ไป๋ยิ่งอันในชุดราตรีแสนเซ็กซี่รอจนกระทั่งหลินอันหนานมาถึงในที่สุด ใบหน้าเต็มไปด้วยรอยยิ้ม และเดินไปหาเขาข้างหน้า
ซูวยาหยงรีบดึงเธอไว้ แล้วพูดเตือนที่ข้างหูของเธอ “มีอะไรจะพูดก็พูดกันดีๆ อย่าใจร้อน”
“หนูรู้แล้วค่ะ” ไป๋ยิ่งอันพยักหน้า เดินไปต้อนรับแม่ลูกตระกูลหลิน
“คุณป้าหลิน อันหนาน พวกท่านมาแล้ว” เธอเดินไปด้านข้างคุณนายหลินอย่างสนิทสนม จูงมือคุณหญิงหลินอย่างยิ้มแย้มแล้วพูดว่า “วันนี้คุณป้าหลินสวยมาก ดูเด็กกว่าทุกวันเลยค่ะ”
คุณหญิงหลินไม่สนใจคำชมของเธอ ค่อยๆแกะมือของเธอออกแล้วพูดเสียงต่ำ “ยิ่งอัน ฉันเคยบอกเธอแล้วไม่ใช่เหรอ ถ้าหากไม่อยากทำร้ายตระกูลหลินของเรา เธอก็ควรอยู่ห่างจากอันหนานสักหน่อย”
“คุณป้า......”
“อันหนาน เข้าไปทักทายคุณยายและพี่ชายกับแม่” คุณหญิงหลินใช้มือดึงแขนเสื้อของอันหนาน เดินนำไปในบ้าน
หลินอันหนานมองเห็นสีหน้ากลืนไม่เข้าคายไม่ออกของยิ่งอัน แล้วเดินตามคุณหญิงหลินเข้าไปในบ้าน
คุณหญิงหลินพาหลินอันหนานเข้าไปในห้องรับแขก หลังจากเลิกคิ้วแล้วขานเรียกท่านแม่ พร้อมกับขยิบตาให้หลินอันหนาน หลินอันหนานเรียกท่านยายอย่างว่านอนสอนง่าย เมื่อสายตามองไปเห็นหนานกงเฉินและไป๋มู่ชิง สีหน้าก็แสดงออกถึงความไม่สบายใจ “พี่ชาย พี่สะใภ้”
ไป๋มู่ชิงเห็นเขามาแค่คนเดียว ในใจคิดไม่ถึงว่าเพราะคำพูดของตัวเอง เขาก็ทิ้งไป๋ยิ่งอันแล้วจริงๆ? ถ้าหากเป็นเรื่องจริง งั้นผู้ชายคนนี้ก็ไม่นับถือ
คุณผู้หญิงชำเลืองมองคุณหญิงหลินแล้วยิ้มอย่างเย็นชา “เหมือนว่าฉันจะไม่ได้ส่งบัตรเชิญไปให้ตระกูลหลินนิ่? มากันได้ยังไง?”
สีหน้าของคุณหญิงหลินซีดลงทันที และรู้สึกอับอาย
ท่านอาใหญ่ หนานกงยู่รีบเดินเข้ามา ยิ้มแล้วพูดตัดบท “คุณแม่ เสี่ยวหรูเป็นลูกสาวแท้ๆของท่าน อันหนานก็คือหลานของท่าน เราครอบครัวเดียวกันยังต้องเชิญด้วยเหรอ?”
คุณผู้หญิงมองตาขวางไปที่สองแม่ลูก แล้วไม่พูดอะไร
หลังจากออกมาจากห้องรับแขก เดินผ่านระเบียงวนแห่งหนึ่ง ในที่สุดหลินอันหนานก็ทนไม่ไหวจึงประท้วง “คุณแม่ ในเมื่อคุณหญิงหนานกงไม่ยอมรับพวกเราทำไมพวกเราต้องเอาบากหน้าไปหาเขา ตระกูลหนานกงถึงจะมีเงิน มีอิทธิพล แต่พวกเราก็ไม่จำเป็นต้องขอร้องให้เธอไปประจบสอพลอเขา”
“แกจะรู้เรื่องอะไร?” คุณหญิงหลินมองเขาอย่างโมโห “แกไม่รู้อุบายของตระกูลหนานกงเหรอ? เขาอยากให้แกตาย แกก็ต้องตาย เดิมทีสองตระกูลก็ยังอยู่ด้วยกันอย่างสงบ ไม่มีเรื่องบาดหมางกัน แกและนังเด็กมู่ชิงคนนั้นจะยั่วยุคนอื่นให้ได้ อย่างนี้จะโทษใครได้ล่ะ?
“ผม......”
คุณหญิงหลินห้ามเขา “สรุปแล้วฉันต้องการให้แกถอนหมั้นกับไป๋มู่ชิงทันที และมีความสัมพันธ์ที่ดีกับตระกูลหนานกง”
เห็นหลินอันหนานหลบหน้าตัวเองตลอด ในใจของไป๋ยิ่งอันทั้งโกรธทั้งร้อนใจ ในที่สุดก็เจอเขาที่ทางเข้าห้องน้ำ
“หลินอันหนาน คุณหมายความว่ายังไงกันแน่?” ไป๋ยิ่งอันจ้องเขาอย่างไม่พอใจ “คิดไม่ถึงเลยว่าคุณวางแผนจะเลิกกับฉันแบบนี้จริงๆเหรอ?
หลินอันหนานมองเธอ ในตามีแต่ความทุกข์ใจ “ผมขอโทษ คำพูดของแม่ ผมไม่เชื่อฟังไม่ได้”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: เจ้าสาวอันดับที่เจ็ด
เขียนดี แต่แปลได้สับสน วางบทตอนกระโดดไปกระโดดมา...