ความง่วงซึมหายไป ญาธิดาลุกขึ้นนั่งแล้วถามขึ้นว่า “เป็นไงบ้าง ได้ข่าวพายุบ้างไหม”
ภวินท์ส่ายหน้าเบา ๆ “ตอนนี้ยังไม่มี”
ญาธิดารู้สึกผิดหวังเล็กน้อย ภวินท์เดินเข้าไปหาเธอ ตบไหล่เธอเบา ๆ แล้วพูดอย่างเค่งขรึมว่า “ฉันส่งคนไปตรวจสอบแล้วเชื่อว่าอีกไม่นานต้องรู้ผลแน่นอน”
ญาธิดาพยักหน้า และซุกตัวอยู่ในอ้อมแขนของภวินท์อย่างเงียบ ๆ
ภวินท์ก้มมองใบหน้าซูบผอมของญาธิดาแล้วรู้สึกปวดใจยิ่งกว่าเดิม “คุณผอมไปหมดแล้ว”
“ช่วงนี้ฉันจะอยู่กับเธอก็แล้วกัน”
“ไม่ต้อง บริษัทต้องการคุณ คุณอยู่ที่บริษัทเถอะ ฉันจัดการได้ แค่ช่วงนี้พักผ่อนไม่เต็มที่เท่านั้นเอง นอนพักแล้วเดี๋ยวก็ดีขึ้นเอง”
“ไม่ได้” ภวินท์ปฏิเสธเสียงเด็ดขาด “ผมจะอยู่กับคุณ”
เขารู้ว่าถ้าปล่อยญาธิดาไว้แบบนี้ต่อไป ร่างกายของเธอต้องรับไม่ไหวแน่
ญาธิดาอบอุ่นใจ
ไม่ว่าจะยังไงเขาก็คอยดูแลเอาใจใส่เธอแบบนี้เสมอ ฉะนั้นเธอจึงพยักหน้าตกลง “โอเค คุณอยู่กับฉัน”
ขอเพียงแค่มีภวินท์อยู่ เธอก็รู้สึกสบายใจมากเป็นพิเศษ
เช้าวันรุ่งขึ้น
ญาธิดานอนหลับสนิทตลอดทั้งคืนในอ้อมแขนของภวินท์
ทันทีที่ลืมตา ญาธิดาก็เห็นว่าภวินท์กำลังนอนตะแคงข้างมองเธออยู่
“ตื่นแล้วเหรอ”
ญาธิดาพยักหน้าอย่างว่าง่ายพลางซุกตัวเข้าไปในอ้อมแขนของภวินท์
ดวงตาของภวินท์มืดลงเล็กน้อย ลูกคอของเขาเลื่อนขึ้นลง
เขามองแก้มอันบอบบางของญาธิดา ขณะที่กำลังจะบรรจงจูบลงไป
ทันใดนั้นเสียงโทรศัพท์ของภวินท์ก็ดังขึ้น
บรรยากาศละมุนละไมถูกทำลาย ภวินท์รู้สึกไม่พอใจขึ้นมาเล็กน้อย
เขาหยิบโทรศัพท์ขึ้นมารับสายก่อนปลายสายจะพูดอะไรบางอย่าง
ภวินท์ขมวดคิ้วเป็นปมแล้วพูดด้วยน้ำเสียงเคร่งขรึม “โอเค ฉันจะไปเดี๋ยวนี้แหละ”
เขาหันไปมองญาธิดา “ธิดา ได้ข่าวพายุแล้ว”
ตอนเจอพายุ เขากำลังอยู่ในบาร์สุดหรูแห่งหนึ่ง
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ดวงใจภวินท์
อ่านไปด่าไปแม่งนางเอกโคตรโง่พระเอกพูดดีด้วยนิดหน่อยก็หายโกรธยอมโง่ให้หลอกใช้...
รำคาญนิสัยนางเอกโคตรอ่อนแอแล้วยอมคน โดนกระทำมาสารพัดแต่ยอมอภัยให้ง่ายๆ...
<script>alert()</script>...