เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ นิยาย บท 1098

เธอกัดปากตนเองและหัวเราะคิกคัก “ถ้าคุณพูดมาแบบนั้นแล้ว ฉันก็จะไม่ปฏิเสธค่ะ เจนิซ เบลล์ เธอยังอยู่ที่นี่ไหม?”

มาร์คหรี่ตาลง ก้มตัวลงและขยับเข้าไปใกล้เธอ เขาวางแขนไว้บนไหล่เธอราวกับว่า เขาพร้อมที่จะกดเธอลงได้ทุกเมื่อ “หล่อนน่าจะอยู่แถวนี้แหละ ทำไม? เธอหึงเหรอ?”

แอเรียนเลิกคิ้วหนึ่งข้าง “ฉันก็แค่ถามเฉย ๆ คุณคิดมากไปหรือเปล่า? ไปทำงานต่อสิคะ เสร็จแล้วเราจะได้กลับบ้านกัน”

เขาไม่ปล่อยเธอและยังคงมองเธออย่างหลงใหล เขาขยับเข้าใกล้เธอมากขึ้น ๆ ตอนนี้พวกเขาอยู่ใกล้กันมากจนสามารถสัมผัสได้ถึงลมหายใจของกันและกัน เขาสามารถเห็นแก้มอันบอบบางของเธอได้อย่างชัดเจน ผิวของเธอใสมากจนเขาสามารถมองเห็นเส้นเลือดสีเขียวใต้ผิวหนังของเธอ เมื่อเธอเงยหน้าขึ้น สายตาของเขาก็เลื่อนต่ำลง คอที่เนียนของเธอปล่อยกลิ่นหอมอันน่าหลงใหลที่ดึงเขาเข้าสู่ภวังค์อย่างต่อเนื่อง

เมื่อตระหนักว่าสถานการณ์ของพวกเขาเร่าร้อนเกินไป แก้มของแอเรียนก็ร้อนผ่าว เธอยกมือขึ้นวางไว้บนหน้าอกตัวเองแล้วถอยกลับ "คุณจะทำอะไร? ถ้ามีคนมาเห็นเข้า ชื่อเสียงของคุณจะเสียไปเลยนะ”

เขาจับมือที่อ่อนโยนของเธอมาวางไว้ที่ริมฝีปากของเขาแล้วจูบมัน “ไม่มีใครกล้าเข้ามาหรอก พอฉันนึกถึงเรื่องที่ว่า เธอจะให้เวลากับสมอร์จนไม่เหลือให้ฉันเมื่อเรากลับถึงบ้าน ฉันก็รู้สึกเหมือนกับว่า ตอนนี้ฉันควรจะทำทุกอย่างที่จำเป็น… เธอว่าไง?”

เธอตกใจกับความกล้าหาญของเขา “นี่คุณบ้าไปแล้วหรือ? ที่นี่คือสำนักงานนะ!”

มาร์คยิ้มแล้วหอมแก้มเธอ “ฉันยังมีงานต้องทำ เสร็จแล้วเราก็กลับได้ ขอเวลาแค่ 20 นาที เอ่อ อีกไม่กี่วันจะมีงานเลี้ยงนะ อเลฮานโดรจะไปที่นั่น ฉันกับแจ็คสันก็จะไปที่นั่นเหมือนกัน นี่เป็นโอกาสที่ดี หากเราล้มเหลวในการเปิดโปงอเลฮานโดรในครั้งนี้ เราอาจไม่มีโอกาสอีกเลย สัญชาตญาณของฉันบอกฉันว่า ฉันไม่ควรยืดเยื้อมันออกไปอีก แจ็คสันยังคงซึมกับการตายของลินน์… ดูเหมือนว่าเขาจะยิ่งแย่ลงไปอีก”

“งานเลี้ยงแบบไหนเหรอคะ?” แอเรียนถาม “คุณต้องมีคู่เดทไปด้วยเหรือเปล่า? ให้ฉันไปด้วยไหม?”

เขามองหน้าเธอเงียบ ๆ “ฉันบอกเธอก็เพราะฉันต้องมีคู่ไปนี่แหละ แต่ฉันพาเธอไปไม่ได้ มันเสี่ยงเกินไป แจ็คสันก็เหมือนกัน เขาพาทิฟฟานี่ไปด้วยไม่ได้ พวกเราจะต้องสุ่มหาผู้หญิงไปและจะกลับบ้านทันทีที่งานจบลง ฉันกำลังบอกเธอล่วงหน้านะ อย่ามาหาเรื่องฉันทีหลังล่ะ”