เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ นิยาย บท 1079

เสียงหัวเราะของแอเรียนดังไปทั่วบ้านแม้กระทั่งไบรอันเองก็ได้ยิน เขาพึมพำด้วยความโศกเศร้า “ฉันมันน่าอายนะเนี่ย อายุสามสิบแล้วแต่ยังไม่ได้แต่งงานเลย…”

ระหว่างทางแอเรียนหยิบกระจกออกมาจากกระเป๋าเธอเพื่อตรวจดูเครื่องสำอาง เธอรีบแต่งหน้าเพราะต้องออกจากบ้านอย่างกะทันหันจนลิปสติกของเธอแอบเปื้อนเล็กน้อย

ทันทีที่เธอตรวจสอบความเรียบร้อยเสร็จมาร์คก็เอื้อมมือมาบังคับหน้าเธอให้หันไปทางเขา นิ้วโป้งของเขารูดผ่านริมฝีปากเธอ “ฉันเคยบอกแล้วว่า อย่าใช้ลิปสีแดงขนาดนี้ สักวันหนึ่งฉันจะโยนลิปเธอทิ้งให้หมดซะเลย”

เธอสะบัดมือเขาออก “คุณหาเรื่องให้ฉันตีคุณใช่ไหม? ฉันเพิ่งจะทามันเองนะ! มันแดงตรงไหน? นี่ฉันเลือกสีที่อ่อนที่สุดที่มีแล้ว แค่ปากของฉันมันค่อนข้างจะแดงเป็นธรรมชาติอยู่แล้ว เข้าใจไหม? เอาแต่จริง ๆ ช่วยอะไรก็ไม่ได้!”

เมื่อมาร์คเห็นว่าเธอไม่กล้าเอาลิปมาทาใหม่เขาก็ยิ้มกรุ้มกริ่ม

หลังจากที่โกรธไปครึ่งชั่วโมงแอเรียนก็เห็นว่าพวกเขายังเหลือเวลาอยู่พอสมควรกว่าจะไปถึงที่จุดหมาย เธอจึงถามว่า “เรื่องของอเลฮานโดรมีความคืบหน้าบ้างไหมคะ? ฉันเดาว่าพวกสมิธจะต้องระวังตัวมากแน่นอน”

มาร์คหยิบทิชชู่ออกมาเช็ดลิปสติกที่ยังอยู่บนนิ้วของเขา “มันไม่ได้เป็นปัญหาอะไร ตอนนี้อเลฮานโดรออกจากโรงพยาบาลแล้ว เราจึงสามารถหาโอกาสอื่น ๆ ได้ เพราะกว่าขาของเขาจะหายดีก็ยังต้องใช้เวลาอยู่ ตอนนี้บรรยากาศในครอบครัวสมิธค่อนข้างตึงเครียด พวกเขาจะไม่มีเวลาไปรบกวนทิฟฟานี่และแจ็คสัน เพราะฉะนั้นสองคนนั้นจะปลอดภัยดี ตราบใดที่อเลฮานโดรไม่ทำอะไร เวลาก็จะไม่ใช่ปัญหา”

เมื่อพวกเขาไปถึงที่บริษัทที่แอเรียนทำงาน จู่ ๆ มาร์คก็คว้าเธอเอาไว้ตอนที่เธอกำลังจะลงรถและจูบเธอ “อย่าไปแอบทาลิปนั้นล่ะ”

แอเรียนเหลือบมองไบรอันที่นั่งอยู่ที่เบาะคนขับด้วยความตื่นตระหนกก่อนที่จะสะบัดมือของมาร์คและต่อว่าเขา “ไม่อายหรือไง!”

มาร์คยิ้มขณะที่มองแอเรียนเดินจากไป แต่เขาเก็บอาการและรอยยิ้มของเขาอย่างรวดเร็วเมื่อได้ยินไบรอันหัวเราะหลังจากที่ไม่สามารถหักห้ามตนเองได้อีกต่อไป มาร์คนั่งตัวตรงและพูดว่า “หัวเราะอะไร? ไอ้คนไม่มีแฟน”

ไบรอันหัวเราะไม่ออกทันที คำพูดของมาร์คทำให้เขาเจ็บปวด เป็นโสดแล้วหัวเราะไม่ได้เหรอ? นั่นมันตรรกะอะไรกัน

ณ บริษัทเวสต์ กรุ๊ป

แจ็คสันยุ่งอยู่กับการประชุมประจำเดือน เมื่อเขาเดินผ่านบริเวณที่นั่งทำงานพร้อมกับเหล่าผู้บริหาร เขาก็เห็นว่าทิฟฟานี่ได้ถอดเสื้อโค้ดของเธอออกและสวมเพียงเสื้อสเวตเตอร์บาง ๆ เขาแอบชี้ไปที่เธอด้วยความดุในขณะที่เขากำลังคุยกับผู้เหล่าบริหาร ดวงตาของเขาข่มขู่มาแต่ไกล

ทิฟฟานี่แลบลิ้นใส่เขาและสวมใส่เสื้อโค้ด เธอรู้สึกว่าตัวเองตัวบวมเหมือนนกเพนกวินและดูน่าเกลียดไม่ว่าจะมองจากมุมไหนก็ตาม โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อท้องของเธอป่องขนาดนี้ แม้เสื้อผ้าจะหรูหรามากแค่ไหนก็จะช่วยอะไรเธอไม่ได้ เธอเพิ่งจะได้มีโอกาสถอดเสื้อโค้ดแต่เขากลับยังจับตาดูเธออีก

อาย คนที่เธอสนิทด้วยถูกย้ายงานไปที่อื่น และตอนนี้ทุกคนในบริษัทก็ต่างรู้กันแล้วว่าเธอคือ คุณนายเวสต์ ภรรยาเจ้านายของพวกเขา ไม่มีใครกล้าคุยกับเธอเว้นแต่ว่าพวกเขาจะแวะมาชื่นชม แม้แต่หัวหน้าเธอก็ยังให้งานเธอน้อยจนเธอมักจะผล็อยหลับในเวลาทำงานเพราะไม่มีอะไรให้ทำ ซึ่งปกติทุกวันก็จะเป็นอยู่แบบนี้เกือบครึ่งวัน นี่เป็นวิธีของแจ็คสันในการบังคับให้เธอรีบกลับบ้านไปพักผ่อน

ไม่เพียงแต่เท่านั้น ซัมเมอร์เองก็มาหาเธอที่บริษัทบ่อย ๆ เพราะกลัวว่าแจ็คสันจะไม่มีเวลาดูแลเธออย่างทั่วถึง แต่ซัมเมอร์ไม่รู้เลยว่าแจ็คสันใส่ใจทุกรายละเอียด แม้แต่การเข้าห้องน้ำของเธอก็มีเวลาจำกัด เพราะมันจะไม่ดีต่อเด็กในท้องถ้าเธอเข้าห้องน้ำนานเกินไป! เขายังยืนหยัดที่จะไม่ให้เธอกินในสิ่งที่ไม่ควรด้วย ทั้งหมดนี้ทำให้ทิฟฟานี่กระตือรือร้นที่จะรีบคลอดมากขึ้น เพื่อที่เธอจะได้กำจัดความรำคาญเหล่านี้ไปให้หมดเสียที

ขณะที่แจ็คสันไปถึงห้องประชุม โทรศัพธ์ของเขาก็ดังขึ้นเมื่อเขานั่งลง

เขาหยิบโทรศัพธ์ขึ้นมาดูว่าใครโทรมา แต่มันกลับเป็นข้อความจากเบอร์ที่เขาไม่คุ้นเคย ‘ฉันตัดสินใจว่าจะไม่ทำงานให้อเลฮานโดรแล้ว เรามาเจอกันได้ไหม?’