ดวงใจภวินท์ นิยาย บท 994

ขวัญตาเล่าเรื่องพวกนี้ให้เธอฟังพร้อมกับยิ้มบาง ๆ “ที่ฉันได้รู้จักกับเอลีนับเป็นเรื่องที่โชคดีมากจริง ๆ”

ต้องขอบคุณเอลี เพราะเขาทำให้เธอตั้งหลักในยุโรปได้

ต้องขอบคุณเขาที่ทำให้เธอได้มองเห็นทิวทัศน์ที่แตกต่างออกไปของโลกใบนี้

ญาธิดามองสีหน้าของขวัญตา แล้วก็ได้แต่ถอนหายใจในใจเบา ๆ

เธอมองออกว่าเวลาที่ขวัญตาพูดถึงเอลี แม้ว่าบนใบหน้าจะประดับไปด้วยรอยยิ้มแต่ในใจของเธอกลับไม่ได้มีความรู้สึกรักรู้สึกชอบแบบนั้น

“เอลีบอกกับพวกเราว่า เขามาที่นี่เพื่อตามหาผู้หญิงที่เขาตกหลุมรัก เธอรู้ไหมว่าเขารู้สึกยังไงกับเธอ” ญาธิดาลังเลอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะตัดสินใจถามออกไป

ขวัญตายิ้ม “ฉันรู้ หลังจากรู้จักกันได้หนึ่งปี เขาสารภาพรักกับฉัน ตอนนั้นฉันปฏิเสธเขาไปแล้ว”

เอลีเป็นคนเก่ง และโดดเด่นในทุก ๆ ด้าน

แต่ขวัญตากลับไม่สามารถตอบรับเขาได้

เพราะในหัวใจของเธอยังมีเงาของใครอีกคนอยู่

แม้ว่าทุกครั้งเธอจะพยายามบอกกับตัวเองว่าอย่าไปรักเขาอีก

แต่ธีทัตมักจะลุกล้ำเข้ามาในชีวิตอันแสนสงบสุขของเธอครั้งแล้วครั้งเล่า

เมื่อนึกถึงเรื่องนี้ขวัญตาได้แต่กำชายกระโปรงแน่นด้วยความรู้สึกอึดอัดในใจ

ญาธิดามองขวัญตา ไม่รู้จะปลอบใจเธอยังไง

สุดท้ายเธอก็ถอนหายใจออกมา ก่อนจะเข้าไปกอดปลอบขวัญตาเบา ๆ “ไม่ว่ายังไงเธอยังมีพวกเราอยู่นะ ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นพวกเราจะคอยสนับสนุนเธออยู่ข้างหลังเต็มที่เลย”

ขวัญตารู้สึกอบอุ่นใจ ก่อนจะฉีกยิ้มน้อย ๆ “โอเค”

ญาธิดาเปลี่ยนเรื่องคุย “ช่วงนี้ไรอันเป็นยังไงบ้าง”

หลังจากได้รู้ว่าไรอันมีชีวิตที่ดี ญาธิดาก็ดีใจมากเช่นกัน

แค่เด็กที่เธอช่วยชีวิตไว้มีชีวิตความเป็นอยู่ที่ดีก็เพียงพอแล้ว

ทีแรกขวัญตาแค่อยากจะมาฟังเรื่องที่เกิดขึ้นกับอันอันถึงได้มาหาญาธิดา แต่เพราะตอนนี้ยังไม่มีผลสรุปอะไรขวัญตาจึงไม่ได้อยู่ต่อ เพียงแต่บอกญาธิดาไว้ว่าหลังจากได้ข่าวอะไรให้รีบติดต่อกลับหาเธอโดยเร็วที่สุด

หลังจากขวัญตากลับไปแล้ว ญาธิดาก็ขึ้นไปอาบน้ำแล้วขึ้นเตียงนอน แต่เธอกลับได้แต่ลืมตาอยู่แบบนั้น นอนไม่หลับสักที

หลังจากภวินท์มาส่งเธอที่บ้านเขาก็ตรงไปที่บริษัท เดาว่าคงใกล้เที่ยงคืนกว่าเขาจะกลับมา

ญาธิดานอนอยู่บนเตียงคนเดียวในใจก็เอาแต่คิดเรื่องของอันอัน

ถ้าไม่ใช่เพราะอลิสาไปเจอตัวอันอันได้ทันเวลา เธออาจจะไม่ได้พบอันอันอีกแล้ว

ขณะที่ญาธิดาเริ่มรู้สึกง่วงนอนและกำลังสะลึมสะลือ ภวินท์ก็กลับมาพอดี