เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ นิยาย บท 1088

หลังจากที่เงียบไปชั่วครู่มาร์คก็เปลี่ยนเรื่องคุย “การปรับปรุงคฤหาสน์วินน์เกือบจะเสร็จดีแล้ว เธออยากจะไปดูวันไหนดี?”

อารมณ์ของแอเรียนดีขึ้นในที่สุด “เสาร์อาทิตย์หน้าค่ะ ฉันทนรอไม่ไหวแล้ว คฤหาสน์วินน์คงจะเหมือนคฤหาสน์เทรมอนต์ในอดีตมาก”

“แค่น่าเสียดายที่มันจะดูไม่มีชีวิตชีวาเลยเพราะไม่มีใครอยู่ที่นั่น” มาร์คกล่าว “ฉันส่งคนไปตรวจดูแล้ว ฉันจะให้คนคอยไปทำความสะอาดและเก็บกวาดเป็นระยะ ๆ เพราะฉะนั้นไม่ต้องห่วงนะ”

แอเรียนไม่มีเรื่องอะไรให้ต้องเป็นห่วงอยู่แล้ว เธอสบายใจกับการจัดการของมาร์ค เธอจึงปล่อยให้เขาทำทุกอย่าง เธอไม่ได้ทำอะไรเลยนอกจากจะออกคำสั่ง เขายังจ่ายค่าเสียหายทั้งหมดอีกด้วย “ขอบคุณนะคะ”

“เธอพูดว่าอะไรนะ?” มาร์คถามพร้อมสีหน้าที่บูดบึ้ง “ฉันจะเสียใจที่ช่วยเธอหากเธอพูดสุภาพกับฉันแบบนี้ ต้องถ่อมตัวกับฉันขนาดนี้เลยเหรอ?”

เธออดไม่ได้ที่จะยิ้ม “มันเป็นการแสดงความขอบคุณอย่างจริงใจไงคะ ไม่ใช่ตามมารยาทแบบเสแสร้ง ดูแจ็คสันสิ เขาปิดบังทุกอย่างจากทิฟฟ์จนตอนนี้ความสัมพันธ์ของทั้งคู่ถึงจุดแตกหัก คุณได้ปิดบังอะไรจากฉันหรือเปล่า? ฉันควรจะอารมณ์เสียด้วยหรือเปล่า?”

มาร์คหรี่ตาลง “ฉันไม่เคยเก็บเรื่องที่เธอควรจะรู้จากเธออยู่แล้ว แล้วอะไรที่เธอจำเป็นจะต้องรู้ฉันจะบอกเธออย่างละเอียดเอง”

เธอรู้ เธอจึงไม่ได้ถามต่อ เธอยังคงวิตกเกี่ยวกับเหตุการณ์เครื่องบินตกในปีนั้น แต่มาร์คไม่ต้องการพูดถึงเรื่องนี้อีก

เธอผลักเขาออกด้วยแรงทั้งหมดที่มี “ฉันก็ไม่รู้ว่ามันเกิดอะไรขึ้น แต่ฉันผิดหวังกับชีวิตของฉัน และกับคุณด้วย ใช่ คุณดีมาก คุณดูแลฉันเหมือนเป็นเด็กทารกหรือคนพิการจนฉันไม่ต้องทำอะไรเลย คุณเป็นคนมีน้ำใจ ระมัดระวัง และพิถีพิถันเป็นอย่างมาก มากจนฉันต้องใช้โชคโง่ ๆ ของฉันช่วยเพื่อที่จะจับได้ว่าคุณโกหก! ฉันสงสัยว่าฉันจะจับได้ไหมว่าคุณโกหกถ้าคืนที่ลินน์เสียฉันไม่ได้ไปหาคุณที่ออฟฟิศ…”

แจ็คสันลุกขึ้นนั่งและมองหน้าเธอ “คืนนั้นคุณไปที่ออฟฟิศเหรอ? คืนนั้นหิมะตกแต่คุณไปหาผมที่ออฟฟิศทั้ง ๆ ที่ก็รู้ว่าตัวเองท้องอยู่ ผมบอกแล้วว่าให้คุณอยู่บ้านไม่ใช่เหรอ?”

เธอนอนตะแคงและจ้องเขาด้วยน้ำตาที่คลอเบ้า “นี่คุณสอบถามฉันเหรอ? ฉันแค่กลัวว่าคุณจะหิวหลังจากที่ออกไปโดยไม่ได้ทานอะไร ไหนคุณจะลืมผ้าพันคออีก ฉันเป็นห่วงคุณและกลัวว่าคุณจะหิวหรือหนาว แต่คุณกลับโกหกฉัน คุณไม่ได้ไปที่ออฟฟิศด้วยซ้ำ! แล้วคุณไปไหน? คุณมีความลับอะไรกับฉัน? ฉันไม่อยากเดามั่ว ๆ และคิดไปเองแล้ว กว่าเราจะมาถึงจุดนี้มันไม่ง่ายเลยนะ คุณอย่าแม้แต่จะคิดพยายามทำลายภาพอันสวยงามที่ฉันวาดไว้จากคุณเลยนะ!”

แจ็คสันมาถึงทางตัน เขายังคงนิ่งเงียบขณะที่กำลังลังเลว่าจะเปิดเผยทุกอย่างกับเธอหรือไม่ ในที่สุดเขาก็ตัดสินใจที่จะไม่ทำอย่างนั้นเมื่อนึกถึงปฏิกิริยาของทิฟฟานี่เมื่อได้ยินชื่อของอีธาน “ผมไม่ได้มีความลับอะไรกับคุณเลยครับ… คืนนั้นผมไปที่ออฟฟิศแล้วก็ออกไปข้างนอกกับลูกค้า พวกเราไปร้านอาหารในโรงแรมแห่งหนึ่ง เพราะฉะนั้นแน่นอนว่าจะต้องมีผู้หญิงบ้าง ผมไม่ได้บอกคุณเรื่องนี้เพราะกลัวว่าจะทำให้คุณไม่พอใจ แต่หลังจากนั้นผมก็ตรงดิ่งกลับมาบ้านเลย มันไม่ใช่อย่างที่คุณคิดเลย อย่าออกไปข้างนอกคนเดียวแบบนั้นอีกนะ”