เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ นิยาย บท 1002

อเลฮานโดรเดินเข้าไปหาเมลานีและยืนนิ่ง ๆ จากนั้นเขาก็ก้มลงเล็กน้อยก่อนที่จะเอื้อมมือออกไปและจับคางของเธอ “ในเมื่อเราจะแต่งงานกัน เราก็ไม่ควรมีความลับต่อกัน ทั้งหมดนี้เป็นเพียงการแสดงเท่านั้น คุณจะสามารถเก็บความลับของผมไว้ได้ไหม? โดยที่จะไม่บอกใครเลย… หื้มมม?”

เมลานีกำผ้านวมที่อยู่ข้างใต้เธอแน่นพลางจมดิ่งลงไปในดวงตาที่ล้ำลึกของเขาโดยไม่สามารถหลบหนีได้อีกต่อไป เธอพยักหน้าด้วยความงุนงง "ตกลง…"

ริมฝีปากของพวกเขาหลอมรวมกันในวินาทีต่อมา เมลานีเป็นลูกสาวคนเดียวในครอบครัวของเธอ เธอมีพี่ชายสองคนและชะตากรรมของเธอก็ถูกผนึกไว้นานแล้ว ลาร์คเป็นครอบครัวที่ร่ำรวยที่สุดอันดับสองในอายาเช่ เธอถูกกำหนดให้แต่งงานกับคนในครอบครัวสมิธตั้งแต่เกิด เธอยังถูกห้ามไม่ให้มีปฏิสัมพันธ์กับเพศตรงข้ามตั้งแต่อายุยังน้อยอีกด้วย ดังนั้นเธอจึงเปรียบเสมือนผ้าขาวในเรื่องของความรู้สึก เธอไม่เคยมีประสบการณ์ใด ๆ มาก่อนเลย

นอกจากการจูบเบา ๆ แล้วก็ไม่มีการเล้าโลมใด ๆ อีก ใบหน้าของเมลานีซีดจากความเจ็บปวดเมื่อร่างกายของพวกเขารวมกันเป็นหนึ่งเดียว เธอได้สูญเสียความดูถูกเหยียดหยามจากก่อนหน้านี้ไปหมดแล้ว อเลฮานโดรปลดปล่อยตัวเองในตัวเธอด้วยความรุนแรง สายตาของเขายังคงเย็นชาและห่างเหินเช่นเคย ไร้ร่องรอยของความอ่อนโยน ผู้หญิงคนนี้ได้มองเขาด้วยความดูถูกเหยียดหยามตั้งแต่แรกเริ่ม เธอไม่สมควรได้รับความอ่อนโยนจากเขา

เมลานีโอบแขนของเธอรอบตัวเขาด้วยความประหม่าและความตื่นเต้น เมื่อเธอสูญเสียการขวบคุมตัวเองและพยายามที่จะจูบเขา เขาก็หันหน้าหนี เธอคิดว่าเขาไม่ชอบจูบระหว่างมีเซ็กส์ เธอจึงไม่ได้สนใจอะไรมากนัก แน่นอนว่าเธอจะไม่ได้สังเกตเห็นความเยือกเย็นและความห่างเหินในแววตาของเขา

หลังจากการเกี้ยวพาราสีของพวกเขา อเลฮานโดรก็แยกตัวออกจากเธออย่างเยือกเย็นและเข้าไปในห้องน้ำ

เมลานีสัมผัสได้ถึงความรู้สึกที่เอ้อระเหยจากกิจกรรมที่ดุเดือดทั่วร่างกายของเธอและแหงนมองขึ้นไปบนเพดานด้วยแก้มที่แดงก่ำ ในขณะนั้นหัวใจของเธอก็ได้ปักหลักอยู่ที่ชายผู้นี้เรียบร้อยแล้ว

…

คืนนั้นครอบครัวสมิธได้ส่งคำเชิญไปให้ครอบครัวลาร์ค เมื่อพวกเขาพบกันในห้องอาหารพวกลาร์คก็ต่างวิพากษ์วิจารณ์เกี่ยวกับความพิการของอเลฮานโดรแต่ไม่มีใครกล้าพูดถึงเรื่องนี้ อเลฮานโดรเหมือนดั่งคนนอก เขาจดจ่ออยู่แต่กับการทานอาหารและไม่ได้พูดอะไรเลย

เมลานีส่งสายตาเจ้าชู้ให้เขาเป็นระยะ ๆ และเขาก็จะมองเธอกลับ เมลานีคือสิ่งเดียวที่มีค่าในครอบครัวลาร์ค เขาไม่จำเป็นต้องสนใจคนอื่น