เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ นิยาย บท 1122

ราวกับว่ามาร์ครับรู้ได้ถึงสายตาของแอเรียน เขาจึงหันหน้าไปสบตาเธออย่างรวดเร็ว “มองอะไรเหรอ? มีอะไรติดหน้าฉันหรือเปล่า?”

แอเรียนละสายตาของเธออย่างรู้สึกผิด “ขอโทษนะ ฉันไม่ได้มองคุณซะหน่อย ฉันมอง… เอ่อ มองวิวนอกหน้าต่างคุณต่างหาก! ดูอากาศวันนี้สิ ช่างดีเหลือเกิน หิมะไม่ตกด้วย ถึงจะหนาวหน่อยก็เถอะ”

เขาเลิกคิ้วด้วยความสงสัย “แล้ววิวจากหน้าต่างเธอกับฉันมันต่างกันยังไง? หึ? มันดีมากจนเธอต้องพยายามมองผ่านฉันไปเลยเหรอ? นี่ฉันต้องขอโทษที่บังวิวเธอหรือเปล่า?”

แอเรียนพูดไม่ออกจากความหน้าแตก ทำไมเขาถึงต้องเปิดโปงเธอแบบนี้ด้วยเนี่ย?

พวกเขาไปถึงที่ร้านอาหารอิตาเลี่ยนหรูที่มาร์คจองเอาไว้ เมื่อพวกเขาเดินก้าวเข้าประตูมาร์คก็งอแขนเขาเล็กน้อยเพื่อให้แอเรียนควงแขนเขา ผู้ซึ่งทำมันอย่างเป็นธรรมชาติ

หัวใจของเธอเต้นเร็วขึ้น เธอต้องยอมรับว่าการออกเดตสามารถสร้างประจุไฟได้จริง ๆ

แอเรียนเลือกน้ำผลไม้เป็นเครื่องดื่มโดยคำนึงถึงคำเตือนของมาร์คเมื่อก่อนหน้านี้ ถ้าเขาห้ามไม่ให้เธอดื่มกาแฟ เครื่องดื่มแรง ๆ อย่างไวน์แดงก็คงจะเป็นสิ่งต้องห้ามเช่นกัน ท้ายที่สุดไวน์แดงก็ถือเป็นแอลกอฮอล์และควรจะเป็นสิ่งต้องห้ามสำหรับคุณแม่ที่ยังต้องให้นมบุตรอยู่

ทว่า มาร์คขัดเธอและทำให้เธอต้องตกใจ “ไม่ ยกเลิกน้ำผลไม้ไป เธอรับไวน์แดงเหมือนกัน”

“แต่ตอนดึกฉันยังต้องให้นมสมอร์ไม่ใช่เหรอ?” แอเรียนถาม “แอลกอฮอล์ไม่ดีสำหรับคนที่ยังให้นมลูกไม่ใช่เหรอ?”

“ชะ-ชะ-ชอบมากค่ะ!” แอเรียนเริ่มพูดติดขัด ทำไมจู่ ๆ เขาถึงให้แหวนเธอล่ะ? และมันยังพอดีนิ้วเธอด้วย! เธอรอให้มาร์คโรยเธอด้วยคำพูดที่โรแมนติกจนใบหน้าของเธอแดงเป็นมะเขือเทศหลังจากที่เขาได้เห็นปฏิกิริยาของเธอ

“โอเค ดีแล้ว”

‘... แค่นั้นเหรอ?’

อันที่จริงแอเรียนก็ไม่ได้ติดอะไรที่เขาจะขาดทักษะในคำการใช้คำพูดที่โรแมนติก เพราะความสนใจของเธอจับจ้องไปที่การออกแบบที่ดูคุ้นเคย มันไม่ชัดเจนเท่าไหร่ แต่แอเรียนก็อดไม่ได้ที่จะรู้สึกตงิด ๆ ว่าเธอเคยเห็นมันมาก่อน บางทีเธออาจจะเคยเห็นมันอยู่บนกระดาษในขั้นตอนการออกแบบ เธอจึงสงสัยว่ามันเป็นเพราะประสบการณ์ที่ล้นเหลือในวงการการออกแบบแฟชั่นของเธอหรือเปล่า เพราะบางทีเธออาจจะเคยเห็นดีไซน์แบบนี้มาก่อน ถึงกระนั้น กล่องของแหวนกลับไม่มีตราสัญลักษณ์หรือชื่อแบรนด์ใด ๆ ดังนั้นเธอจึงไม่สามารถรู้ได้ว่ามันมาจากที่ไหน