เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ นิยาย บท 1017

ในไม่ช้าทิฟฟานี่ก็เปลี่ยนวิธีที่เธอเรียกซัมเมอร์อย่างเชื่อฟัง “คุณแม่คะ ได้โปรดช่วยแอริเลือกให้หนูหน่อยค่ะ เร็ว ๆ เลยค่ะ! หนูมึนงงไปหมดแล้ว”

ซัมเมอร์มองดูเครื่องประดับอยู่พักหนึ่ง เธอชี้ไปที่สร้อยคอที่ฝังเพชรไว้ตรงกลางชุดเครื่องประดับ ทว่าก่อนที่เธอจะทันได้พูดอะไรพวกเธอก็ได้ยินเสียงใส ๆ ของผู้หญิงคนหนึ่งข้าง ๆ พวกเธอ “เอาสร้อยเพชรนั่นมาให้ฉันดูหน่อย”

ซัมเมอร์ไม่สามารถรั้งตัวเองไว้ได้ในเหตุการณ์ที่มีคนมาชิงตัดหน้าเธอ “นี่สาวน้อย เรากำลังดูมันก่อน กรุณารอสักครู่นะ ถ้าเราไม่ต้องการมัน มันก็ยังไม่สายเกินไปที่เธอจะดูมัน”

ผู้หญิงคนนั้นกำลังจะพูดอะไรบางอย่าง แต่ทันใดนั้นเธอก็เห็นทิฟฟานี่และตกตะลึง เธอเคยเห็นทิฟฟานี่ในรูปถ่ายที่อเลฮานโดรเก็บไว้ในกระเป๋าสตางค์ของเขามาก่อน

เพียงมองแวบเดียวแอเรียนก็ตระหนักว่าเธอคือเมลานี ภรรยาของอเลฮานโดร "คุณนายสมิธ เราต้องการสร้อยคอเส้นนี้ กรุณาดูเครื่องประดับอื่น ๆ ไปก่อนนะคะ”

เมลานีพึงพอใจมากเมื่อถูกเรียกว่าคุณนายสมิธ เธอมองไปที่สร้อยคอเพชรนั้นและโบกมือเล็กน้อย “ถ้าอย่างนั้นพวกคุณเอาไปเถอะค่ะ ท้ายที่สุดฉันก็มีของพวกนี้ตั้งมากมาย ฉันจะดูเครื่องประดับอื่น ๆ ก็แล้วกัน อีกอย่าง ดูเหมือนว่าคุณเลนจะเป็นเพื่อนของสามีฉัน ใช่ไหมคะ? ฉันได้ยินเขาพูดถึงคุณอยู่บ่อย ๆ”

ทิฟฟานี่ทำหน้างง แต่เมื่อนึกถึงตอนที่แอเรียนเรียกผู้หญิงคนนี้ว่าคุณนายสมิธ ปัญญาของเธอก็ฟื้นคืนมา “คุณคือ… ภรรยาของอเลฮานโดรเหรอคะ? หญิงสาวจากครอบครัวลาร์ค? โอ้! ฉันจำได้แล้ว ขอโทษนะ ฉันไม่เคยพบคุณมาก่อน ฉันก็เลยจำคุณไม่ได้ในตอนแรก

นั่นเป็นความจริงค่ะ ฉันรู้จักกับสามีของคุณและเราก็ถือว่าเป็นเพื่อนกัน พอเรารู้จักกันแล้วเรื่องต่าง ๆ ก็น่าจะง่ายขึ้นนะคะ ฉันมาเลือกเครื่องประดับสำหรับงานแต่งของฉัน คุณแม่ฉันคิดว่าสร้อยคอเพชรนี้ค่อนข้างสวยดี ได้โปรดหลีกทางให้พวกเราด้วยนะคะ”

รอยยิ้มบนใบหน้าของเมลานีนั้นไร้ที่ติเหมือนกับตอนที่เธอพบรูปถ่ายในกระเป๋าสตางค์ของอเลฮาโดรและใส่มันกลับไปที่เดิมเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น บางอย่างก็ไม่มีความจำเป็นที่จะต้องพูดออกมา