เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ นิยาย บท 1091

รูปลักษณ์ของแอรี่เปลี่ยนไปมาก ผมที่แต่ก่อนย้อมสีของเธอตอนนี้ถูกย้อมเป็นสีดำ เธอไม่แต่งหน้า ซึ่งทำให้เธอดูอ่อนหวานและอ่อนเยาว์ มองผ่าน ๆ เธอแอบคล้ายแอเรียนเวลาสวมชุดทางการ

“หวัดดีแอริ อย่าเข้าใจฉันผิดนะ ฉันไม่ได้มาหาเรื่อง” เธอแจ้ง “ฉันมาเพราะ… แม่ป่วย เขาไม่อยากให้ฉันบอกเธอแต่ฉันว่าเธออาจจะอยากรู้และไปเยี่ยมเขา ฉันก็เลยมาที่นี่ ฉันลาเพื่ออยู่ดูแลเขาไม่ได้ตลอดยิ่งเมื่อฉันใกล้จะต้องกลับไปเรียนที่ต่างประเทศในไม่อีกกี่วันแล้ว ขอโทษที่ต้องรบกวนนะแอริ แต่เธออาจจะต้องดูแลแม่ต่อสักพัก”

แอเรียนขมวดคิ้ว แอรี่สงบเงียบและมีกาลเทศะแบบนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่? หล่อนเรียกเธอว่า “แอริ” และเรียกเฮเลนว่า “แม่” ความแตกต่างระหว่างหล่อนในตอนนี้กับเมื่อก่อนต่างกันโดยสิ้นเชิง แอเรียนถึงกับต้องสงสัยว่าผู้หญิงที่อยู่ข้างหน้าเธอเป็นคนอื่นในคราบหล่อนหรือเปล่า

“อย่าเรียกฉันแอริ ฉันทนฟังมันจากปากเธอไม่ได้ ทิ้งที่อยู่ของเขาไว้ เลิกงานแล้วฉันจะไปเยี่ยม”

แอรี่ก้มหน้าลง “เอ่อ ฉันรู้ว่าแต่ก่อนฉันทำเรื่องแย่ไว้มาก แต่ตอนนั้นฉันทั้งเด็กและโง่เขลา ฉันไม่รู้ว่าอะไรควรหรือไม่ควร เธอเข้าใจใช่ไหม? คนเรามักเรียนรู้จากการผิดพลาด และฉันได้บทเรียนมากมาย ตอนนี้ฉันเปลี่ยนไปแล้ว”

แอเรียนไม่เชื่อเท่าไหร่ สิ่งที่แอรี่เคยทำไว้ไม่ใช่สิ่งที่จะถูกให้อภัยได้เพียงด้วยคำขอโทษ “ฉันไม่สนเรื่องของเธอหรอก โดยเฉพาะเมื่อมันไม่ได้เกี่ยวอะไรกับฉัน อีกอย่าง ฉันยุ่งอยู่ ถ้าเธอไม่มีอะไรจะพูดแล้วฉันจะไปก่อนนะ”

จากนั้นแอเรียนก็หมุนตัวและเดินจากไปโดยเมินเสียงเรียกของแอรี่

แอเรียนกลับไปที่ห้องปฏิบัติการและรู้สึกได้ถึงความไม่สบายใจที่ก่อตัวขึ้นภายในตัวเธอ เฮเลนป่วย? นั่นเป็นเหตุผลว่าทำไมหล่อนถึงไม่ได้มาเยี่ยมเธอนานแล้วหรือเปล่า? บางทีเธอควรจะไปดูแม่ของเธอจริง ๆ

ในเมื่อนิ้วที่แอเรียนบาดเจ็บเป็นนิ้วชี้ มันจึงส่งผลให้เธอไม่สามารถเขียนแบบหรือเย็บตัวอย่างได้ต่อไป พูดอีกนัยหนึ่งก็คือ มันเป็นข้ออ้างที่ดีที่จะขอลาครึ่งวัน

แอเรียนอธิบายรายละเอียดต่าง ๆ ให้สาวน้อยฝึกงาน เมื่อแน่ใจแล้วว่าเด็กฝึกงานเข้าใจทุกอย่างเธอจึงออกไป

เธอไปถึงที่หมายตามที่อยู่ของเฮเลน เธอกดออดบ่อยครั้งกว่าแอรี่จะเปิดประตู สีหน้าของหล่อนเปล่งปลั่งด้วยความสุขเมื่อกล่าวว่า “แอริ มาแล้วเหรอ?”

ความอารมณ์เสียก่อตัวขึ้นภายในแอเรียน “ฉันบอกแล้วไงว่าไม่ให้เรียกฉันแอริ สำหรับเธอแล้วฉันคือ ‘แอเรียน’ ” เธอตอบด้วยความอดทน

เฮเลนถอนหายใจ “เฮ่อ แอรี่ดีกว่าเดิมเยอะเลยใช่ไหม? ฉันควรจะภูมิใจ อย่างน้อยหล่อนก็ไม่ได้ทำให้ฉันอับอายไปทั่วแล้ว ฉันไม่มีความหวังกับหล่อนมากหรอก แต่ถ้าหล่อนได้สักครึ่งของเธอฉันจะดีใจมากแอริ”

แอเรียนยักไหล่ “หวังว่าเธอจะกลับตัวได้แล้วจริง ๆ แต่คุณไม่ควรจะเปรียบเทียบเรา ทุกคนต่างแตกต่างกัน”

เฮเลนยิ้ม “หึ เธอยังคงเป็นผู้หญิงที่ไม่มีอะไรกระทบกระเทือนได้อย่างที่ฉันจำได้ เธอคุยกับฉันเหมือนกับว่าเราเป็นคนแปลกหน้ากันตลอด ฉันพนันได้เลยว่าคนนอกจะไม่มีวันคิดว่าเราเป็นแม่ลูกกันแน่” เธอกล่าว “ฉันวางแผนไว้ว่าจะย้ายออกจากเมืองหลวงและทิ้งทุกอย่างเกี่ยวกับมันไว้ที่นี่ก่อนที่ฌองจะออกจากคุก ฉันอยากมั่นใจได้ว่า เขาจะไม่มีวันหาเราเจอและตามหลอกหลอนเรา เพื่อความสงบสุขของเรา”

ยังเหลือเวลาอีกนานก่อนที่ฌองจะถูกปล่อยตามกำหนดการ โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อแอเรียนไม่ได้ยินข่าวใด ๆ เกี่ยวกับการปล่อยตัวก่อนกำหนดเลย อย่างไรก็ตาม สิ่งที่ทำให้การตัดสินใจครั้งนี้เป็นเรื่องน่าขันก็คือ ฌอง คินซีย์เป็นแรงผลักดันที่ทำให้เฮเลนทิ้งทุกสิ่งที่เธอมีเพื่อที่จะได้อยู่กับเขา แต่ตอนนี้เขากลับกลายเป็นแรงผลักดันให้เธอหนีเขาไปให้ไกลที่สุด

โชคชะตามักมีอารมณ์ขันที่แย่