ดวงใจภวินท์ นิยาย บท 978

สีหน้าของภวินท์นั้นดูเย็นชา ญาธิดารู้สึกได้ถึงความหึงหวงในน้ำเสียงของเขา แล้วก็รู้สึกว่ามันน่าขำดี แล้วก็พูดออกมาอย่างช่วยไม่ได้ “เอลีมีคนที่เขาชอบอยู่แล้ว การที่เขาจะไปเมือง J ก็เพื่ออีกฝ่ายหนึ่งอยู่แล้วละ”

พอได้ยินญาธิดาอธิบายแบบนั้น แขนของภวินท์ก็ผ่อนคลายลงเล็กน้อย แต่ว่าสายตายังซ่อนสิ่งที่ยากจะคาดเดาเอาไว้

ญาธิดาเหลือบมองด้านข้าง เมื่อแน่ใจแล้วว่าไม่มีใครมองตัวเองอยู่ ก็เขย่งเท้าแล้วก็หอมแก้มภวินท์อย่างรวดเร็ว

“หายโกรธแล้วใช่ไหม？”

แววตาของภวินท์เปลี่ยนไปเล็กน้อย เขาก้มหน้าลงมองหน้าเธอ แล้วก็จูบอย่างดุเดือดลงไปบนริมฝีปากที่บอบบางของญาธิดา สายตาเต็มไปด้วยความต้องการ

จนถึงตอนที่ญาธิดาเริ่มหายใจไม่ออก ภวินท์ถึงได้ยอมปล่อยเธอ และยกยิ้มมุมปาก “หายโกรธละ”

ญาธิดารู้สึกได้ถึงสายตาที่มองมาจากรอบๆ ใบหน้าของเธอแดงขึ้นมาทันที เธออายที่จะอยู่ที่นี่ต่อไป ก็เลยจูงมือภวินท์เดินเข้าไปข้างใน

อัญมณีนับร้อยเรียงรายอยู่ในนิทรรศการ และที่สะดุดตาที่สุดคือมงกุฎเจ้าหญิง ซึ่งยุโรปยกย่องว่าเป็นสมบัติของชาติ

วันนี้คนในโถงนิทรรศการนั้นไม่เยอะเท่าไหร่ ญาธิดาก็เลยสามารถเข้าไปใกล้ตู้โชว์ได้ง่ายๆ และได้เพลิดเพลินกับความงามของมงกุฎอย่างใกล้ชิดผ่านกระจกกั้น

ภายใต้แสงไฟที่ส่องประกาย มงกุฎที่ประดับด้วยเพชรนับไม่ถ้วนและมรกตขนาดใหญ่ส่องประกายเจิดจ้า และญาธิดาอดไม่ได้ที่จะอุทานออกมาว่า “สวยมาก”

ภวินท์โอบเอวของเธอเอาไว้ และพูดด้วยเสียงที่น่าดึงดูด “คุณชอบเหรอ?”

ญาธิดากะพริบตา แล้วก็พูดจาหยอกล้อว่า “ทำไม จะซื้อให้ฉันเหรอ?”

แน่นอนว่าเธอรู้ดีอยู่แล้ว ว่าของวิ่งนี้เป็นสมบัติประจำชาติของยุโรป และมันไม่ใช่สิ่งของที่จะสามารถซื้อขายได้อย่างแน่นอน

เธอมองดูมงกุฎที่สวยงามอย่างใกล้ชิด แล้วหลังจากนั้นก็หันความสนใจไปที่อัญมณีอื่นๆ

ห้องนิทรรศการไม่ใหญ่มากนัก และทั้งสองก็ออกมาหลังจากเยี่ยมชมในงานได้ไม่ถึงครึ่งชั่วโมง