เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ นิยาย บท 1101

แอเรียนพบว่ามันทั้งน่าหงุดหงิดและตลก เธอสงสัยว่าระหว่างเธอกับสมอร์มันเกิดอะไรขึ้น เธอได้เห็นแล้วว่าต้นต่อคือมาร์คมาโดยตลอด เธอจำได้ว่าเธอไม่ได้ป้อนนมสมอร์เมื่อคืนนี้ นั่นเป็นเพราะมาร์คแอบใช้นมผงป้อนสมอร์สินะ ทำไมสมอร์ไม่สงสัยรสชาติบ้างเลย! เขาถูกพ่อของเขาล้างสมองแล้ว!

เธอบุกเข้าไปในห้องอย่างโกรธเกรี้ยว สมอร์ตกใจกับเสียงที่ดังขึ้นอย่างกะทันหัน ดวงตาของเขาจ้องมองเธออย่างไร้เดียงสา เขายิ้มเล็กน้อย แอเรียนไม่มีเวลาสนใจสมอร์เพราะเธอรีบไปคว้าหมอนก่อนจะใช้มันตีมาร์ค "คุณทำแบบนี้ได้ยังไง? ฉันว่าแล้วว่าฉันไม่ควรปล่อยให้สมอร์อยู่กับคุณตามลำพัง! ฉันไม่รู้มาก่อนเลยนะว่าคุณจะฉลาดแกมโกงได้ขนาดนี้?!” เธอกล่าว

มาร์คที่เห็นแล้วว่าตัวเองถูกจับได้พูดหน้าตายว่า “ฉันแค่กลัวว่าเขาจะติดเธอมากเกินไปและจะทำให้เธอเหนื่อยเปล่า ๆ น่ะ วิธีของฉันอาจไม่ถูกต้อง แต่อย่างน้อยผลลัพธ์มันก็เป็นอย่างที่ต้องการ ถูกไหม? ดูสิ ฉันกำลังป้อนนมผงอุ่น ๆ และพยายามจะกล่อมเขาเข้านอน เธอไม่จำเป็นต้องกังวลกับเรื่องนี้เลย เพราะฉะนั้นเธอสามารถนอนหลับสนิทจนถึงวันพรุ่งนี้ได้เลย เธอไม่รู้สึกว่าภาระของเธอถูกแบ่งเบาบ้างเหรอ?”

แอเรียนพูดไม่ออก ถ้าแรงจูงใจในการครอบครองของเขาไม่ชัดเจนขนาดนี้เธออาจจะเชื่อเรื่องไร้สาระของเขาไปแล้ว เธอหายใจเข้าลึก ๆ สองสามสามครั้งเพื่อที่จะสงบสติอารมณ์ตนเองและพูดว่า “คืนนี้คุณไปนอนในห้องนอนแขกเลย ไปให้พ้นสายตาฉันเดี๋ยวนี้!”

มาร์คฝืนยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์ “ฉันไม่อยากไป”

เธอกัดฟัน “ก็ได้ ถ้าคุณไม่ไป ฉันจะไปเอง คุณนอนกับสมอร์และดูแลเขาเองตามที่คุณต้องการไปเลย ฉันไม่สนแล้ว!”

เขายืนขึ้นอย่างว่องไวและคว้าข้อมือของเธอเอาไว้ “แค่คืนเดียวใช่ไหม? ถ้าอย่างนั้นฉันไปก็ได้… ครั้งนี้ฉันผิดเองแหละ”

เธอพยักหน้า ความต้องการของเธอชัดเจน

คู่สามีภรรยาถ่อมตน “เราจะดูแลคฤหาสน์ของคุณให้อย่างดีแน่นอน เราควรจะเป็นคนขอบคุณคุณที่อุตส่าห์ให้งานนี้กับเราด้วยซ้ำ”

แอเรียนยิ้มก่อนที่จะมองคฤหาสน์อีกครั้งและหันหลังเดินจากไป

มาร์คเอาแต่มองดูนาฬิกาข้อมือระหว่างการเดินทางจนแอเรียนต้องถามว่า “คุณรีบเหรอคะ? คุณส่งฉันลงบ้านและไปทำธุระของคุณเลยก็ได้นะ เป็นไปได้ไหมว่า… วันนี้คุณจะต้องไปงานเลี้ยงนั่น?”

มาร์คพยักหน้า “ใช่ ใกล้จะถึงเวลาที่ฉันนัดแจ็คสันแล้วด้วย แต่สายหน่อยไม่เป็นไรหรอก ไม่ต้องห่วง”