ผลที่ตามมาหลังจากอาการกำเริบคืออัญมณีฉวยโอกาสตอนที่พวกเขาไม่ทันระวังเกือบจะโดดลงมาจากระเบียงชั้นห้า
ถ้าไม่ใช่เพราะอลิสาไปพบทันเวลา อัญมณีคงจะ...
ตอนญาธิดาโทรหาอลิสา เธอกำลังเกลี้ยกล่อมให้อัญมณีลงมา ฉะนั้นจึงไม่ได้รับสายของเธอ
หลังจากฟังทุกอย่างจบญาธิดาก็รู้สึกเป็นกังวลใจขึ้นมาและรีบถามขึ้นว่า “ตอนนี้อันอันไม่เป็นไรใช่ไหม”
อลิสาพูดปลอบใจ “ไม่ต้องห่วง ฉันฉีดยาระงับประสาทไปแล้ว ตอนนี้นอนหลับไปแล้ว”
ญาธิดาโล่งใจขึ้นมาเล็กน้อย
เธอขมวดคิ้วพลางเริ่มครุ่นคิด
นี่มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่ เมื่อก่อนเวลาอันอันอาการกำเริบถ้าได้พวกเธอไปอยู่เป็นเพื่อนและคอยให้คำแนะนำ เพียงไม่นานเธอก็หายและกลับมาแข็งแรงเหมือนเดิม
แต่ตอนนี้กลับวนอยู่แบบนี้ซ้ำแล้วซ้ำเล่า
“เธอยังไม่ยอมพูดอะไรอีกเหรอ” ญาธิดาถาม
เมื่อก่อนตอนที่อาการป่วยของอันอันยังนับว่าอยู่ในสภาวะที่ไม่แย่นักก็เคยลองถามอันอันไปแล้วว่าแท้จริงแล้วมันเกิดอะไรขึ้นกันแน่
แต่ทุกครั้งที่พูดถึงเรื่องนี้ อารมณ์ของอันอันจะเริ่มไม่คงที่ทันที และไม่ยอมเปิดเผยข้อมูลใด ๆ กับพวกเธอเลยแม้แต่นิดเดียว
ต่อมาภายหลังพวกเธอก็ไม่กล้าถามอีกเพราะกลัวว่าจะกระทบกับอารมณ์ของเธอ
อลิสาพยักหน้าและขมวดคิ้วแน่น “ยังเหมือนเดิม...”
ธีทัตบอกว่าจะตามสืบแต่ตอนนี้กลับยังไม่ได้ข่าวคราวอะไร
ทางด้านอันอันก็ไม่ยอมเอ่ยปากพูดถึงมันเหมือนกัน
อลิสาถอนหายใจพลางนวดขมับที่กำลังปวดและเมื่อยล้า “ถ้าอยากให้อันอันกลับมาเป็นปกติ พวกเราต้องแก้ปมในใจของเธอก่อน แต่ตอนนี้พวกเราไม่รู้กระทั่งว่ามันเกิดอะไรขึ้น...”
สถานการณ์ดูเหมือนกำลังเข้าสู่สภาวะชะงักงัน
ญาธิดาก็ขมวดคิ้วแน่นพลางคิดในใจ เธอควรจะสืบหายังไงดี?
หรือจะไปถามนาราตรง ๆ ?
เธอคงไม่มีทางพูดแน่ ๆ
อลิสาส่ายหน้าไปมา “ไม่เลย ฉันนึกว่าเขาไปช่วยพวกเธอเสียอีก...”
เรื่องที่เกิดขึ้นระยะนี้ อลิสาก็พอจะได้ยินมาบ้าง
พายุไม่เคยมาอยู่เป็นเพื่อนอันอันเลย เธอนึกว่าเขาไปช่วยพวกญาธิดาจัดการปัญหา
ญาธิดารู้สึกโกรธขึ้นมาเล็กน้อยก่อนจะกัดฟันพูด “เกิดเรื่องใหญ่โตขนาดนี้ขึ้นกับอันอันแต่เขากลับไม่อยู่ที่นี่”
ภวินท์คว้าไหล่ของเธอไว้ “ธิดา อย่าเพิ่งหุนหันพลันแล่นเกินไป”
ญาธิดากลับไม่สนใจอะไรและรีบหยิบโทรศัพท์ออกมาโทรหาพายุทันที
“ขออภัย หมายเลขที่ท่านเรียกปิดเครื่อง กรุณาติดต่อใหม่ในภายหลัง”
ญาธิดาไม่ยอมแพ้ และยังคงกดโทรต่อไป แต่กลับติดต่อไม่ได้
ภวินท์ลองโทรแต่ก็ติดต่อไม่ได้เหมือนกัน
“ผิดปกติ”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ดวงใจภวินท์
อ่านไปด่าไปแม่งนางเอกโคตรโง่พระเอกพูดดีด้วยนิดหน่อยก็หายโกรธยอมโง่ให้หลอกใช้...
รำคาญนิสัยนางเอกโคตรอ่อนแอแล้วยอมคน โดนกระทำมาสารพัดแต่ยอมอภัยให้ง่ายๆ...
<script>alert()</script>...