เจ้าสาวอันดับที่เจ็ด นิยาย บท 42
สรุปบท บทที่ 42 ตัวจริงของเขา: เจ้าสาวอันดับที่เจ็ด
อ่านสรุป บทที่ 42 ตัวจริงของเขา จาก เจ้าสาวอันดับที่เจ็ด โดย เยว่กวางจู่อวี
บทที่ บทที่ 42 ตัวจริงของเขา คืออีกหนึ่งตอนเด่นในนิยายInternet เจ้าสาวอันดับที่เจ็ด ที่นักอ่านห้ามพลาด การดำเนินเรื่องในตอนนี้จะทำให้คุณเข้าใจตัวละครมากขึ้น พร้อมกับพลิกสถานการณ์ที่ไม่มีใครคาดคิด เขียนโดย เยว่กวางจู่อวี อย่างเฉียบคมและลึกซึ้ง
“ยิ่งอัน” คุณหญิงหลินลุกขึ้นยืน พร้อมกับจูงมือเล็กๆของเธอด้วยสีหน้าที่เต็มไปด้วยความรู้สึกผิด “เมื่อวานนี้......ขอโทษด้วยจริงๆ”
ไป๋มู่ชิงมองไปที่หลินอันหนานและไป๋ยิ่งอัน สัมผัสได้ถึงสีหน้าไม่ค่อยสู้ดีของพวกเขา ความรู้สึกแบบนี้ของพวกเขา เธอเพิ่งเคยเห็นเป็นครั้งแรก ในใจรู้สึกสมดุลขึ้นเล็กน้อย
“คุณชายใหญ่มาแล้วค่ะ” พี่เหอกล่าว
คุณชายใหญ่?
แต่ไหนแต่ไรคุณชายใหญ่ที่ไม่เคยปรากฏตัวต่อหน้าเธอ ...... ลงมาแล้วหรอ ?!
ไป๋มู่ชิงตะลึงงัน กวาดสายตาไปดูทางบันไดวนตามสัญชาตญาณ
ไม่เพียงแต่เธอเท่านั้น แม้แต่หลินอันหนานกับไป๋ยิ่งอันก็มองไปที่ชั้นบนพร้อมกัน
แม้ว่าเมื่อวานนี้คุณหญิงหลินได้บอกกับพวกเขาอย่างชัดเจนแล้ว ชายคนที่พาไป๋มู่ชิงไปจากงานเลี้ยงเมื่อคืนก็คือ หนานกงเฉิน แต่พวกเขาก็ยังคงไม่อยากจะเชื่อ และก็ยังคงไม่เชื่อ เพราะมันช่างต่างจากที่พวกเขาคิดเอาไว้มาก !
และเมื่อพวกเขามองไปที่บันไดวนก็ได้ปรากฏเป็นหนุ่มหล่อพราวสเน่ห์ ออร่าอันเปร่งประกายรอบๆตัวของหนากงเฉิน ความหวังสุดท้ายในใจก็ได้ดับลง
เขาคือหนานกงเฉินจริงๆ ! หนานกงเฉินที่แข็งแรง กระฉับกระเฉง !
หนานกงเฉินแท้จริงแล้วไม่ได้หน้าตาน่าเกลียด หรือร่างกายอ่อนแออย่างที่ผู้คนพูดกัน
เมื่อเทียบกับพวกเขา ไป๋มู่ชิงไม่เคยคิดว่าผลลัพธ์จะเป็นเช่นนี้ ดูเหมือนจะยิ่งตกใจ และสับสน ทำให้ตกตะลึงจนเหมือนกับคนโง่
เมื่อหนานกงเฉินเดินลงมาจากบันได ยืนอยู่ต่อหน้าผู้คน เธอยังคงไม่สามารถหันหน้าหนีได้ ใช้มือขยี้ตาอย่างคนโง่เขลา ไม่ผิดแน่ คือเขา ชายคนที่ช่วยเธอจากความยากลำบากหลายครั้ง
หนานกงเฉินไม่ใช่ไม่เห็นสีหน้าโง่ๆของเธอ เพียงแค่เขาไม่ได้ให้ความสนใจ และได้กล่าวทักทายคุณหญิงหลินอย่างสุภาพ : “คุณอา”
“ พบหน้ากันแล้ว กล่าวขอโทษกันเสร็จแล้ว ก็กลับกันไปเถอะ ” คุณหญิงพูดด้วยท่าทีที่เรียบเฉย แล้วหันกลับไปในบ้าน
บรรยากาศในห้องนั่งเล่นค่อนข้างกดดันและอึดอัด มีแค่คุณหญิงหลินที่ยังคงเช็ดน้ำตาอยู่
ไปมู่ชิงมองไปที่ทุกคน ซบไปที่เฉินอย่างตั้งใจ พร้อมทั้งจับมือเขาแล้วพูดอย่างยิ้มแย้มว่า “อาเฉิน , ในเมื่อทุกคนก็มากันแล้ว พวกเราชวนคุณอา และพวกน้องๆขึ้นไปดื่มชากันข้างบนสักหน่อยเถอะ ”
ปลายนิ้วเย็นๆของเธอ เมื่อสัมผัสไปที่ฝ่ามือของหนานกงเฉินก็สั่นโดยไม่รู้ตัว
นี่เป็นครั้งแรกที่ได้จับมือของเขาอย่างเปิดเผย โดยเฉพาะอย่างยิ่งในฐานะภรรยาของเขา
หนานกงเฉินหันหน้ามามองเธอ เขาจะดูไม่ออกได้ยังไว่าเธอคิดอะไร? เขาไม่ชอบผู้หญิงเจ้าเล่ห์ แต่ว่าการกระทำของเขากลับไม่ตรงกับใจตัวเอง
ฝ่ามือที่ใหญ่และอบอุ่นของเขาประคองไปที่มือเล็กๆของเธอ แล้วกล่าวกับทุกคนว่า “ ได้สิ ”
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: เจ้าสาวอันดับที่เจ็ด
เขียนดี แต่แปลได้สับสน วางบทตอนกระโดดไปกระโดดมา...