เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ นิยาย บท 1100

น้ำจากฝักบัวไหลลงมาสู่ร่างชายหญิงไม่ขาดสาย เสื้อผ้าที่เปียกของเธอถูกถอดไปหมดแล้ว เธอไม่สามารถลืมตาขึ้นสักพักเพราะน้ำเข้าตา ตอนนั้นเอง ที่เธอไม่ได้รู้สึกว่าความเคอะเขินสำคัญอะไรอีกต่อไป เธอเพียงแค่ต้องการผ้าเช็ตตัวเพื่อเช็ดหน้าของเธอเนื่องจากเธอจะรู้สึกวิตกกังวลในเวลาที่ไม่สามารถมองเห็นได้

เธอเอื้อมมือออกไปคว้าผ้าเช็ดตัวที่เธอจำได้ว่าอยู่ตรงนั้นแต่มาร์คคว้ามือของเธอไว้ได้ก่อนและทำให้ความตั้งใจของเธอไม่สำเร็จ เธอไม่กล้าที่จะผลักเขาออกเพราะพื้นลื่นมาก เธอจึงขอร้องเขาด้วยความกังวล “น้ำเข้าตา ขอผ้าเช็ดหน่อยค่ะ… ฉันมองไม่เห็น…”

เขาก้มหัวลงและกระซิบข้างหูเธอ “ถ้ากลัวก็จับฉันไว้สิ…”

เธอรู้ว่าเขาตั้งใจแกล้งเธอ เธอจึงตอบเขาด้วยความร้อนรนเล็กน้อย “เลิกเล่นก่อน ฉันไม่สบายตัวจริง ๆ รีบเอาผ้ามาให้เช็ดหน้าก่อนค่ะ!”

ไม่นานนักก็มีผ้าเช็ดตัวถูกวางลงบนมือเธอ เธอถอนหายใจด้วยความโล่งอกและรีบเช็ดหน้าตัวเอง แต่ก่อนที่เธอจะทันได้ตั้งตัวเธอก็ถูกดันจนติดกำแพงไปแล้ว

เธอรู้ความตั้งใจของเขาตั้งแต่ที่เขาชวนเธอมาอาบน้ำพร้อมกันแล้ว

เมื่อพวกเขาออกมาจากห้องน้ำ แมรี่ก็พูดจากข้างนอกประตูห้องนอนของพวกเขาในขณะที่อุ้มสมอร์อยู่ในอ้อมแขน “หิวไหมคะนายน้อย? ทำไมไม่เรียกหม่ามี๊กับคุณพ่อไปทานข้าวด้วยกันล่ะ?”