เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ นิยาย บท 1074

ดอน สมิธไล่คนอื่น ๆ ออกไปจากวอร์ด “เมื่อคืนมาร์ค เทรมอนต์มาหาฉัน”

อเลฮานโดรที่นอนอยู่บนเตียงชะงักเล็กน้อย “แล้ว?”

ดอน สมิธจ้องเขม็งมาที่เขา “แกมีเชื้อสายเทรมอนต์ใช่ไหม? แต่มาร์ค เทรมอนต์ไม่ยอมรับแก ไม่อย่างนั้นแกคงจะไม่ได้อยู่ที่นาฟาเอธกับอเลฮานโดรก่อนที่จะขโมยตัวตนของเขา”

“คุณกำลังพยายามจะสื่อถึงอะไร?” อเลฮานโดรตอบโดยไม่แสดงความรู้สึกใด ๆ “ผมไม่จำเป็นต้องปิดบังอดีตของผม ผมเพียงแต่ไม่เห็นความจำเป็นที่จะต้องพูดถึงมัน พวกเทรมอนต์กับผมไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกัน”

ชายชรากระเดาะลิ้น “แกไร้ความรู้สึกขนาดนั้นเลยเหรอ? หลังจากทุกอย่างที่มาร์คทำกับแก แกไม่คิดที่จะทวงสิ่งที่เป็นของแกคืนเหรอ? เมื่อถึงตอนนั้นทุกอย่างที่เป็นของตระกูลเทรมอนต์กับสมิธก็จะตกเป็นของแก แกไม่มีความทะเยอทะยานบ้างหรือไง?”

ทันใดนั้นอเลฮานโดรก็ยิ้ม “ผมรู้ว่าสมิธเคยมีส่วนเกี่ยวข้องกับเทรมอนต์ แต่พวกเขาแยกทางกันไปตั้งนานแล้วและต่างคนก็ต่างใช้ชีวิตของตนเอง คุณแค่ต้องการใช้ตำแหน่งในฐานะเชื้อสายเทรมอนต์ของผมเพื่อรวมสมิธและเทรมอนต์ให้เป็นหนึ่งอีกครั้งโดยที่มีผมเป็นคนของตระกูลสมิธใช่ไหมล่ะ?

ผมรู้นะว่าจริง ๆ คุณแค่ต้องการแก้แค้น อย่างไรก็ตาม คุณประเมินค่าผมสูงเกินไปและประเมินมาร์คต่ำเกินไป ตอนที่ครอบครัวของเขาประสบอุบัติเหตุทางเครื่องบินเขาเพิ่งจะอายุสิบแปดเอง หลายคนจ้องจะเล่นงานเทรมอนต์แต่ก็ไม่มีใครเคยสามารถเข้าถึงตัวเขาได้

จนสุดท้ายมือใหม่อายุสิบแปดอย่างเขาก็เข้ามาครองตำแหน่งจนได้ เขาดูเหมือนคนอ่อนหัดสำหรับคุณไหมล่ะ? แล้วถ้าผมบอกคุณว่าเป็นเขาเองที่วางแผนให้เครื่องบินตกล่ะ?”

ดอน สมิธตกตะลึง “ดูเหมือนพวกเทรมอนต์จะสกปรกไม่แพ้พวกสมิธ มาร์ค เทรมอนต์เป็นผู้บงการที่ชั่วร้ายอย่างแน่นอน ฉันดูออกตั้งแต่ครั้งแรกที่เราพบกันแล้ว แล้วแกกลัวเหรอ? แกกลัวตายเหรอ? การแสร้างเป็นของอเลฮานโดรและใช้ชีวิตอย่างสงบสุขคือทุกอย่างที่แกต้องการงั้นเหรอ?