เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ นิยาย บท 1084

ลินน์ชะงัก เธอหยิบโทรศัพธ์ตนเองขึ้นมาและจ้องไปที่เบอร์ของแจ็คสัน น้ำตาเธอหยดลงหน้าจอ

เธอกลัว เธอกลัวความตาย ไม่ว่าเธอจะแข็งแกร่งแค่ไหนเธอก็ยังคงเป็นผู้หญิง และเธอต้องการที่จะมีชีวิตอยู่ต่อไป เธอภาวนาให้มีคนมาช่วยเธอ ในอดีต คนแรกที่เธอจะขอความช่วยเหลือเมื่อตกอยู่ในอันตรายก็คือ แจ็คสัน แต่ตอนนี้เธอไม่มีสิทธิ์ที่จะทำแบบนั้นแล้ว

สุดท้ายเธอก็โทรหาเขา เธอรู้ดีว่าแจ็คสันจะไม่รับสาย ตอนนี้เขาน่าจะกำลังดูแลทิฟฟานี่ ภรรยาที่ตั้งครรภ์ของเขาอยู่…

อย่างไรก็ตาม สายถูกเชื่อมต่อสำเร็จโดยผิดคาด

น้ำตาเธอไหลทันที ร่างกายของเธอสั่นไหว เธอพยายามอย่างสุดความสามารถที่จะไม่สะอื้นและบังคับตนเองไม่ให้ร้องขอความช่วย “แจ็ค ฉันใช้โชคทั้งหมดในชีวิตของฉันเพื่อให้ได้พบคุณ เราจบมันตรงนี้เถอะ” เธอวางสายทันทีที่กล่าวคำบอกลา เธอไม่ทันได้ยินเสียงของแจ็คสันด้วยซ้ำ เธอไม่รู้ด้วยซ้ำว่าแจ็คสันได้ยินเธอหรือเปล่า

อเลฮานโดรเฝ้ามองเหตุการณ์ทั้งหมดก่อนที่จะหมุนรถเข็นไปทางออกด้วยสีหน้าตาย “เจตต์ พาฉันกลับไปที ให้คนอื่นจัดการเรื่องนี้ซะ ยังไงนายก็ทำไม่ลงอยู่ดี”

เจตต์จ้องเขม็งทุกคนด้วยสายตาที่ขู่เข็น สิ่งที่เขาต้อการจะสื่อก็คือ ห้ามรุนแรงกับเธอจนมากเกินไป

“นายไปเถอะ” อเลฮานโดรกล่าวเมื่อกลับถึงห้องแล้ว “ไปดูสิว่าเมลานีไม่สบายตัวตรงไหนหรือเปล่า เมื่อตอนทานมื้อเย็นท้องเธอชนกับโต๊ะ”

เจตต์จ้องอเลฮานโดรจากด้านข้างด้วยความตกใจ อเลฮานโดรเป็นห่วงเมลานีตั้งแต่เมื่อไหร่? “ครับ” เจตต์ตอบ

เมลานีพูดไม่ออกทันที “คุณจะไม่ส่งคนไปตามจัดการเธอใช่ไหม?” เธอถาม “ฉันเข้าใจว่าเธอทำให้คุณไม่พอใจ แต่ได้โปรด ครั้งนี้ปล่อยมันไปเถอะนะ เธอเป็นแค่ผู้หญิงตัวคนเดียว คุณจำเป็นจะต้องโหดร้ายขนาดนั้นเลยเหรอ?”

เขาจ้องเธอโดยไม่แสดงความรู้สึกใด ๆ “แล้วตั้งแต่ที่คุณมาที่นี่ คุณได้เห็นผมทำอะไรหรือยัง? ผมไม่เคยพูดว่าผมจะไม่ปล่อยเธอไป”

เธอไม่เข้าใจเขา อย่างไรก็ตาม เธอเงียบไปเมื่อจำได้ว่าคนที่พาลินน์ออกไปคือ เจตต์