ดวงใจภวินท์ นิยาย บท 964

ลูกน้องที่อยู่ข้างหลังของภวินท์คอยเฝ้าประกบอยู่ตลอดเวลา ในเวลานี้พอเห็นญาธิดาเดินตรงเข้ามา ร่างกายขยับเขยื้อน คิดที่จะลากญาธิดาลงไป แต่มาเลน่าโบกมือ ห้ามพวกเขาเอาไว้

เธออยากจะดูสักหน่อย ว่าผู้หญิงคนนี้จะมาไม้ไหนกัน

ภายใต้สายตาของผู้คน ญาธิดาจ้องมองภวินท์อย่างลึกซึ้ง ริมฝีปากแดงพูดขึ้น“วิน ฉันมาแล้ว”

ภวินท์ถอนหายใจออกมา กอดญาธิดาไว้เบาๆภายใต้สายตาที่อยากจะฆ่าคนของมาเลน่า “คุณไม่ควรมาเลย”

ไม่ว่ายังไงก็ตาม เขาก็ไม่อยากให้ญาธิดามาเสี่ยงอันตรายที่นี่

ขอแค่ให้เวลากับเขา เขาก็จะสามารถหนีออกไปจากที่นี่ได้อย่างแน่นอน

“คุณยังอยู่ที่นี่ แล้วจะให้ฉันอยู่ที่เมือง Jอย่างสบายใจได้ยังไงล่ะ”ญาธิดากอดเอวที่ซูบผอมลงไปไม่น้อยของภวินท์ รู้สึกเป็นห่วงเอ็นดูอย่างถึงที่สุด

เขาจะอยู่ที่นี่ต้องทุกข์ยากลำบากมากแน่ๆ

ทั้งสองคนโอบกอดกันและกัน มาเลน่าสีหน้าหนักอึ้ง พูดขึ้นด้วยเสียงที่สูงแหลม“ญาธิดา ปล่อยสามีของฉันนะ！”

ญาธิดาปล่อยภวินท์ออก หันหน้ามองไปหาผู้หญิงที่อิจฉาริษยาจนแทบจะเป็นบ้าไปแล้วคนนี้ แววตาเย็นชา“ฉันยังไม่ได้หย่ากับภวินท์ เขาเป็นสามีของฉัน”

มาเลน่าเห็นทั้งสองจับมือกัน รู้สึกว่าขัดหูขัดตาสุดๆ“ภวินท์เขาเป็นของฉันเท่านั้น ญาธิดา ถ้าแกสามารถเข้ามาชมงานแต่งงานของพวกเราที่นี่ได้ ถ้าอย่างนั้นฉันก็อนุญาตให้แกจากไปทั้งที่ยังมีชีวิตอยู่”

ในคำพูดของมาเลน่าแฝงไปด้วยคำข่มขู่ ไม่ว่าจะยังไง ตอนนี้ญาธิดาก็อยู่ในถิ่นของเธอ เพื่อป้องกันให้งานแต่งงานในวันนี้จัดขึ้นมาได้ เธอยังจัดเตรียมลูกน้องมามากเป็นพิเศษอีกด้วย

หลังจากที่ญาธิดาหนีจากทางลับไปได้เมื่อครั้งที่แล้ว เธอก็ตรวจสอบทุกซอกทุกมุมของสมิธ ที่ไหนที่พอจะหนีออกไปได้ ก็ถูกเธอปิดกั้นเอาไว้ รวมถึงรูหมาที่ไอ้เด็กนอกคอกนั่นขุดเอาไว้ด้วย