ดวงใจภวินท์ นิยาย บท 956

ธีทัตอึ้งตะลึงไป จากนั้นก็ก้มหน้าลง แววตามีอารมณ์ความรู้สึกที่ทำให้คนเห็นแล้วไม่เข้าใจ

บรรยากาศนิ่งเงียบไปสักพัก ธีทัตถึงได้เงยหน้าขึ้นมา มุมปากยิ้มอย่างอบอุ่น“คุณขวัญตาพูดเป็นเล่นไป”

“คุณขวัญตากับผมเป็นแค่เพื่อนธรรมดากันเท่านั้น ทำไมถึงต้องพูดว่ารบกวนด้วยล่ะครับ?”

ครั้งนี้ขวัญตาเป็นฝ่ายอึ้งตะลึงแทน เธอขมวดคิ้วเล็กน้อย สายตามองที่ใบหน้าของธีทัตอยู่นานสองนาน

ใบหน้าที่หล่อเหลาของเขาเย็นชา ไม่ได้มีท่าทีเสียอาการเหมือนกับตอนที่เจอกับเธอในตอนแรกอีกแล้ว ขวัญตาเห็นว่าสีหน้าของเขาไม่ได้เหมือนกับเสแสร้งแกล้งทำ ผ่านไปสักพักก็หัวเราะเยาะตัวเอง“ถ้าอย่างฉันก็คงจะคิดมากไปเอง”

เดิมทีขวัญตานึกว่า หลังจากที่เจอกับธีทัตแล้วสิ่งที่ต้องเผชิญจะเป็นความพัวพันที่ไม่รู้จบเสียอีก แต่พอได้ยินคำพูดที่ธีทัตพูดเมื่อตะกี้แล้ว ก็ทำให้เธอประหลาดใจสุดๆ

ขณะที่ถอนหายใจออกมา ในใจของขวัญตาเองกลับรู้สึกสิ้นหวังอยู่จางๆ

แอบกำนิ้วไว้แน่น ขวัญตาเงยหน้ามองเขา“ในเมื่อเป็นแบบนี้ ฉันก็ไม่รบกวนคุณธีทัตแล้วล่ะค่ะ”

ธีทัตลุกขึ้นยืน เช็ดเขม่าบุหรี่ที่เลอะอยู่ที่ตัวเมื่อตะกี้นี้“คุณขวัญตาตามสบายเลยครับ”

ขวัญตาหันตัวจากไป แต่กลับไม่เห็นความดำมืดที่ปรากฏขึ้นมาบนใบหน้าของธีทัต

เขามองเงาหลังของขวัญตาด้วยสายตาที่เกือบจะยึดติด กำหมัดแน่น พยายามระงับความตื่นตัวที่อยากจะเข้าไปกอดเธอของตัวเองลง

จนกระทั่งเงาหลังของขวัญตาหายไปอย่างสมบูรณ์แล้ว ธีทัตถึงได้ถอนหายใจ คีบบุหรี่ออกมาจากกระเป๋ากางเกงอีกหนึ่งมวน สูดเข้าไปลึกๆ ควันสีขาวปกคลุมอารมณ์ความรู้สึกบนใบหน้าของเขา