ดวงใจภวินท์ นิยาย บท 991

ผลที่ตามมาหลังจากอาการกำเริบคืออัญมณีฉวยโอกาสตอนที่พวกเขาไม่ทันระวังเกือบจะโดดลงมาจากระเบียงชั้นห้า

ถ้าไม่ใช่เพราะอลิสาไปพบทันเวลา อัญมณีคงจะ...

ตอนญาธิดาโทรหาอลิสา เธอกำลังเกลี้ยกล่อมให้อัญมณีลงมา ฉะนั้นจึงไม่ได้รับสายของเธอ

หลังจากฟังทุกอย่างจบญาธิดาก็รู้สึกเป็นกังวลใจขึ้นมาและรีบถามขึ้นว่า “ตอนนี้อันอันไม่เป็นไรใช่ไหม”

อลิสาพูดปลอบใจ “ไม่ต้องห่วง ฉันฉีดยาระงับประสาทไปแล้ว ตอนนี้นอนหลับไปแล้ว”

ญาธิดาโล่งใจขึ้นมาเล็กน้อย

เธอขมวดคิ้วพลางเริ่มครุ่นคิด

นี่มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่ เมื่อก่อนเวลาอันอันอาการกำเริบถ้าได้พวกเธอไปอยู่เป็นเพื่อนและคอยให้คำแนะนำ เพียงไม่นานเธอก็หายและกลับมาแข็งแรงเหมือนเดิม

แต่ตอนนี้กลับวนอยู่แบบนี้ซ้ำแล้วซ้ำเล่า

“เธอยังไม่ยอมพูดอะไรอีกเหรอ” ญาธิดาถาม

เมื่อก่อนตอนที่อาการป่วยของอันอันยังนับว่าอยู่ในสภาวะที่ไม่แย่นักก็เคยลองถามอันอันไปแล้วว่าแท้จริงแล้วมันเกิดอะไรขึ้นกันแน่

แต่ทุกครั้งที่พูดถึงเรื่องนี้ อารมณ์ของอันอันจะเริ่มไม่คงที่ทันที และไม่ยอมเปิดเผยข้อมูลใด ๆ กับพวกเธอเลยแม้แต่นิดเดียว

ต่อมาภายหลังพวกเธอก็ไม่กล้าถามอีกเพราะกลัวว่าจะกระทบกับอารมณ์ของเธอ

อลิสาพยักหน้าและขมวดคิ้วแน่น “ยังเหมือนเดิม...”

ธีทัตบอกว่าจะตามสืบแต่ตอนนี้กลับยังไม่ได้ข่าวคราวอะไร

ทางด้านอันอันก็ไม่ยอมเอ่ยปากพูดถึงมันเหมือนกัน

อลิสาถอนหายใจพลางนวดขมับที่กำลังปวดและเมื่อยล้า “ถ้าอยากให้อันอันกลับมาเป็นปกติ พวกเราต้องแก้ปมในใจของเธอก่อน แต่ตอนนี้พวกเราไม่รู้กระทั่งว่ามันเกิดอะไรขึ้น...”

สถานการณ์ดูเหมือนกำลังเข้าสู่สภาวะชะงักงัน

ญาธิดาก็ขมวดคิ้วแน่นพลางคิดในใจ เธอควรจะสืบหายังไงดี?

หรือจะไปถามนาราตรง ๆ ?

เธอคงไม่มีทางพูดแน่ ๆ