เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ นิยาย บท 1102

เธอบ่นว่า "วันนี้ใครจะเป็นคู่ของคุณเหรอ? คุณบอกฉันได้ไหม? ในเมื่อเธอจะเป็นคู่ของคุณ คุณก็จะต้องมีการโดนเนื้อต้องตัวกันแน่นอน อย่างน้อยเธอก็ต้องจับแขนคุณ… ดังนั้นฉันควรมีสิทธิ์ที่จะถามใช่ไหม?”

มาร์คพูดอย่างหมดหนทาง “การจับแขนมันก็เป็นเพียงมารยาทไม่ใช่เหรอ? อย่าคิดมาก ฉันจะพยายามหลีกเลี่ยงการสัมผัสในทุกรูปแบบให้ดีที่สุด ฉันไม่รู้เหมือนกันว่าใครคือคู่ของฉัน เพราะฉันปล่อยให้แจ็คสันเป็นคนจัดการ ฉันเดาว่าหล่อนน่าจะเป็นนักศึกษามหาวิทยาลัยที่แค่ต้องการเงินจากงานพาร์ทไทม์เล็ก ๆ ดังนั้นมันควรจะเป็นการแลกเปลี่ยนง่าย ๆ และยุติธรรม ฉันไม่มีอะไรจะบอกเธอจริง ๆ เพราะฉันไม่รู้จักหล่อนด้วยซ้ำ แจ็คสันเป็นคนที่นิยมในหมู่ผู้หญิงมากที่สุดมาโดยตลอด”

แอเรียนส่งเสียงเยาะเย้ยโดยไม่พูดอะไร

มาร์คส่งเธอที่ประตูบ้านและขับรถออกไปใหม่ ตอนนั้นเป็นเวลาช่วงบ่ายสามนิด ๆ เธอกำลังคิดว่าเธอควรจะโทรหาทิฟฟานี่ดีหรือไม่ เมื่อจู่ ๆ แมรี่ก็มาปรากฏตัวเพื่อต้อนรับเธอ “นายหญิง คุณแม่ของคุณอยู่ที่นี่ หล่อนนั่งรออยู่ได้สักพักใหญ่แล้ว”

แอเรียนอุ้มสมอร์เข้าไปในบ้าน ฝีเท้าของเธอแอบเร็วขึ้นเล็กน้อย เธอถามอย่างเป็นธรรมชาติเมื่อเห็นเฮเลนว่า “คุณรู้สึกดีขึ้นหรือยังคะ?”

เฮเลนนั่งอยู่บนโซฟาและจิบกาแฟอย่างสง่างามขณะที่เธอตอบว่า “ใช่ ตอนนี้ฉันรู้สึกดีขึ้นแล้ว ฉันขออุ้มสมอร์ได้ไหม? นานแล้วที่ฉันเห็นเขาครั้งสุดท้าย ตอนนี้เขาโตขึ้นเล็กน้อยและน่ารักขึ้นมากเลยนะ”

แอเรียนส่งสมอร์ให้เฮเลน “แมรี่ เทน้ำให้ฉันสักแก้วได้ไหม”

เธอแทบจะกระหายน้ำตายจากการเดินทางไปบ้านเก่าของเธอ

แมรี่รีบนำน้ำมาให้เธอ เธอดื่มหมดแก้วในรวดเดียวและเช็ดริมฝีปากตามความเคยชิน เฮเลนแอบตกใจกับพฤติกรรมของเธอ