เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ นิยาย บท 1104

หลังจากที่ได้หมายเลขห้องมา แจ็คสันก็สลัดเจนิซทิ้งด้วยความกระตือรือร้นและรีบไปที่ห้องนั้น เขาส่งข้อความแจ้งมาร์คระหว่างทาง

ก่อนหน้านี้อเลฮานโดรต้องพักฟื้นอยู่ที่บ้านเพราะขาของเขา แจ็คสันจึงไม่ได้มีโอกาสที่จะเผชิญหน้ากับเขา ครั้งนี้แจ็คสันจะไม่ยอมปล่อยให้เขาหลุดมือไปแน่!

แจ็คสันเปิดประตูเข้าไป ทั้งห้องเงียบลง นอกจากอเลฮานโดรและผู้ชายที่รูปร่างอ้วนท้วมคนหนึ่งยังมีบอดี้การ์ดสองคนและผู้หญิงที่นุ่งน้อยห่มน้อยอยู่ในห้องสองสามคน แจ็คสันมองอเลฮานโดร “บอกให้พวกเขาออกไป ไม่งั้นเดี๋ยวก็รู้”

อเลฮานโดรมองแจ็คสันด้วยความใจเย็น เขาสะบัดมือ บอดี้การ์ดและพวกผู้หญิงลุกขึ้นและออกไปจากห้อง เมื่อชายผู้อ้วนท้วมเห็นอย่างนั้นเขาก็ตามไปติด ๆ

“สายของคุณใช้ได้เลยนะ คุณคงจะรอผมอยู่ใช่ไหมล่ะ? ทิฟฟานี่รู้หรือเปล่าว่าคุณพาคนอื่นมาเป็นคู่ของคุณ?” อเลฮานโดรรินไวน์ให้ตัวเองอย่างสบายอกสบายใจ

แจ็คสันกำหมัดแน่น “นายก็รู้ว่าฉันจะต้องมาหานายแน่ ๆ แล้วนายยังจะมาทำไม? ลินน์ไม่ได้ลื่นตกเขาตายแน่ ๆ นายเป็นคนทำใช่ไหม? เธอทำงานให้ฉัน ทำไมนายไม่เล่นงานฉันแทน? นายเป็นผํู้ชายยังไงถึงได้ทำผู้หญิงแบบนั้น?”

“คุณโกรธได้ขนาดนี้ทั้ง ๆ ที่ผู้หญิงคนนั้นไม่ได้เป็นอะไรกับคุณ ผมล่ะเห็นใจทิฟฟานี่จริง ๆ” อเลฮานโดรพูดให้นุ่มนวลที่สุด “มันไม่สำคัญหรอกว่าลินน์เสียยังไง ยังไงตำรวจก็ปิดคดีนี้ไปแล้ว ไม่ว่าคุณจะพูดอะไรมันก็ไม่มีประโยชน์ ทำไมคุณถึงได้ให้ผู้หญิงคนหนึ่งเอาชีวิตตนเองไปเสี่ยงเพื่อคุณทั้ง ๆ ที่คุณก็รู้ว่าสิ่งนี้จะต้องเกิดขึ้นล่ะ?