เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ นิยาย บท 1133

เจตต์เอื้อมมือของเขาไปตบหลังธัญญ่าเบา ๆ “นอกจากลูกแล้วเธอก็ยังมีฉันไง มันไม่สำคัญหรอกว่าเราจดทะเบียนสมรสกันทำไม ที่สำคัญคือเราทำมันไปแล้ว เธอไม่ต้องเข้มแข็งตลอดเวลาก็ได้ ถ้ามีอะไรโทรหาฉันได้ตลอด ตั้งแต่นี้เป็นต้นไปฉันจะคอยรับสายเธอ เดี๋ยวฉันไปซื้ออะไรให้กินนะ คืนนี้เธอนอนพักที่นี่ไปก่อนนะ แล้วพรุ่งนี้เช้าฉันจะกลับมา”

ธัญญ่าพยักหน้าและมองเจตต์เดินจากไป ทันใดนั้นความกลัวทั้งหมดของเธอก็ดูเหมือนจะจางหายไป เธอผ่อนคลายขึ้นมากเมื่อแน่ใจแล้วว่าเขาจะอยู่เคียงข้างเธอ

…

หลังจากที่ดูแลธัญญ่าเสร็จเจตต์ก็รีบกลับไปที่คฤหาสน์สมิธ ตอนนี้ก็ดึกมากแล้ว เขาจึงคิดว่าทุกคนต่างเข้านอนหมดแล้ว แต่ตรงกันข้ามกับความคิดของเขา อเลฮานโดรยังตื่นอยู่

“นายไปไหนมา?” อเลฮานโดรถาม

เจตต์รู้ดีว่าการโกหกอาจจะเป็นภัยในภายหลัง เขาจึงตัดสินใจที่จะพูดความจริง “ธัญญ่าลื่นล้มและตอนนี้อยู่ที่โรงพยาบาลครับ ผมรีบไปหาเธอทันทีที่รู้ สองสามวันต่อจากนี้ผมอาจจะต้องดูแลเธอ”

อเลฮานโดรถามอย่างเฉยเมย “แล้วใครพาเธอไปส่งที่โรงพยาบาล?”

เจตต์ชะงักไปชั่วครู่ก่อนที่จะถามว่า “แจ็คสันและทิฟฟานี่ครับ ธัญญ่าไม่รู้จักใครเลย เธอโทรหาผมก่อน แต่ผมยุ่งอยู่ก็เลยไม่ได้รับสายเธอ ผมรีบออกไปจนไม่ได้แจ้งท่านก่อนด้วย”

อเลฮานโดรยกมือขึ้น

เจตต์เข้าใจสิ่งที่เขาต้องการจะสื่อ เจตต์ยื่นบุหรี่ให้อเลฮานโดรและจุดมันให้เขา

หลังจากที่อเลฮานโดรผ่นควันออกมาหนึ่งคำ เขาก็พูดว่า “หัวใจของผู้หญิงมักจะบอบบาง อย่าให้ธัญญ่าไปบอกอะไรพวกเขาเพียงเพราะเธอรู้สึกว่าติดค้างพวกเขาล่ะ นายหยุดสักสองสามวันไปเลย ผู้หญิงที่ตั้งครรภ์อยู่คนเดียวคงจะไม่สะดวกเท่าไหร่ แต่ถ้าคราวหน้าจะไปไหนอีกบอกฉันก่อนด้วย”