เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ นิยาย บท 1061

ธัญญ่ากัดกรามตนเองราวกับว่ากำลังรวบรวมความกล้าก่อนที่จะทำการตัดสินใจครั้งยิ่งใหญ่ “ฉันรู้น้อยมาก ฉันรู้แค่ว่าอเลฮานโดรแค่แกล้งพิการและเขาเคยพูดว่าเขาต้องใช้เวลาถึงสามปีกว่าจะรักพี่ทิฟฟานี่ ทั้งหมดที่เขาทำไปก็เพื่อสิ่งเดียว คือการทำให้พี่สองคนเลิกกัน ฉันรู้แค่นี้ ฉันบอกทั้งหมดที่ฉันรู้แล้ว เพราะฉะนั้นได้โปรดเก็บเรื่องนี้ไว้จากพี่ทิฟฟานี่ด้วยนะคะ เพราะถ้าพี่ทิฟฟานี่รู้เรื่องนี้เข้าฉันตายแน่!”

สามปีเหรอ?

แจ็คสันนึกถึงคนคนหนึ่งทันที: อีธาน คอนเนอร์

อีธานเป็นคนเดียวที่ทิฟฟานี่รักเป็นระยะเวลาสามปี เขาเป็นคนที่ทำให้แจ็คสันอิจฉาด้วย

ทันใดนั้นเขาก็รู้สึกราวกับว่ามีพุ่มไม้หนามงอกขึ้นทั่วหัวใจของเขาและทิ่มแทงเขาด้วยความไม่สบายใจ ถ้าอเลฮานโดรเป็นอีธานที่ปลอมตัวมาทุกอย่างที่เกิดขึ้นก่อนหน้านี้ก็สมเหตุสมผลในที่สุด

เป็นเรื่องน่าขันที่ในขณะที่ทิฟฟานี่รักอีธานมาสามปี แต่อีธานกลับใช้เวลาสามปีนั้นเพื่อตอบแทนความรู้สึกของเธอโดยการทำลายครอบครัวของเธอและทำให้เธอต้องสูญเสียคุณพ่อ

แจ็คสันกลับไปที่บริษัทของเขาหลังจากที่ออกจากอะพาร์ตเมนต์ของธัญญ่า เมื่อเขาพบทิฟฟานี่ระหว่างทางผ่านบริเวณที่ทำงานเขาก็ทำตัวปกติและเดินเข้าไปหาเธอพร้อมกับถุงผลไม้สดที่เขาแวะซื้อระหว่างทาง

“ถ้าหิวระหว่างทำงานก็ทานนี้ไปก่อนนะ”

ทิฟฟานี่รับมันพร้อมกับรอยยิ้มพลางถามเขาวา “ทำไมถึงกลับมาเร็วจังล่ะคะ? ฉันนึกว่าคุณจะทานข้าวกับลูกค้าซะอีก”

แจ็คสันฝืนยิ้มอย่างอ่อนแอ “ก็ผมตั้งใจว่าจะทานข้าวกับคุณแล้วไงครับที่รัก ไม่มีลูกค้าคนไหนสามารถเปลี่ยนตารางผมได้ โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อไม่มีใครสามารถแทนต่ำแหน่งภรรยาของผมได้ แต่ผมต้องไปจัดการงานให้เรียบร้อยก่อน ตั้งหน้าตั้งตารออาหารกลางวันแสนอร่อยได้เลย!”

อย่างไรก็ตาม ไม่มีอะไรออกมา ทิฟฟานี่จ้องกระจกและมองดูผู้หญิงหน้าซีดเผือดที่สะท้อนกลับมาที่เธอ

เธอใช้เวลานานกว่าจะสามารถสงบสติอารมณ์ของตน เธอตระหนักว่าตอนที่เธอรู้ว่าอีธานเสียไปแล้วและตอนที่รู้ว่าเขายังมีชีวิตอยู่และจะกลับคืนสู่ชีวิตของเธอนั้นทำให้เธอเสียใจพอ ๆ กัน เธอต้องการให้ชีวิตที่สงบสุขและมีความสุขของเธอปราศจากการหลอกหลอนจากเขา เธอต้องการหลุดพ้นจากการถูกย้ำเตือนถึงความโหดร้ายทั้งหมดที่เขาก่อเอาไว้กับเธอ เธอไม่จำเป็นต้องถูกระลึกถึงการตายของคุณพ่อของตนเอง

เมื่อทิฟฟานี่ออกมาจากห้องน้ำ เธอก็พบว่าแจ็คสันกำลังยืนรอเธออยู่ข้างนอก เธอเดินเข้าไปหาเขาและถามอย่างหมดแรงว่า “พูดถึงเขาทำไม? เขา… กลับมาแล้วเหรอ…?”

แจ็คสันขยี้ผมของเธอเบา ๆ “ไม่ครับที่รัก ผมแค่อยากจะรู้ว่าที่เขาว่ากันว่าความรักครั้งแรกของใครบางคนจะตราตรึงอยู่ในหัวใจของพวกเขานั้นจริงมากน้อยแค่ไหน ผมแค่กังวลว่าผมอาจจะกำลังแบ่งห้องอยู่กับผู้ชายเลว ๆ ในใจคุณ”

ดวงตาของทิฟฟานี่แดงก่ำก่อนที่เธอจะชกเข้าที่หน้าอกของเขา “คุณ! คุณทำให้ฉันกลัวนะ! พระเจ้า! แต่... ไม่ ความรักครั้งแรกของคนคนหนึ่งไม่จำเป็นว่าจะต้องคงอยู่ตลอดไปในความทรงจำของพวกเขา สิ่งเดียวที่เขาทิ้งไว้ให้ฉันคือฝันร้ายล้วน ๆ… ฉันไม่อยากได้ยินชื่อของเขา และฉันหวังเป็นอย่างยิ่งว่าจะไม่ได้ยินชื่อเขาอีก”