ดวงใจภวินท์ นิยาย บท 994

ขวัญตาเล่าเรื่องพวกนี้ให้เธอฟังพร้อมกับยิ้มบาง ๆ “ที่ฉันได้รู้จักกับเอลีนับเป็นเรื่องที่โชคดีมากจริง ๆ”

ต้องขอบคุณเอลี เพราะเขาทำให้เธอตั้งหลักในยุโรปได้

ต้องขอบคุณเขาที่ทำให้เธอได้มองเห็นทิวทัศน์ที่แตกต่างออกไปของโลกใบนี้

ญาธิดามองสีหน้าของขวัญตา แล้วก็ได้แต่ถอนหายใจในใจเบา ๆ

เธอมองออกว่าเวลาที่ขวัญตาพูดถึงเอลี แม้ว่าบนใบหน้าจะประดับไปด้วยรอยยิ้มแต่ในใจของเธอกลับไม่ได้มีความรู้สึกรักรู้สึกชอบแบบนั้น

“เอลีบอกกับพวกเราว่า เขามาที่นี่เพื่อตามหาผู้หญิงที่เขาตกหลุมรัก เธอรู้ไหมว่าเขารู้สึกยังไงกับเธอ” ญาธิดาลังเลอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะตัดสินใจถามออกไป

ขวัญตายิ้ม “ฉันรู้ หลังจากรู้จักกันได้หนึ่งปี เขาสารภาพรักกับฉัน ตอนนั้นฉันปฏิเสธเขาไปแล้ว”

เอลีเป็นคนเก่ง และโดดเด่นในทุก ๆ ด้าน

แต่ขวัญตากลับไม่สามารถตอบรับเขาได้

เพราะในหัวใจของเธอยังมีเงาของใครอีกคนอยู่

แม้ว่าทุกครั้งเธอจะพยายามบอกกับตัวเองว่าอย่าไปรักเขาอีก

แต่ธีทัตมักจะลุกล้ำเข้ามาในชีวิตอันแสนสงบสุขของเธอครั้งแล้วครั้งเล่า

เมื่อนึกถึงเรื่องนี้ขวัญตาได้แต่กำชายกระโปรงแน่นด้วยความรู้สึกอึดอัดในใจ

ญาธิดามองขวัญตา ไม่รู้จะปลอบใจเธอยังไง

สุดท้ายเธอก็ถอนหายใจออกมา ก่อนจะเข้าไปกอดปลอบขวัญตาเบา ๆ “ไม่ว่ายังไงเธอยังมีพวกเราอยู่นะ ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นพวกเราจะคอยสนับสนุนเธออยู่ข้างหลังเต็มที่เลย”

ขวัญตารู้สึกอบอุ่นใจ ก่อนจะฉีกยิ้มน้อย ๆ “โอเค”

ญาธิดาเปลี่ยนเรื่องคุย “ช่วงนี้ไรอันเป็นยังไงบ้าง”