เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ นิยาย บท 1033

อเลฮานโดรที่กำลังมึนเมาดึงเสื้อของลินน์ออกและมองดูผิวที่ขาวราวกับหิมะที่ซ่อนอยู่ภายใต้ “ไม่มีผู้ชายคนไหนสามารถต้านทานร่างกายของผู้หญิงได้หรอก” เขากล่าว “แต่ถึงแม้เธอจะมีสิ่งเหล่านั้นเธอก็ยังขี้ขลาดอยู่ดี ตอนนี้ฉันเห็นแล้วล่ะว่าฉันให้โอกาสเธอมากกว่าที่เธอสมควรได้รับ”

ลินน์ไม่กล้าที่จะขัดขืนเขาและจึงไม่ได้ปกปิดตัวเอง ดังนั้นเธอจึงยืนอยู่อย่างเปลือยเปล่า อ่อนแอ และตัวสั่นด้วยความกลัว เธอไม่สามารถบอกได้ว่าจะเกิดอะไรขึ้นกับเธอภายใต้ความมึนเมาของอเลฮานโดร

ทันใดนั้นประตูห้องนอนก็เปิดออกและเมลานีก็เดินเข้ามา

สีหน้าที่ไม่สามารถอ่านออกได้บดบังใบหน้าของเธอทันทีที่ดวงตาของเธอจับจ้องมาที่พวกเขา “อเล คะ… คุณกำลังจะทำอะไร?”

อเลฮานโดรปล่อยมือลินน์แล้วลินน์ก็ถอยกลับทันทีในขณะที่จัดเสื้อผ้าตัวเองให้เรียบร้อย “ฉันขอตัวก่อนนะคะ”

เมลานีจ้องเธอจากด้านข้างเมื่อเธอเดินผ่านไปก่อนที่ตัวเองจะเดินไปหาอเลฮานโดร เสียงของเมลานีดังขึ้นหลายระดับ “ฉันถามว่า คุณกำลังจะทำอะไร!?”

อเลฮานโดรดื่มไวน์ในแก้วจนหมดก่อนที่จะเอนหลังพิงเก้าอี้แล้วหลับตาลง “คุณก็เห็นไม่ใช่เหรอ? แล้วจะถามซ้ำซากทำไม? และอย่าใช้น้ำเสียงนั้นเมื่อคุณคุยกับผมนะ ผมอารมณ์ไม่ดีอยู่”

เมลานีต้องรวบรวมพลังตัวเองเพื่อดับไฟที่ลุกโชนในจิตใจของเธอ “ฉันรู้ว่าทำไมคุณถึงอารมณ์ไม่ดี เพราะทิฟฟานี่ เลนกำลังจะแต่งงานใช่ไหมล่ะ? ฉันรู้ว่าคุณยังรักเธออยู่นะอเล! คุณทิ้งรูปนั้นต่อหน้าฉันแต่เก็บมันกลับมาหลังจากที่ฉันจากไปแล้วใช่ไหมล่ะ?

คุณไม่มีวันปล่อยเธอไปได้แม้ว่าเธอจะเป็นแค่ลูกเป็ดขี้เหร่จากครอบครัวที่ล้มละลายซึ่งไม่มีอะไรเทียบกับฉันได้เลย! ฉันพยายามที่จะไม่ขุดคุ้ยอดีต แต่คุณ... คุณบังคับให้ฉันต้องทำอย่างนั้นเสมอ! ทำไม?!"

อเลฮานโดรลืมตาขึ้นทันทีและจ้องเขม็งไปที่เมลานี “คุณไม่มีสิทธิ์ตำหนิเธอ! ไม่มีสิทธิ์ใส่ร้ายเธอ! หุบปากซะ!”

อเลฮานโดรดูเหมือนจะกลับมาควบคุมอารมณ์ตัวเองได้อีกครั้ง เขาถอยออกจากเธอโดยไม่ลังเล “ไม่ ผมไม่คิดว่าผมจะทำได้ แต่ผมจะให้คุณเป็นนางสมิธ พร้อมกับการปฏิบัติที่ถูกต้องที่มาพร้อมกับมัน” เขากล่าวอย่างอดทน “ถ้าคุณเสียใจกับเรื่องทั้งหมดนี้มันก็ยังไม่สายเกินไปที่คุณจะถอย”

เมลานียืนลูบข้อมือซ้ายที่เจ็บของเธอพลางยิ้มด้วยความเสียใจ “ใคร ๆ ก็คิดว่าฉันเป็นคนโง่ที่ไร้สมองและเป็นคนที่โดนหลอกได้ง่าย แต่ฉันมีคุณสมบัติเฉพาะของตัวเอง คุณเห็นไหมว่าเมื่อฉันตัดสินใจบางอย่างแล้วฉันจะทำทุกอย่างเพื่อให้แน่ใจว่าฉันจะไม่เสียใจกับมัน ฉันจะทำให้คุณลืมเธอให้ได้อเล พลังวิเศษเล็ก ๆ น้อย ๆ ที่ตลกของฉันคือฉันมีความมุ่งมั่นอย่างมาก”

อเลฮานโดรไม่ได้พูดอะไร นี่เป็นครั้งแรกที่เขาสำรวจดูผู้หญิงที่ยืนอยู่ตรงหน้าเขาอย่างละเอียด เธอดูผอมและบางมาก มันทำให้เขารู้สึกว่าเธอเป็นผู้หญิงที่อ่อนแอและไม่มีทางสู้ซึ่งเขาสามารถทำทุกอย่างที่เขาต้องการโดยไม่ยับยั้งชั่งใจได้

เขาอาจจำรายละเอียดเกี่ยวกับสิ่งที่เกิดขึ้นก่อนหน้านี้ไม่ได้ เพราะมันกลายเป็นความทรงจำที่เลือนลางไปแล้ว แต่เขามั่นใจอยู่เรื่องหนึ่ง นั้นก็คือ อเลฮานโดรจะไม่สามารถควบคุมกำลังของตัวเองได้เมื่อเขาต้องจัดการกับเธอ

แต่ถึงอย่างนั้นเธอก็ไม่แม้แต่จะส่งเสียงแม้แต่น้อย