เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ นิยาย บท 1083

อเลฮานโดรเม้มปากและเรียกหาเจตต์ “ไปดูบันทึกกล้องวงจรว่ามีใครเข้ามาในห้องของฉันระหว่างที่ฉันทานข้าวอยู่หรือเปล่า”

เจตต์สงสัย “ในห้องนี้ไม่มีกล้องนะครับ ไม่เคยมีกล้องอยู่ในห้องนอนใครอยู่แล้ว มีแค่ข้างนอก”

อเลฮานโดรมองเจตต์ด้วยสีหน้าที่จริงจัง “ข้างนอกมีกล้องที่หันมาทางห้องนอนฉันพอดี นายไม่รู้เรื่องนี้เพราะดอนสั่งให้คนมาแอบติดมัน ไปถามคนของเขาและขอดูบันทึกซะ ไม่ต้องเก็บเป็นความลับด้วย”

เจตต์พยักหน้า “รับทราบครับ ผมจะไปเดี๋ยวนี้เลย”

ห้านาทีต่อมาเจตต์ก็กลับมาพร้อมคำตอบ “ท่านครับ คนที่เข้ามาในห้องท่านคือลินน์! เธอด้อม ๆ มอง ๆ อยู่นอกห้องและเพียงแต่เข้ามาเมื่อแน่ใจแล้วว่าไม่มีใครมองอยู่ ไม่มีใครรู้ว่าเธอเข้ามาทำอะไร แต่ตอนที่ออกไปเธอดูเหมือนจะไม่ได้เอาอะไรออกไปด้วย มีอะไรหายหรือเปล่าครับ? วันนี้เธอมายื่นใบลาออกกับผมอยู่และขอให้ผมบอกเรื่องนี้กับท่านด้วย”

สายตาของอเลฮานโดรเยือกเย็น “จับเธอไปที่ห้องใต้ดินเดี๋ยวนี้ ยึดโทรศัพท์เธอทันทีที่เจอและห้ามให้เธอลบอะไรในโทรศัพท์เด็ดขาด”

เจตต์รู้ดีว่าอะไรกำลังจะเกิดขึ้นหลังจากที่ฟังอเลฮานโดร เขาจึงรีบไปสั่งให้คนออกตามหาลินน์ทันที ลินน์เพิ่งจะเก็บของเสร็จและกำลังจะออกไปเมื่อมีคนเปิดประตูเข้ามาจับตัวเธอก่อนที่เธอจะทันได้ตั้งตัว เธอไม่คิดว่าจะถูกจับได้เร็วขนาดนี้ ไม่น่าแจ็คสันถึงได้บอกให้เธอระวังเป็นพิเศษ…

เมื่อเธอถูกนำตัวไปที่ห้องใต้ดินเธอก็ถูกโยนลงกับพื้นต่อหน้าอเลฮานโดร เข่าของเธอกระแทกกับพื้น ความเจ็บทำให้เธอไม่สามารถลุกขึ้นได้

อเลฮานโดรก้มหน้าลงมองเธอจากรถเข็นขณะที่เขาเลื่อนดูโทรศัพท์เธอ เขาเห็นได้ว่าเธอกับแจ็คสันคุยกันผ่านข้อความมากมายก่อนที่เขาจะกล่าวอย่างเยือกเย็นว่า “วันนี้เธอไปเจอแจ็คสันมาเหรอ? แต่ก่อนเธอจะแจ้งฉันตลอดถ้าเธอไปเจอเขามาเพราะเธอทำตามคำสั่งของฉัน แต่ครั้งนี้เธอไม่ได้แจ้งฉัน ทำไมล่ะ? อ๋อ แล้วไหนเธอจะลาออกอีก นี่ต้องเป็นเรื่องไม่ดีแน่ ๆ ไหนบอกฉันมาดี ๆ สิว่าเขาขอให้เธอทำอะไร? ถ้าเธอบอกฉันดี ๆ ฉันอาจจะมีน้ำใจหน่อย ๆ”

เจตต์ตั้งใจจะพูดอะไรบางอย่างแต่ชะงักโดยไม่ขยับเขยื้อน อเลฮานโดรหันมามองเขา “เป็นอะไร? ทำไม่ได้เหรอ? นายรู้ไหมว่าอะไรจะเกิดขึ้นทันทีที่เธอเอาสิ่งนี้ไปให้แจ็คสัน? ฉันจะเปลี่ยนจากนายน้อยของตระกูลสมิธเป็นอาชญากรที่ถูกต้องการตัวทันที พวกที่โชคร้ายย่อมตายก่อนเสมอ โลกก็เป็นแบบนี้ไม่ใช่เหรอ?”

เจตต์ไม่คาดคิดมาก่อนว่าเรื่องนี้จะเกิดขึ้น เขาจึงหักห้ามตนเองไม่ได้ที่จะอ้อนวอน “แต่มันก็ยังไม่ได้ไปถึงมือของแจ็คสัน จริงไหมครับ? เราสั่งสอนเธอและไล่เธอออกก็พอแล้วไม่ใช่เหรอครับ? ผู้หญิงอย่างเธอ…”

แววตาของอเลฮานโดรอันตรายขึ้นมา “นี่นายกำลังสอนฉันเหรอ?”

เจตต์ไม่กล้าที่จะพูดอะไรอีก เขาจับลินน์และดึงเธอขึ้น ในขณะนั้นอเลฮานโดรก็มองหน้าลินน์และกล่าวว่า “เธอคงจะอยากพูดอะไรเป็นครั้งสุดท้าย ฉันให้โอกาสเธอโทรหาใครก็ได้หนึ่งคน แต่เธอมีเวลาแค่หนึ่งนาที”