เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ นิยาย บท 1038

“ได้ค่ะ…” เมลานีตอบโดยไม่กล้าสบตาดอน สมิธ

อเลฮานโดรรอให้เมลานีออกไปก่อนที่จะถามว่า “คุณมีเรื่องอะไรจะคุยกับผมเหรอ?”

สีหน้าของดอน สมิธสงบ “แกไม่ใช่อเลของฉัน อเลอยู่ที่ไหน?”

อเลฮานโดรยิ้ม “ถ้าผมบอกคุณว่าตระกูลสมิธของคุณสูญเสียทายาทคนสุดท้ายไปแล้วล่ะ? คุณจะหัวใจวายตายตอนนี้เลยไหม? เขาเสียชีวิตที่โรงพยาบาลในนาฟาเอธ คุณน่าจะรู้ว่าผมก็อยู่ที่นั่นด้วย เขาตายข้างเตียงผม… เขาขอให้ผมอยู่เพื่อเขา อยู่แทนเขา และทำทุกอย่างที่เขาไม่มีโอกาสได้ทำ”

"พอแล้ว!" ดอน สมิธคำราม "ทั้งหมดเป็นความผิดของฉัน! ฉันน่าจะใส่ใจเขามากกว่านี้ ฉันไม่น่าทะเลาะกับเขาและส่งเขาไปนาฟาเอธเลย ฉันไม่ควรเปิดโอกาสให้ใครได้ทำร้ายเขา… ทั้งหมดเป็นความผิดของฉันเอง…”

อเลฮานโดรเพิกเฉยชายชราและมองออกไปนอกหน้าต่าง จู่ ๆ ดอน สมิธก็สงบลงอีกครั้ง “ไม่ว่าสถานการณ์จะเป็นอย่างไร ตอนนี้เราก็ไม่สามารถเปลี่ยนแปลงอะไรได้อยู่ดี ไม่มีใครบนโลกนี้สามารถทดแทนอเลฮานโดรได้ ยกเว้นแก แกเป็นทายาทคนเดียวของตระกูลสมิธ”

อเลฮานโดรขมวดคิ้ว นัยน์ตาของเขาเปล่งประกายด้วยความประหลาดใจ ดอน สมิธรู้ว่าเขาไม่ใช่อเลฮานโดร แต่ดอนก็เลือกที่จะไม่ฆ่าเขาอย่างนั้นเหรอ? และดอนยังต้องการให้เขาปลอมตัวเป็นอเลฮานโดรต่อไปอีกด้วย?

ตอนนั้นเขากำลังรักษาตัวอยู่ที่โรงพยาบาลที่นาฟาเอธและบังเอิญว่าอเลฮานโดรตัวจริงก็อยู่ที่นั่นเช่นกัน มาอยู่วันหนึ่งก็มีการจลาจลเกิดขึ้นอย่างกะทันหัน ซึ่งนั่นเป็นฝีมือของครอบครัวสมิธ