เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ นิยาย บท 1082

แจ็คสันลุกขึ้นและเดินไปทางห้องครัว “ลูกก็แค่สงสัย ไม่ใช่ว่าเขาไม่ชอบผมซะหน่อย”

ที่คฤหาสน์สมิธ

อเลฮานโดร, เมลานี และดอน สมิธกำลังทานข้าวในห้องอาหาร ส่วนใหญ่จะเป็นเมลานีและดอนที่คุยกันขณะที่อเลฮานโดรนั่งเงียบและไม่พูดแทรกพวกเขา

ขณะที่พวกเขาคุยกันมากขึ้นอยู่ ๆ ดอนก็ถามว่า “เมลานี ทำไมสองวันที่ผ่านมานี้เธอถึงทานเนื้อเยอะขึ้นล่ะ? เมื่อก่อนเธอจะบ่นเรื่องกลัวอ้วนตลอดเวลาและจะทานน้อยมากเพราะกลัวน้ำหนักขึ้น แต่สองวันที่ผ่านมาเธอทานเยอะขึ้นเธอดูดีขึ้นนะ เธอควรจะทำแบบนี้ต่อไป การมีสุขภาพมที่ดีเป็นสิ่งที่สำคัญที่สุด”

เมลานีเหลือบมองอเลฮานโดรและเห็นว่าเขาตัวแข็งทื่อ เธอจึงรีบตอบว่า “แพทย์ประจำตัวของหนูบอกว่าโรคโลหิตจางของหนูแย่ลงนิดหน่อยน่ะค่ะ เขาเลยแนะนำว่าไม่ให้หนูลดน้ำหนักเพิ่ม พอหนูเลิกคุมอาหารก็ดูเหมือนว่าหนูจะหยุดตัวเองไม่ได้เลยค่ะ”

ดอนหัวเราะ “อย่างนั้นเหรอ? แต่หมอก็พูดถูกนะ ยิ่งเธอเป็นโรคโลหิตจางเธอก็ยิ่งควรดูแลตัวเอง อยากทานอะไรก็ทานไปเลย ถ้าอยากทานอะไรเป็นพิเศษก็ไปบอกพ่อครัวนะ ฉันกับอเลฮานโดรทานอะไรก็ได้ ตอนแรกฉันนึกว่าเธอจะท้องเสียอีก แต่ดูเหมือนฉันจะคิดไกลไปหน่อย ถ้าขาของอเลฮานโดรหายดีแล้วพวกเธอสองคนควรจะวางแผนมีลูกกันได้แล้วนะ ฉันยังอยากเห็นเหลนของฉันก่อนที่เวลาฉันจะหมดก่อน”

เมลานีเริ่มเหงื่อออก “อ๋อ ดะ-ได้ค่ะ”

ฝีก้าวของเธอสะดุดเล็กน้อย หัวใจของเธอสับสนด้วยความรู้สึกต่าง ๆ เธอไม่สามารถเดาได้เลยว่าเขากำลังคิดอะไรอยู่กันแน่ เขากำลังเป็นห่วงเธอจริง ๆ หรือว่าเธอเพียงแค่คิดไปเอง? เธอไม่อยากให้ความหวังผิด ๆ กับตนเอง ดังนั้นเธอจึงเลือกที่จะเชื่ออย่างหลัง

หลังจากนั้นไม่นานอเลฮานโดรก็หมุนรถเข็นของตัวเองไปที่หน้าต่าง หางตาของเขาสังเกตเห็นความผิดปกติของหมอนและผ้าห่มบนเตียงที่ปกติแล้วจะต้องเป็นระเบียบเรียบร้อย

หลังจากที่สังเกตอย่างละเอียดเขาก็เห็นว่ามุมของผ้าห่มผิดที่เล็กน้อย ถึงแม้ว่ามันจะไม่ได้ชัดเจนแต่เขาก็แน่ใจว่า มีใครบางคนมายุ่งกับเตียงของเขาที่ไม่ใช่เจตต์หรือเมลานี เมลานีอยู่กับเขาตลอดเวลา เจตต์ก็ไม่กล้าพอที่จะยุ่งกับของของเขาถ้าไม่ได้รับคำสั่ง และก่อนที่เขาจะออกไปทานข้าวทุกอย่างยังเป็นระเบียบอยู่เลย