เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ นิยาย บท 1113

ใบหน้าที่สง่างามของเมลานีถอดสี “เราคุยกันเรื่องนี้ไปแล้วไม่ใช่เหรอคะ? ฉันจะไม่เอาเด็กออก ถ้าคุณไม่อยากมีลูกจริง ๆ ฉันจะประกาศออกสื่อเองว่านี่ไม่ใช่ลูกของคุณ สุดท้ายก็จะเป็นคุณที่ดูเหมือนตัวตลกที่ถูกภรรยานอกใจแทนที่จะยอมรับว่านี่คือลูกของคุณ!”

เขาหมุนรถเข็นและมองหน้าเธอ “ทำไมคุณต้องยืนหยัดที่จะเอาเด็กไว้ด้วย? ผมยังไม่อยากมีลูกตอนนี้ เรื่องนี้เอาไว้ก่อน”

เมลานียืนหยัด “นี่เป็นลูกคนแรกของฉัน ฉันจะต้องเก็บเขาไว้ คุณไม่ได้มีสิทธิ์ตัดสินใจเพียงคนเดียว คุณควรที่จะถามความคิดเห็นของฉันด้วยไม่ใช่เหรอ? คุณเลิกเห็นแก่ตัวแบบนี้ได้ไหม? นี่มันชีวิตชีวิตหนึ่งเลยนะ นี่มันลูกของเรา คุณจะเอาเขาออกเพียงเพราะคุณไม่ต้องการเขาอย่างนั้นเหรอ?” เธอสำลักเมื่อพูดจบ น้ำเสียงของเธอสั่นเล็กน้อย

เธอหวังไว้ว่าอเลฮานโดรจะสามารถมอบความอบอุ่นที่เธอต้องการให้กับเธอ แม้มันจะเล็กน้อยก็ตาม เธอไม่เข้าใจจริง ๆ เขาโหดเหี้ยมได้ถึงขนาดที่จะฆ่าเลือดเนื้อของตัวเองถึงแม้ว่าเขาจะไม่รักมันก็ตามได้อย่างไร? เธอรับการกระทำทุกอย่างที่เขาทำกับเธอได้ แต่เธอผิดหวังกับความโหดเหี้ยมที่เขามีต่อลูกแท้ ๆ ของตัวเองอย่างมาก

อเลฮานโดรมองไปที่หน้าท้องที่แบนราบของเธอ ชีวิตเล็ก ๆ กำลังเติบโตอยู่ข้างในนั้น เขาไม่อยากจะเชื่อว่ามีเด็กอยู่ข้างในนั้น เด็กที่เป็นลูกของเขา…

เขารู้ดีว่าเรื่องราวมันจะจบไม่สวยหากเขาจะมีลูกกับคนที่เขาไม่ได้รัก เหมือนที่แม่ของเขาไม่เคยรักเขาเลยในอดีต หากอดีตนายท่านเทรมอนต์รักแม่ของเขา เรื่องราวคงจะไม่เป็นแบบนี้ใช่ไหม?

เมื่อคิดแบบนั้นเขาจึงตัดสินใจแน่วแน่ว่า “ตราบใดที่คุณยอมเอาเด็กออกผมจะตามใจคุณทุกอย่าง ผมจะดูแลคุณให้ดีที่สุดและเติมเต็มความฝันของคู่แต่งงานตามที่คุณต้องการ ตราบใดที่คุณยอมเอาเด็กออก”

เมลานีไม่อาจเข้าถึงความรู้สึกที่ซับซ้อนภายใต้แววตาของอเลฮานโดรได้ เธอผิดหวังกับเขาโดยสิ้นเชิง แต่เธอก็อดไม่ได้ที่จะหลอกตัวเองด้วยความหวังอันน้อยนิดนั้น เป็นไปได้จริง ๆ เหรอว่าเขาแค่ยังไม่ต้องการที่จะมีลูกในตอนนี้? พวกเขายังอายุน้อย เพราะฉะนั้นการมีลูกใหม่ในอนาคตก็ไม่ใช่ปัญหาอะไร ทั้งสองไม่จำเป็นที่จะต้องทะเลาะกันต่อในเรื่องนี้และทำร้ายความสัมพันธ์ของพวกเขาในตอนนี้