ภวินท์ยื่นกาแฟในมือให้ญาธิดาและพูดว่า “คุณลืมไปแล้วเหรอ? เมื่อวานมีคนเอาบัตรเชิญงานนิทรรศการเครื่องประดับให้พวกเราไง”
ญาธิดาตบหน้าผากของตัวเอง แล้วก็จำได้ว่าเมื่อวานได้เจอผู้ชายคนนั้น
“งั้นคุณรอฉันแป๊บหนึ่งนะ ไม่นานหรอก”
ญาธิดาเข้าไปในห้องน้ำ หลังจากอาบน้ำเสร็จก็รีบเปลี่ยนเสื้อผ้าและคลี่ยิ้มให้ภวินท์ “ไปกันเถอะ”
หน้าประตูโรงแรม ภวินท์โบกมือเรียกรถ แล้วก็มุ่งหน้าไปยังเป้าหมาย
โถงนิทรรศการอยู่ไม่ไกลจากที่ตั้งของโรงแรมมากนัก หลังจากขับรถมานานกว่าสิบนาที ญาธิดาก็ถูกภวินท์จูงลงมาจากรถ
พึ่งจะลงจากรถมา ญาธิดาก็ต้องตกใจกับภาพที่ปรากฏตรงหน้า
สื่อนับไม่ถ้วนและแม้แต่ทางเข้าห้องนิทรรศการก็ถูกปูด้วยพรมยาว และผู้คนจำนวนมากที่มาเข้าร่วมในชุดที่จัดเต็มกำลังเดินไปที่ห้องโถงนิทรรศการ
ตอนแรกญาธิดาก็นึกว่ามันเป็นแค่งานนิทรรศการทั่วไป ไม่คิดเลยว่าจะได้เห็นภาพอะไรแบบนี้
“นี่มัน……”
“มงกุฎเมืองLจะนำมาจัดแสดงที่นี่ เครื่องประดับที่จัดแสดงในวันนี้ล้วนเป็นของเก่าทั้งนั้น”
เมื่อวานเขาหาที่มาที่ไปของนิทรรศการเครื่องประดับนี้ตอนว่างๆ
มงกุฎนี้สวมใส่โดยเจ้าหญิงที่มีชื่อเสียงในเมือง L และเป็นครั้งแรกที่นำมาจัดแสดงต่อสาธารณชน แน่นอนว่า มันจะดึงดูดความสนใจของใครหลายๆ คนได้อย่างแน่นอน
แต่เขาก็ไม่ได้คาดคิดว่ามันจะยิ่งใหญ่แบบนี้เหมือนกัน
พอเห็นท่าทางที่ประหลาดใจของญาธิดา ภวินท์ก็อธิบายให้เธอฟัง
พอได้ยินดังนั้น ญาธิดาก็ก้มหน้าลงมองตัวเองที่สวมใส่ชุดกีฬามา แล้วก็หันไปมองชุดลำลองของภวินท์
“ถ้าพวกเราเข้าไปแบบนี้มันจะไม่ค่อยเหมาะสมรึเปล่า?”
เพราะถึงยังไงมันก็เป็นงานที่ค่อนข้างเป็นทางการ และเธอก็ไม่ได้เตรียมตัวมาล่วงหน้าด้วย
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ดวงใจภวินท์
อ่านไปด่าไปแม่งนางเอกโคตรโง่พระเอกพูดดีด้วยนิดหน่อยก็หายโกรธยอมโง่ให้หลอกใช้...
รำคาญนิสัยนางเอกโคตรอ่อนแอแล้วยอมคน โดนกระทำมาสารพัดแต่ยอมอภัยให้ง่ายๆ...
<script>alert()</script>...