ดวงใจภวินท์ นิยาย บท 985

ความอดทนของธีทัตมาถึงขีดสุดแล้ว แต่นารายังคงเอาแต่พูดยังไม่ยอมแพ้

“ธีทัต ฉันจะบอกอะไรให้นะ ตอนนี้คุณแต่งงานกับฉันแล้ว ก็ไม่ต้องไปคิดถึงอีผู้หญิงชั้นต่ำกว่านั้นอีก เธอมีอะไรเทียบฉันได้งั้นเหรอ？”

“พอได้แล้ว！”ธีทัตตะคอกออกมาด้วยความโมโห เขากระแทกหมัดเข้ากับขอบประตู และเลือดก็ไหลออกมาตามข้อนิ้ว

ใบหน้าของเขามืดมนมาก สีหน้าดูน่ากลัวเหมือนกับว่ากำลังจะกินคน

แต่ไหนแต่ไรมาน้อยครั้งมากที่ธีทัตจะโมโหแบบนี้ นี่มันก็เป็นเหตุผลที่ทำให้นารากล้าทำตัวกำเริบเสิบสานต่อหน้าเขา

และนี่ก็เป็นครั้งแรกที่นาราเห็นธีทัตโมโหจนถึงขีดสุดขนาดนี้ ก็เลยยืนอึ้งอยู่ตรงนั้น

ธีทัตมองเขา สายตาเยือกเย็นราวกับดาบคม “นารา ดูท่าว่าหลายปีนี้ผมจะตามใจคุณมากเกินไปหน่อย”

เขาไม่ได้ชอบนารา แม้ว่าอีกฝ่ายจะทำตัวไร้สาระต่อหน้าเขา เขาก็เลือกที่จะไม่สนใจ

แต่ว่าครั้งนี้นาราได้แตะโดนเส้นตายของเขาแล้ว

เขาไม่อนุญาตให้มีใครมาพูดถึงขวัญตาแบบนี้

นาราเห็นท่าทางโมโหจนถึงขีดสุดของเขา ก็เริ่มรู้สึกหวาดผวา

แต่พอนึกถึงขวัญตา นาราก็รู้สึกเกลียดชังขึ้นมาอีกครั้ง

เธอหัวเราะอย่างเย็นชา และพูดจาถากถางว่า “ทำไม หรือว่าคุณจะทำร้ายฉันอีกเหรอ? ฉันพูดถึงเธอแล้วมันจะยังไง”

พอเห็นว่าธีทัตสีหน้ามืดมนแต่ไม่พูดอะไร นาราก็ยิ่งได้ใจ

เธอรู้อยู่แล้ว ว่าธีทัตไม่มีทางลงไม้ลงมือกับเธอจริงๆ หรอก

สีหน้าธีทัตอึมครึม

ที่บ้านสอนมาไม่ให้เขาลงไม้ลงมือกับผู้หญิง

แต่ เขาก็ไม่มีวันปล่อยนาราไปแบบนี้อย่างแน่นอน

ธีทัตหัวเราะอย่างเยือกเย็น แล้วก็หันหลังเดินออกมา

สถานที่ที่นาราได้เคยเหยียบย่ำเข้ามา เขาจะไม่มีวันมาอีก

นารามองดูแผ่นหลังเขาเดินจากไป ก็โกรธจนกระทืบเท้า แต่ก็ทำอะไรไม่ได้

“ขวัญตา！”นาราโมโหจนกัดฟันกรอด