เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ นิยาย บท 1033

อเลฮานโดรที่กำลังมึนเมาดึงเสื้อของลินน์ออกและมองดูผิวที่ขาวราวกับหิมะที่ซ่อนอยู่ภายใต้ “ไม่มีผู้ชายคนไหนสามารถต้านทานร่างกายของผู้หญิงได้หรอก” เขากล่าว “แต่ถึงแม้เธอจะมีสิ่งเหล่านั้นเธอก็ยังขี้ขลาดอยู่ดี ตอนนี้ฉันเห็นแล้วล่ะว่าฉันให้โอกาสเธอมากกว่าที่เธอสมควรได้รับ”

ลินน์ไม่กล้าที่จะขัดขืนเขาและจึงไม่ได้ปกปิดตัวเอง ดังนั้นเธอจึงยืนอยู่อย่างเปลือยเปล่า อ่อนแอ และตัวสั่นด้วยความกลัว เธอไม่สามารถบอกได้ว่าจะเกิดอะไรขึ้นกับเธอภายใต้ความมึนเมาของอเลฮานโดร

ทันใดนั้นประตูห้องนอนก็เปิดออกและเมลานีก็เดินเข้ามา

สีหน้าที่ไม่สามารถอ่านออกได้บดบังใบหน้าของเธอทันทีที่ดวงตาของเธอจับจ้องมาที่พวกเขา “อเล คะ… คุณกำลังจะทำอะไร?”

อเลฮานโดรปล่อยมือลินน์แล้วลินน์ก็ถอยกลับทันทีในขณะที่จัดเสื้อผ้าตัวเองให้เรียบร้อย “ฉันขอตัวก่อนนะคะ”

เมลานีจ้องเธอจากด้านข้างเมื่อเธอเดินผ่านไปก่อนที่ตัวเองจะเดินไปหาอเลฮานโดร เสียงของเมลานีดังขึ้นหลายระดับ “ฉันถามว่า คุณกำลังจะทำอะไร!?”

อเลฮานโดรดื่มไวน์ในแก้วจนหมดก่อนที่จะเอนหลังพิงเก้าอี้แล้วหลับตาลง “คุณก็เห็นไม่ใช่เหรอ? แล้วจะถามซ้ำซากทำไม? และอย่าใช้น้ำเสียงนั้นเมื่อคุณคุยกับผมนะ ผมอารมณ์ไม่ดีอยู่”

เมลานีต้องรวบรวมพลังตัวเองเพื่อดับไฟที่ลุกโชนในจิตใจของเธอ “ฉันรู้ว่าทำไมคุณถึงอารมณ์ไม่ดี เพราะทิฟฟานี่ เลนกำลังจะแต่งงานใช่ไหมล่ะ? ฉันรู้ว่าคุณยังรักเธออยู่นะอเล! คุณทิ้งรูปนั้นต่อหน้าฉันแต่เก็บมันกลับมาหลังจากที่ฉันจากไปแล้วใช่ไหมล่ะ?

คุณไม่มีวันปล่อยเธอไปได้แม้ว่าเธอจะเป็นแค่ลูกเป็ดขี้เหร่จากครอบครัวที่ล้มละลายซึ่งไม่มีอะไรเทียบกับฉันได้เลย! ฉันพยายามที่จะไม่ขุดคุ้ยอดีต แต่คุณ... คุณบังคับให้ฉันต้องทำอย่างนั้นเสมอ! ทำไม?!"

อเลฮานโดรลืมตาขึ้นทันทีและจ้องเขม็งไปที่เมลานี “คุณไม่มีสิทธิ์ตำหนิเธอ! ไม่มีสิทธิ์ใส่ร้ายเธอ! หุบปากซะ!”