เจ้าสาวอันดับที่เจ็ด นิยาย บท 36

"น้องและน้องเขยอยากให้ผมมาด้วยความจริงใจขนาดนี้ ผมจะไม่มาได้ยังไง?"หนานกงเฉินก้าวเข้ามา ยืนข้างกายไป๋มู่ชิง โอบเธอไว้ในอ้อมแขน มองไปยังทั้งสองแล้วพูดว่า: "ขอโทษที ตอนพี่สาวเธอออกจากบ้าน ลืมของขวัญไว้ ผมเลยกลับเอาที่บ้าน"

พูดจบ สาวสวยที่สวมชุดลุคนักธุรกิจด้านหลัง ก็เดินขึ้นเวที โดยไม่ต้องให้เขาสั่งการ ยื่นกล่องเครื่องประดับในมือให้ไป๋ยิ่งอัน ไป๋มู่ชิงแปลกใจเล็กน้อย นี่เป็นสร้อยเพชรที่เธอลืมไว้บ้านเขา

"เปิดดูสิ ว่าชอบไหม?"หนานกงเฉินยังคงยิ้มอย่างน่าหลงไหล

รอบๆเริ่มมีคนวิจารณ์ ต่างคาดเดาและแปลกใจว่าผู้ชายตรงหน้าคือหนานกงเฉินที่เขาลือกันว่าทั้งขี้เหร่ทั้งอ่อนแอหรือเปล่า

ไป๋ยิ่งอันรับกล่องเครื่องประดับมา มองเขาแวบนึงแล้วเปิดกล่อง ข้างในคือสร้อยเพชรราคาสิบกว่าล้านเส้นนั้น ขอแค่เป็นคนรู้จริง มองปราดเดียวก็รู้ว่าราคาไม่ธรรมดา และคนรอบๆตัวล้วนเป็นคุณหนูตระกูลไฮโซที่มีอัญมณีเป็นปัจจัยที่5 อยู่แล้ว

"เป็นเพชรที่สวยมาก ราคาไม่เบาแน่?" เริ่มมีคนวิจารณ์คนอีกครั้ง

แม้ไป๋ยิ่งอันจะรู้ว่าสร้อยราคาแพงระยับ แต่ก็ไม่ได้ทำให้เธอหลงใหลมากนัก เพราะของแบบนี้ถ้าเธออยากได้ก็หาได้ทุกเมื่ออยู่แล้ว

เธอปิดฝากล่องลง ประเมินหนานกงเฉินและยิ้มอย่างเยือกเย็น: "คุณผู้ชายคะ สร้อยคอสวยมากค่ะ แต่การอ้างตัวเป็นคนอื่นเป็นเรื่องดีหรอ? หากดิฉันจำไม่ผิด คราวก่อนคุณปรากฏตัวในฐานะชู้รักของพี่สาวดิฉัน ทำไมพริบตาเดียว กลายเป็นคุณชายหนานกงได้ละ?"

"ต้องการให้ยืนยันตัวตนหรอ?" หนานกงเฉินหุบยิ้มเล็กน้อย

"คุณควรยืนยันตัวตนสักหน่อยดีกว่า"

"ยืนยันยังไงครับ? บัตรประชาชน? หรือว่า......"

ไม่รอเขาพูดจบ ผู้ช่วยสาวก็นำบัตรประชาชนของเขายื่นให้: "คุณนายหลินเชิญตรวจดูค่ะ"