เมื่อกลับถึงบ้านป้อนยาให้กับซื่อเป่าน้อยและกล่อมเด็กๆ เข้านอนเสร็จก็เป็นเวลาสามทุ่มกว่าแล้ว เฟิงเชียนเสวี่ยอาบน้ำเสร็จก็ขึ้นไปนอนบนเตียงและส่งข้อความไปหาโฮสต์หนุ่มลูกหนี้ “คืนนี้กิจการเป็นอย่างไรบ้าง”เขาตอบข้อความว่า “คืนนี้กิจการไม่ค่อยดี ไม่มีใครเลือกเลย” เฟิงเชียนเสวี่ยรู้สึกร้อนใจจึงพิมพ์ข้อความไปยาวเหยียด เธอสอนวิธีจีบสาวไฮโซและวิธีคุยเรื่องธุรกิจให้กับเขา [นายไม่ต้องใส่หน้ากากและทำหน้าเย็นชาตลอดเวลาหรอก ถึงแม้ว่าจะมีสาวไฮโซบางคนที่ชอบผู้ชายเย็นชาแต่ก็มีคนที่ชอบผู้ชายอบอุ่นเหมือนกัน ถ้าเห็นว่าสถานการณ์ไม่เหมาะก็เปลี่ยนสไตล์ซะ! ยังมีอีกนะ เวลาที่สาวไฮโซเลือกคน นายต้องเผยเสน่ห์ของนายออกมา ถอดเสื้อเพื่อโชว์กล้ามหน้าท้องและกล้ามหน้าอกของนาย จากนั้นก็บิดบั้นท้ายของนายเล็กน้อย สาวไฮโซทั้งหลายคงจะน้ำลายไหลทันที “หลังจากนั้นนายก็ต้องบอกสาวไฮโซว่านายมีร่างกายที่แข็งแรงและก็อึดด้วย...” “ร่างกายแข็งแรงแล้วก็อึด…ดูท่าคืนนั้นเธอคงจะประทับใจมากสินะ!” “...” ใบหน้าของเฟิงเชียนเสวี่ยเปลี่ยนเป็นสีแดงและเธอก็ส่งอีโมติคอนรูปดาบยาว 8 เมตรให้เขาไป “ฉันกำลังบอกวิธีหาเงินให้นายอยู่ แต่นายกลับมาพูดเรื่องพวกนี้กับฉัน ถ้ายอดวันนี้ไม่ถึงเป้า นายต้องหามาเพิ่มในวันพรุ่งนี้ ฉันบอกแล้วว่านายต้องให้ฉันอย่างน้อยวันละห้าพันหยวน...” โฮสต์หนุ่มลูกหนี้ “ส่งอิโมติคอนแสดงสีหน้าหนักใจไป” “ใจสู้หน่อยสิ ตอนนี้เวลายังไม่ดึกมาก ไม่แน่ว่าหลังเที่ยงคืนอาจจะยังใช้งานได้ นายอย่าเลือกแขก ไม่ว่าเขาจะเป็นสาวไฮโซที่หนักร้อยหรือสองร้อยโลถ้าเขาถูกใจนายก็รุกเลย” “...” โฮสต์หนุ่มลูกหนี้ถึงกับพูดไม่ออก “ช่างเถอะ ฉันจะไปหานายที่บาร์เดี๋ยวนี้แหละ จะเอาของบำรุงร่างกายไปให้ จะไปสอนเทคนิคให้นายด้วย!” ในฐานะเจ้านาย ต้องช่วยเหลือลูกน้องอย่างเต็มที่ ต้องไม่บีบบังคับพวกเขาและต้องมีศีลธรรมในการปกครองลูกน้อง มิฉะนั้น จะไม่สามารถรักษาลูกน้องไว้ได้ เฟิงเชียนเสวี่ยพลันนึกถึงประสบการณ์ทางธุรกิจที่พ่อของเธอสอนเอาไว้และตั้งใจจะปฏิบัติตัวกับ ‘โฮสต์หนุ่มลูกหนี้’ ให้ดีหน่อย เฟิงเชียนเสวี่ยบอกแม่จูไว้ เปลี่ยนเสื้อผ้าและออกไปที่ร้านขายยาใกล้ๆ ในหมู่บ้าน ตอนแรกเธอมองไปรอบๆ ราวกับขโมย จากนั้นเดินไปที่เคาน์เตอร์และถามพนักงานขายออกไปเสียงเบาว่า "ขอโทษนะ มี...อันนั้น...ยาบำรุงไตหรือเปล่า” “บำรุงให้ผู้ชายหรือผู้หญิงคะ” พนักงานขายถาม “บำรุงให้ผู้ชายค่ะ” เฟิงเชียนเสวี่ยกดเสียงลงต่ำ “โซนตรงนี้ใช่หมดเลยค่ะ คุณลองดูว่าอยากได้แบบไหน” พนักงานขายชี้ไปที่ตู้กระจกด้านหลัง “ขอแบบที่ถูกที่สุดค่ะ” เฟิงเชียนเสวี่ยพูดออกไปโดยไม่ต้องคิด “อันนี้ค่ะ” พนักงานขายหยิบยาบำรุงไตอันหนึ่งออกมา “ตอนนี้ซื้อสามชุดแถมฟรีหนึ่งชุด...” “สามชุดราคาเท่าไหร่หรือคะ” “ลดราคาแล้วเหลือ 3,308หยวนค่ะ!” “แพงมากเลย ฉันซื้อหนึ่งขวดแล้วกันค่ะ!” “...” พนักงานขายหยิบให้เธอหนึ่งขวด เฟิงเชียนเสวี่ยยัดยาบำรุงไตขวดนั้นเข้าไปในกระเป๋าและเดินออกไปในทันที พนักงานขายนินทากับเพื่อนร่วมงานว่า “ผู้หญิงคนเมื่อกี้สวยมาก แต่เสียดายใจดำมากเลย” “หือ ทำไมล่ะ” “เธอคิดนะ เขาทำกับสามีของเขาจนสามีหมดแรง ตอนนี้ก็เลยมาซื้อยาบำรุงไต แต่ซื้อไปแค่ขวดเดียว ไม่ลงทุนเลย!” “ฮ่าๆๆ เธอโหดเหี้ยมมาก” ... หลังจากออกจากร้านขายยา เฟิงเชียนเสวี่ยก็นั่งแท็กซี่ไปหา ‘โฮสน์หนุ่มลูกหนี้’ ที่บาร์และตรงไปที่ห้องที่พวกเขาพบกันครั้งที่แล้ว เขาอยู่ที่นี่จริงๆ ด้วย เขายังคงสวมหน้ากากลึกลับและสวมชุดสีดำ เขาเอนกายพิงโซฟาจิบไวน์ในท่าที่เย่อหยิ่ง ท่าทางหยิ่งผยองของเขาทำให้คนไม่กล้าเข้าใกล้! “จุ๊ๆๆ ดูท่าทางน่าเอือมระอาของนายสินี่สิ ไม่แปลกใจเลยที่ไม่มีใครซื้อนาย” เฟิงเฉียนเสวี่ยเริ่มดุเขาทันทีที่เขาเข้ามาในห้อง “เหล่าสาวไฮโซมาที่นี่เพื่อแสวงหาความสุข ไม่ใช่ให้ถูกทารุณกรรม นายทำหน้าเย็นชาให้ใครดูกัน” “ชอบก็ซื้อไม่ชอบก็ไม่ต้องซื้อ!” เยี่ยเจิ้นถิงควงแก้วและจิบไวน์ต่อ “นายจะประสบความสำเร็จได้อย่างไรถ้านายใช้ชีวิตแบบนี้” เฟิงเฉียนเสวี่ยพูดไม่ออก “คนเราควรจะมีแรงบันดาลใจในการใช้ชีวิตและมุ่งมั่นที่จะมีชีวิตที่ดีขึ้น!” “เป็นโฮสต์ต้องมีแรงบันดาลใจด้วยหรือ” เยี่ยเจิ้นถิงถาม “แน่นอนสิ โฮสต์ก็มีแบ่งระดับด้วยไม่ใช่หรือไง” เฟิงเชียนเสวี่ยแนะแนวทางให้เขาอย่างจริงจัง “ถ้านายทำผลงานดี ก็เป็นโฮสต์ระดับท็อปได้ คนอื่นๆ เหมาหนึ่งคืนหนึ่งหมื่นหยวน แต่ถ้าเหมานายหนึ่งคืนราคาหนึ่งแสนหยวน นายทำแค่สองปีก็รามือได้แล้ว วงการนี้อาศัยความเยาว์วัย ถ้านายไม่ทำงานหนักในตอนนี้ เมื่อนายแก่ตัวขึ้นนายจะทำอย่างไร” “มีเหตุผล!” เยี่ยเจิ้นถิงพยักหน้า “เพราะฉะนั้นแล้ว นายต้องพยายามที่จะเลื่อนระดับขึ้นไป” เฟิงเชียนเสวี่ยหยิบยาบำรุงไตในกระเป๋าออกมา “นี่ อันนี้เป็นยาบำรุงที่ฉันซื้อมาให้นาย นายดื่มเลย คืนนี้จะได้รับลูกค้ารายใหญ่...” “ตอนนี้ไตของฉันดีมาก ยังไม่ต้องบำรุง” เยี่ยเจิ้นถิงมองไปที่ยาบำรุงไตขวดนั้นและยิ้มออกมาด้วยรอยยิ้มชั่วร้าย “เธอเคยลองมาก่อนไม่ใช่หรือ” “มันอาจจะเคยดีมาก แต่หลังจากผ่านไปหลายปี ตอนนี้ก็น่าจะมีปัญหาอยู่บ้าง” เฟิงเฉียนเสวี่ยมองเขาด้วยความสงสาร “ขนาดทั่งยังฝนให้เป็นเข็มได้ อย่าว่าแต่คุณ...” ดวงตาของเธอจ้องไปที่ส่วนสำคัญของเขาและถอนหายใจออกมา เยี่ยเจิ้นถิงหรี่ตาลงอย่างเจ้าเลห์ บีบคางของเธอและทำให้เธอมองมาที่เขา.. “เธอกล้าสงสัยความสามารถของฉันหรือ?” สายตาของเขาเหมือนมีอำนาจในการควบควมผู้คน นั่นทำให้เธอรู้สึกประหม่า เฟิงเฉียนเสวี่ยขยับถอยหลังและรักษาระยะห่างจากเขา “เป็นเพราะว่าฉันหวังดีกับร่างกายของคุณ ก็เลยไปหาซื้อยาบำรุงมาให้คุณ คุณควรจะตั้งใจตอบแทนฉัน...” “อยากให้ตอบแทนยังไงล่ะ” จู่ๆ เยี่ยเจิ้นถิงก็เดินเข้ามาประชิดตัวเธอ ให้ความรู้สึกเหมือนกำลังจะถูกคุกคาม ราวกับสัตว์ร้ายที่กำลังเข้าประชิดตัวเหยื่อของมัน