เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ นิยาย บท 1081

ลินน์หายใจเข้า “ฉันจะช่วยคุณค่ะ ฉันเป็นหนี้ชีวิตคุณ เรื่องแค่นี้เทียบไม่ได้เลย ฉันจะติดต่อคุณไปหลังจากที่ฉันได้มันมา ตอนนี้คุณควรจะกลับไปก่อน เผื่อว่าทิฟฟานี่จะรู้เข้าว่าคุณมาพบฉัน อย่าลืมลบข้อความฉันล่ะ”

เมื่อพูดจบเธอก็ลุกขึ้นและเดินจากไปทันที พนักงานเสิร์ฟกลับมาที่โต๊ะพร้อมกับกาแฟร้อนหนึ่งแก้วและวางมันลงตรงหน้าที่นั่งที่ว่างเปล่า แจ็คสันมองกาแฟในแก้วนั้นและจมเข้าสู่ห้วงความคิด เขาแอบรู้สึกไม่สบายใจ เขาไม่ได้เป็นห่วงความสามารถของลินน์ในการบรรลุความสำเร็จในเรื่องนี้ แต่เขารู้ดีว่าภารกิจนี้มีความเสี่ยงแค่ไหน เขาแอบเสียใจที่ขอให้เธอช่วยเพราะเขาไม่เคยต้องขอความช่วยเหลือจากผู้หญิงมาก่อน อย่างไรก็ตาม เขารู้อีกว่าเขาไม่มีทางเลือกอื่นเพราะว่าเรื่องนี้มันเกี่ยวข้องกับทิฟฟานี่ด้วย

ช่วงฤดูหนาวเวลากลางคืนจะมาเร็วขึ้น แจ็คสันกำลังขับรถกลับไปที่ไวท์ วอเตอร์ เบย์ วิลล่ากับทิฟฟานี่ ปกติแล้วเขาจะขับรถอย่างระมัดระวังตลอด แต่วันนี้เขาดูเหมือนจะล่องลอยเล็กน้อยแม้ว่าถนนจะลื่นจากหิมะ เขาเกือบจะฝ่าไฟแดงด้วยซ้ำ

ทิฟฟานี่สังเกตได้ว่าหลัง ๆ นี้เขามักจะล่องลอยอยู่เสมอ เธอเคยพูดถึงเรื่องนี้กับเขาแล้ว ความสงสัยของเธอเพิ่มมากขึ้นทุก ๆ วัน เธออยากจะผ่าสมองของเขาออกมาดูว่าเขากำลังคิดอะไรอยู่เหลือเกิน

เมื่อพวกเขาถึงที่บ้านเธอก็ตั้งใจปิดประตูรถอย่างรุนแรงหลังจากที่ลงจากรถ เธอรู้ว่าเธอจะต้องแกล้งทำเป็นไม่พอใจ ไม่อย่างนั้นเขาจะไม่สนใจเธอมากพอ

เมื่อแจ็คสันรับรู้ว่ามีบางอย่างผิดปกติกับเธอเขาก็รีบวิ่งไปหาเธอด้วยรอยยิ้มบนใบหน้าในขณะที่โอบกอดเธอ “เป็นอะไรเหรอครับคุณผู้หญิง? หิวเหรอ?”

เธอจ้องเขาเขม็ง “คุณนั่นแหละเป็นอะไร? ฉันอดที่จะรู้สึกไม่ได้ว่าคุณกำลังปิดบังอะไรจากฉัน ปกติคุณเป็นคนที่ระมัดระวังตลอด แต่เมื่อกี้คุณเกือบจะฝ่าไฟแดงอยู่แล้ว คุณทำให้ฉันกังวลมากเลยนะ ฉันเกลียดเวลาที่คุณมีอะไรปิดบังฉัน”