เจ้าสาวอันดับที่เจ็ด นิยาย บท 31

หลังจากยืนอยู่สักพัก เธอเดินไปยังชั้นหนังสือในมุมหนึ่งของห้องนอน อยากหาหนังสือสักเล่มเพื่อฆ่าเวลาสักเล็กน้อย จึงพบว่าหนังสือที่วางอยู่บนชั้นเป็นหนังสือเกี่ยวกับธุรกิจทั้งหมด ไม่เหมาะกับรสนิยมของนักศึกษาสาขาศิลปะการออกแบบอย่างเธอสักนิด

กว่าจะหาหนังสือที่ไม่เกี่ยวข้องกับธุรกิจได้ กลับเป็นหนังสือที่เขียนเกี่ยวกับภพชาติซะงั้น

ไป๋มู่ชิงเอียงคอมองไปยังหนานกงเฉินที่อยู่บนเตียงอย่างแปลกใจ สำหรับคนยุคใหม่ของสังคม เขากลับสนใจเรื่องความเชื่อพวกนี้หรอ?

ว่าแล้วก็ลองเปิดหนังสือดู รูปถ่ายเก่าๆใบหนึ่งหล่นจากหนังสือ ลงข้างขาของเธอ

เธอตกใจเล็กน้อย ก้มลงไปเก็บรูปถ่ายที่หล่น เมื่อเธอเห็นเด็กสาวในรูป สีหน้าก็หมองลงทันที

นี่เป็นรูปที่สีเริ่มเหลือง ดูแล้วเป็นรูปเก่าเมื่อหลายปีก่อน ส่วนเด็กสาวในรูปนั้นถักเปียสองข้าง รอยยิ้มสดใส สิ่งที่ทำให้เธอตกใจสุดๆคือ......เด็กสาวคนนี้ ไม่ว่ามองยังไงก็เหมือนเธอก่อนศัลยกรรม

เพียงแต่ว่า.......รูปของเธอ มาอยู่ในมือของผู้ชายคนนี้ได้ยังไง? ไม่มีเหตุผลเลย

ภายใต้ความสงสัย เธอถือรูปถ่ายใบนั้น เดินมาข้างเตียง แตะไหล่ของหนานกงเฉินเบาๆ และถามอย่างระมัดระวังว่า："คุณผู้ชายคะ ขอถามอะไรหน่อยได้ไหม?"

หนานกงเฉินไม่ได้หลับแต่อย่างใด จึงตอบกลับอย่างไม่แยแสว่า "เรื่องอะไรล่ะ?"

"คนในรูปนี้คือใครหรอ?" พร้อมยื่นรูปถ่ายใบนั้นให้

สีหน้าของหนานกงเฉินนิ่งมาก แต่กลับไม่ได้ลืมตาขึ้น และไม่ดูรูปใบนั้น ครู่หนึ่งจึงตอบกลับว่า "ผู้หญิงที่โหดเหี้ยมคนหนึ่ง"

ในบ้านหลังนี้ นอกจากรูปใบนี้ ไม่มีรูปถ่ายใบอื่นอีก เพราะอย่างนั้น เขาไม่จำเป็นต้องดูรูป

"อะไรนะ? หมายความว่ายังไงหรอ?"ไป๋มู่ชิงไม่เข้าใจนัก

คนในรูปนี้ดูยังไงก็เป็นเธอแน่นอน แต่เธอไม่รู้จักผู้ชายตรงหน้าเลย ทำไมถึงกลายเป็นผู้หญิงที่โหดเหี้ยมได้ล่ะ? หรือว่าคนในรูปไม่ใช่เธอกันนะ? แต่เป็นแค่ผู้หญิงที่หน้าคล้ายเธอในสมัยเด็กแค่นั้น?

"คือ......คุณรู้จักเธองั้นเหรอ"

"ไม่รู้จัก"