหน้าคนนี้มากๆ

ไรอันอ้าปาก กัดไปที่มือของธีทัต ธีทัตไม่ทันได้ระวังไรอันเลยแม้แต่นิดเดียว ถูกเขากัดทั้งอย่างนี้ เลือดไหลออกมาทันที ปล่อยขวัญตาออกโดยสัญชาตญาณ