เจ้าสาวอันดับที่เจ็ด นิยาย บท 48

หนานกงเฉินไม่สนใจเธอ เดินผ่านเธอและตรงไปชั้นล่าง

ไป๋มู่ชิงมองแผ่นหลังของเขาที่กำลังจากไปโดยไม่พูดอะไร หลังจากวุ่นวายอยู่นาน เธอก็ยังไม่เข้าใจว่าผลของเรื่องวุ่นวายที่ตัวเองก่อจะใหญ่ขนาดไหน ตระกูลหนานกงกำลังเตรียมมาตรการแก้ไขอย่างไร

ครอบครัวนี้ก็ไม่ค่อยสนใจนายหญิงน้อยคนนี้อยู่แล้ว

บนโต๊ะอาหารเช้า พี่เหอเอาซุปบำรุงร่างกายวางไว้ข้างหน้าของไป๋มู่ชิงหนึ่งถ้วย

ซุปบำรุงร่างกายแบบนี้พี่เหอจะทำให้เธอเกือบทุกวัน ปกติเธอจะหยิบซุปบำรุงร่างกายมากินจนหมดโดยไม่พูดอะไร แต่วันนี้......

เธอแอบมองหนานกงเฉินด้านข้าง หน้าแดงระเรื่อ

หนานกงเฉินรู้สึกได้ถึงสายตาของเธอ แต่กลับทำเป็นไม่สนใจ ค่อยๆกินอาหารเช้าในจานต่อไป

กลับกันผู่เหลียนเหยาที่นั่งอยู่ข้างๆเซิ่งเคอกล่าวด้วยรอยยิ้ม “แต่งงานมาเดือนกว่าๆแล้ว พี่สะใภ้น่าจะตั้งครรภ์เร็วๆนี้ล่ะสิ”

สายตาของทุกคนจับจ้องไปที่ไป๋มู่ชิง ที่มีสีหน้าอึดอัดใจ ก้มหน้าลงไปแล้วกล่าว “คงไม่หรอก......”

หนานกงเฉินใส่ใจเรื่องการคุมกำเนิดโดยตลอด ไม่เปิดโอกาสให้เธอตั้งครรภ์อย่างแน่นนอน และตัวเธอเองก็ไม่รีบร้อนจะมีลูก ดังนั้น......

“งั้นพวกพี่ก็ต้องรีบแล้ว ไม่เห็นเหรอคุณย่าตั้งตารอมาตลอด?” ผู่เหลียนเหยาพูดจบก็หันมาทางหนานกงเฉิน “พี่ชายไม่อยากเป็นคุณพ่อเหรอ?”

ในที่สุดหนานกงเฉินก็มีปฏิกิริยาตอบโต้ ยกมือที่ถือแก้วนม เงยหน้ามองไปที่ไป๋มู่ชิง สัมผัสถึงสายตาของเธอที่ส่งไปพอดี

เขาวางแก้วลง สีหน้าเรียบเฉย “ปล่อยให้เป็นไปตามธรรมชาติก็ดีแล้ว”

“ต้องปล่อยให้เป็นไปตามธรรมชาติจริงๆถึงจะดี” คุณผู้หญิงจ้องมองเขาแล้วพูดออกมา

ไป๋มู่ชิงเห็นหนานกงเฉิน และมองคุณผู้หญิง ในใจคิดว่าหรือว่าคุณผู้หญิงจะรู้เรื่องที่เธอกินยาคุมกำเนิดแล้ว? แต่ถ้าหากว่ารู้แล้ว ทำไมยังทำซุปบำรุงร่างกายให้เธอทุกวัน