ดวงใจภวินท์ นิยาย บท 992

เมื่อก่อนพายุเป็นคนที่ติดต่อได้ตลอดเวลา และไม่เคยปิดโทรศัพท์มือถือเลย

แต่ตอนนี้พวกเขากลับติดต่อเขาไม่ได้

ทุกคนในที่นี้ต่างรู้สึกว่ามีบางอย่างผิดปกติ

ญาธิดาขมวดคิ้วแน่นและเริ่มนั่งไม่ติด “ไปเถอะ พวกเราไปหาพายุ”

“อลิสาฝากดูแลอันอันให้ดีด้วยนะ”

…

ภวินท์ภาญาธิดามาที่หมู่บ้านหรูที่พายุพักอยู่

ที่นี่เป็นเรือนหอของพายุกับอันอัน และญาธิดาเคยมาที่นี่สองสามครั้งแล้ว

พวกเขายืนอยู่หน้าประตูบ้านของพายุ เคาะประตูอยู่นานแต่กลับไม่มีใครเปิดประตู

“พวกคุณคือ?”

ญาธิดารีบตอบไปว่า “พวกเราเป็นเพื่อนของเจ้าของบ้านหลังนี้ค่ะ ระยะนี้พวกเราติดต่อเขาไม่ได้ รู้สึกเป็นห่วงก็เลยมาดูที่นี่แต่ว่าเขาไม่มีใครเปิดประตูเลยค่ะ”

เพื่อนบ้านครุ่นคิดอยู่พักหนึ่งก่อนจะพูดขึ้นว่า “พวกเธอหมายถึงพ่อหนุ่มที่หน้าตาหล่อเหลาคนนั้นใช่ไหม เขาย้ายออกไปตั้งแต่เมื่อไม่กี่เดือนก่อนหน้านี้แล้ว ไม่ได้อยู่ที่นี่แล้ว”

“ย้ายออกไปแล้ว? คุณรู้ไหมคะว่าเขาไปที่ไหน” ญาธิดารีบถาม

คนคนนั้นส่ายหน้าไปมา “ไม่รู้เหมือนกัน ได้ยินมาว่าเกิดเรื่องบางอย่างขึ้นระหว่างเขากับภรรยา และทั้งสองคนก็ทะเลาะกันรุนแรง”

ญาธิดารู้สึกตึงเครียดขึ้นมาทันที

อันอันกับพายุทะเลาะกันเหรอ

หรือเป็นเพราะทะเลาะกับพายุอาการของอันอันถึงได้กำเริบ พวกเขาเข้าใจนาราผิดอย่างนั้นเหรอ

แต่สัญชาตญาณของเธอกลับบอกว่าไม่ใช่แบบนั้น

เรื่องราวต่าง ๆ เริ่มสลับซับซ้อนมากขึ้นเรื่อ ๆ ราวกับเมฆหมอกหนาเข้าปกคลุมญาธิดาเอาไว้อย่างกะทันหัน

“ถ้าอย่างนั้นคุณพอจะทราบไหมคะว่ามันเกิดอะไรขึ้น”

“ฉันก็ไม่รู้เหมือนกัน ได้ยินแค่ว่าวันนั้นพวกเขาทั้งคู่ทะเลาะที่บ้าน แถมทะเลาะกันรุนแรงมาก หลังจากนั้นก็ไม่รู้แล้ว”

“โอเคค่ะ ขอบคุณค่ะ”

หลังจากได้ข้อมูลที่เป็นประโยชน์แล้วญาธิดาก็ไม่อยู่ที่นี่ต่อและกลับขึ้นรถไปพร้อมกับภวินท์ทันที

ถึงแม้ว่าตอนนี้จะยังไม่มีหลักฐานชัดเจนว่าเธอมีส่วนเกี่ยวข้องกับเรื่องนี้

แต่สัญชาตญาณของญาธิดาบอกว่านาราจะต้องเป็นตัวละครหนึ่งที่มีบทบาทในเรื่องนี้อย่างแน่นอน

เธอสูดหายใจเข้าลึก ๆ พลางกำชายกระโปรงแน่น “ไปหาพายุแล้วถามเรื่องนี้ให้เข้าใจ”

อันอันเป็นเพื่อนของเธอ เธอไม่สามารถนิ่งเฉยกับเรื่องนี้ได้

เธอจะต้องรู้ให้ได้ว่ามันเกิดอะไรขึ้นกันแน่ แบบนี้เธอจะได้คลี่คลายปมในใจของอันอันได้และทำให้เธอกลับไปสู้สภาวะปกติ

“โอเค ผมเข้าใจแล้ว ผมจะให้คนตรวจสอบที่อยู่ของพายุ”

ภวินท์เอื้อมมือไปสัมผัสใบหน้าที่ดูอ่อนล้าเล็กน้อยของญาธิดาและมองเธอด้วยสายตาปวดใจ “ตอนนี้พวกเรากลับบ้านและไปพักผ่อนกันก่อนนะ”

“แบบนี้คุณจะได้มีแรงสืบหาต้นสายปลายเหตุของเรื่องนี้ไง”

ญาธิดาพยักหน้า

เมื่อกลับถึงบ้าน ญาธิดากลับพบว่าขวัญตามาหาถึงที่นี่แล้ว

“ธิดา เกิดเรื่องใหญ่ขนาดนี้ทำไมเธอถึงไม่บอกฉัน”