เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ นิยาย บท 1110

ข้อความต่อไปจากมาร์คมีความดื้อรั้นแอบแฝงอยู่ “ถ้าเธอไม่มา ฉันจะไปหาเธอเอง”

แน่นอนว่าแอเรียนจะไม่สามารถปล่อยให้เขาเข้ามาที่ห้องนอนแขกเพราะนั่นจะทำให้ทิฟฟานี่ตื่น เธอจึงทำได้เพียงย่องเบา ๆ ออกจากห้องนอนแขกไปที่ห้องของมาร์คอย่างหมดหนทาง “มีอะไรคะ?”

ขณะที่เธอพูดเธอก็ถูกคว้าและโยนลงบนเตียงโดยมีมาร์คคร่อมเธออย่างควบคุม เธอกลัวว่าสมอร์จะตื่นขึ้นมาเพราะเสียงพวกเขา เธอจึงไม่ได้ดิ้นรนและเพียงแต่แอบโมโหเล็กน้อย เธอบ่นและถามว่า “นี่คุณจะทำอะไร?!”

มาร์คดูเหมือนจะต้องการปลดปล่อยความหงุดหงิดของเขาและพูดว่า “ก็เธอสงสัยฉันไม่ใช่เหรอ? หืม? จะมีอะไรเป็นหลักฐานได้ดีกว่านี้อีก? เธอยังสงสัยว่าฉันไปทำอะไรกับคนอื่นมาอีกไหม?”

เธอกัดปากตนเองและเงียบไป เธอคาดไว้ว่าเขาจะอธิบายทุกอย่าง แต่ใครจะไปรู้ว่า สุดท้ายมันจะจบลงเหมือนเดิมแบบนี้

เธอทำได้เพียงยอมจำนน “ฉันเชื่อคุณ…”

หลังจากนั้นไม่นานเพลงระบำก็จบลง

จู่ ๆ ทิฟฟานี่ก็มาปรากฏตัวในชีวิตของเขาและแสดงความรักต่อเขาเป็นเวลาสามปี สามปีเต็ม ๆ เขาโหยหาความรักและความห่วงใยที่ทิฟฟานี่เคยมอบให้เขา และเมื่อเขาคิดได้ ไม่เพียงแต่มันจะสายเกินไป เขายังกลับทำลายความสัมพันธ์ของทิฟฟานี่และครอบครัวของเธออีก ความอุตสาหะและความหลงใหลในทิฟฟานี่ที่เขารู้สึกตอนนี้อาจเป็นเพราะความเสียใจที่เขามีต่อเธอและความต้องการที่จะชดใช้ให้เธอ

เขาสามารถยอมทิ้งทุกอย่างและต้องการเพียงทิฟฟานี่ ผู้หญิงที่เคยรักเขาอย่างไม่มีเงื่อนไข อย่างไรก็ตาม ช่างน่าเสียดายที่ทิฟฟานี่ตกหลุมรักคนอื่นไปนานแล้ว ซึ่งเป็นคนที่คู่ควรกับความรักแบบไม่มีเงื่อนไขของเธอ

โชคชะตามีวิธีเล่นตลกกับผู้คนด้วยความเปลี่ยนแปลงและอุปสรรคไม่รู้จบ โดยไม่มีแม้แต่แสงสว่างให้เห็นที่ปลายทางของความยากลำบาก มันช่างน่าสมเพชและน่าอาฆาตแค้นยิ่งนัก