เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ นิยาย บท 1024

ทันใดนั้นมาร์คก็ดึงแอเรียนเข้ามากอด “แอริ… ฉันชอบที่เธอบอกฉันเมื่อเธอไม่มีความสุขกับสิ่งใดสิ่งหนึ่งนะ เอาเป็นว่าเราจะให้สมอร์กลับไปนอนในห้องของเขาเพราะยังไงสุดท้ายเขาก็จะต้องนอนคนเดียวให้ได้อยู่ดี เราแค่จะฝึกเขาให้คุ้นเคยกับมันเร็วขึ้น เราให้แมรี่คอยดูแลเขาได้เพราะฉะนั้นเราก็ไม่ได้ต้องกังวลเรื่องนี้แล้ว”

ทันใดนั้นแอเรียนก็รู้สึกว่าเขาไม่ได้เคร่งขรึมอีกต่อไปและกลับมาเป็นเหมือนเดิมแล้ว เนื่องจากเมื้อกี้นี้เธอไม่ได้โกรธขั้นสุด ความโกรธของเธอจึงสงบลงในไม่ช้า

เธอเล่นกับกระดุมเสื้อโค้ตบริเวณหน้าอกของเขาและพูดอย่างอ่อนหวานว่า “คุณเห็นสมอร์เป็นกัางขวางคอเพราะเขานอนขั้นเราทุกคืนเหรอ? ก็ได้ ตอนนี้เขาก็อายุเกือบจะครึ่งขวบแล้ว คืนนี้เรารีบเข้านอนกันเถอะ พรุ่งนี้ฉันต้องไปรายงานตัวที่บริษัทแต่เช้า”

มาร์คยื่นมือออกและยกคางของเธอขึ้น จากนั้นเขาก็จ้องตรงเข้าไปในดวงตาของเธอ “ฉันเกรงว่าคืนนี้เราคงจะนอนเร็วไม่ได้หรอก…”

ใบหน้าของแอเรียนแดงเล็กน้อยแต่เธอไม่ได้หลบสายตาที่เร่าร้อนและลึกซึ้งระหว่างที่เธอริเริ่มถอดเสื้อผ้าให้เขา

เมื่อพวกเขาเพลิดเพลินอยู่บนเตียง มาร์คก็กระตือรือร้นที่จะลงมือทำภารกิจหลักในขณะที่แอเรียนกำลังจะเตือนเขาถึงสิ่งที่เขาต้องระวัง

เธอเริ่มแอบกลัว "คุณกำลังจะทำอะไร? เราจำเป็นต้องใช้สิ่งนั้นนะ ฉันไม่ได้อยากท้องอีก” เธอกลัวจริง ๆ เมื่อก่อนนี้เขาไม่เคยใจลอยขนาดนี้เลย

แอเรียนน้ำตาคลอเล็กน้อย เธอรู้สึกประทับใจอย่างสุดซึ้ง “แสดงว่าตอนนี้คุณไม่มีผลข้างเคียงแล้วใช่ไหม?”

มาร์คเอามือแตะต้นขาของเธอ “เมื่อกี้นี้เธอไม่รู้สึกเลยหรือไง?”

แอเรียนหน้าแดงแต่ไม่พูดอะไร เธอรู้สึกได้อย่างชัดเจน มันไม่ได้ต่างจากเมื่อก่อนเลย นอกจากนี้ ตอนนี้พวกเขาไม่ต้องกังวลเกี่ยวกับเรื่องนั้นอีกแล้ว