เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ นิยาย บท 1079

เสียงหัวเราะของแอเรียนดังไปทั่วบ้านแม้กระทั่งไบรอันเองก็ได้ยิน เขาพึมพำด้วยความโศกเศร้า “ฉันมันน่าอายนะเนี่ย อายุสามสิบแล้วแต่ยังไม่ได้แต่งงานเลย…”

ระหว่างทางแอเรียนหยิบกระจกออกมาจากกระเป๋าเธอเพื่อตรวจดูเครื่องสำอาง เธอรีบแต่งหน้าเพราะต้องออกจากบ้านอย่างกะทันหันจนลิปสติกของเธอแอบเปื้อนเล็กน้อย

ทันทีที่เธอตรวจสอบความเรียบร้อยเสร็จมาร์คก็เอื้อมมือมาบังคับหน้าเธอให้หันไปทางเขา นิ้วโป้งของเขารูดผ่านริมฝีปากเธอ “ฉันเคยบอกแล้วว่า อย่าใช้ลิปสีแดงขนาดนี้ สักวันหนึ่งฉันจะโยนลิปเธอทิ้งให้หมดซะเลย”

เธอสะบัดมือเขาออก “คุณหาเรื่องให้ฉันตีคุณใช่ไหม? ฉันเพิ่งจะทามันเองนะ! มันแดงตรงไหน? นี่ฉันเลือกสีที่อ่อนที่สุดที่มีแล้ว แค่ปากของฉันมันค่อนข้างจะแดงเป็นธรรมชาติอยู่แล้ว เข้าใจไหม? เอาแต่จริง ๆ ช่วยอะไรก็ไม่ได้!”

เมื่อมาร์คเห็นว่าเธอไม่กล้าเอาลิปมาทาใหม่เขาก็ยิ้มกรุ้มกริ่ม

หลังจากที่โกรธไปครึ่งชั่วโมงแอเรียนก็เห็นว่าพวกเขายังเหลือเวลาอยู่พอสมควรกว่าจะไปถึงที่จุดหมาย เธอจึงถามว่า “เรื่องของอเลฮานโดรมีความคืบหน้าบ้างไหมคะ? ฉันเดาว่าพวกสมิธจะต้องระวังตัวมากแน่นอน”

มาร์คหยิบทิชชู่ออกมาเช็ดลิปสติกที่ยังอยู่บนนิ้วของเขา “มันไม่ได้เป็นปัญหาอะไร ตอนนี้อเลฮานโดรออกจากโรงพยาบาลแล้ว เราจึงสามารถหาโอกาสอื่น ๆ ได้ เพราะกว่าขาของเขาจะหายดีก็ยังต้องใช้เวลาอยู่ ตอนนี้บรรยากาศในครอบครัวสมิธค่อนข้างตึงเครียด พวกเขาจะไม่มีเวลาไปรบกวนทิฟฟานี่และแจ็คสัน เพราะฉะนั้นสองคนนั้นจะปลอดภัยดี ตราบใดที่อเลฮานโดรไม่ทำอะไร เวลาก็จะไม่ใช่ปัญหา”

เมื่อพวกเขาไปถึงที่บริษัทที่แอเรียนทำงาน จู่ ๆ มาร์คก็คว้าเธอเอาไว้ตอนที่เธอกำลังจะลงรถและจูบเธอ “อย่าไปแอบทาลิปนั้นล่ะ”

แอเรียนเหลือบมองไบรอันที่นั่งอยู่ที่เบาะคนขับด้วยความตื่นตระหนกก่อนที่จะสะบัดมือของมาร์คและต่อว่าเขา “ไม่อายหรือไง!”