เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ นิยาย บท 1135

”เธอยัง… รักแจ็คสันอยู่เหรอ?”

ธัญญ่าเงยหน้าไปมองเจตต์ด้วยความตกใจ “ฮะ?”

“เปล่า” เจตต์ตอบพลางคิดว่าเธอไม่ได้ยินเขา

เธอกำลังจะเปิดปากพูดเมื่อเจตต์ลุกขึ้นและนำกล่องอาหารที่เธอเพิ่งจะทานเมื่อกี้ไปล้าง อันที่จริงเธอเองก็ไม่แน่ใจว่า เธอยังรักแจ็คสันอยู่ไหม แต่เมื่อคนเรามองเรื่องใดเรื่องหนึ่งด้วยความหึงหวง ทุกอย่างก็มักจะดูผิดไปหมด สิ่งเดียวที่เธอต้องการในตอนนี้คือ การคลอดลูกโดยปราศจากอุปสรรคและใช้ชีวิตอย่างสงบสุข ตอนนี้ชีวิตเธอดีแล้ว เธอไม่ต้องการอะไรไปมากกว่านี้

…

ทิฟฟานี่เป็นคนประเภทที่เก็บความลับไม่อยู่ ไม่นานนักแอเรียนก็ได้รู้เรื่องของธัญญ่า

ทิฟฟานี่ดูน่าสงสัยในระหว่างที่พวกเธอคุยโทรศัพท์กัน “เมื่อก่อนพวกเราสนิทกันมากเลยนะ แต่ตอนนี้ แค่มองหน้ากันก็แปลก ๆ แล้ว ถ้าฉันแค้นหล่อนจริง ๆ ฉันคงจะตัดสายหล่อนไปแล้ว ถ้าเป็นอย่างนั้นหล่อนจะต้องแย่แน่ ๆ ขอบคุณพระเจ้าที่ฉันไม่ได้ตัดสาย ขอบคุณพระเจ้าที่ทั้งแจ็คสันและฉันไม่ลังเลที่จะไปหาหล่อนและพาหล่อนไปส่งโรงพยาบาล”

แอเรียนยังคงเป็นกลาง “ก็พวกเรารู้จักกันมาก่อนนี่นา ยิ่งกว่านั้น มันเป็นเรื่องคอขาดบาดตาย ถ้าอะไรที่ช่วยได้ก็ช่วยไปเถอะ หล่อนไม่มีญาติพี่น้องด้วย ที่หล่อนโทรหาเธอก็เพราะหล่อนไว้ใจเธอ ถึงแม้ว่าเธอจะเกลียดหล่อนเพราะเรื่องที่หล่อนทำกับเธอ เธอก็ช่วยหล่อนอยู่ดี นั่นไม่ได้หมายความว่าเธอเองก็แอบคิดถึงวันเวลาเก่า ๆ หรอกเหรอ?”

ทิฟฟานี่ไม่ปฏิเสธ มิตรภาพในอดีตของพวกเธอเป็นเรื่องจริง แต่เรื่องราวร้าย ๆ และการทะเลาะวิวาทที่เกิดขึ้นก็เช่นกัน

…

แอเรียนปฏิเสธเขาไม่ลง พวกเขาก็แค่ไปทานข้าวกัน ไม่เห็นจะต้องปฏิเสธเลย ดังนั้นเธอจึงตอบตกลง “โอเค โทรมาแล้วกัน เดี๋ยวฉันส่งเบอร์ทิฟฟ์ให้ ฉันบอกทิฟฟ์แล้วว่านายกลับมา และเธอก็บ่นที่นายไม่ติดต่อเธอไปเลย เพราะฉะนั้นเธอจะต้องบ่นนายแน่ ๆ”

หลังจากนั้นวิลก็กลับทันที

ยังมีเวลาเหลืออยู่ก่อนที่จะถึงพักเที่ยง แอเรียนล่องลอย รอยแผลจากน้ำร้อนลวกที่หลังมือของเธอทำให้เธอต้องนึกถึงวิลอยู่เรื่อย เธอคิดว่ามาร์คจะต้องไม่พอใจหากเขารู้เรื่องที่เธอไปทานมื้อเที่ยงกับวิล แต่เธอก็อดไม่ได้ที่จะมีความหวัง ก่อนหน้านี้มาร์คได้ทำลายความหวังของเธอที่จะคงมิตรภาพกับวิลไว้ แต่เธอไม่ได้มีเจตนาร้ายอะไร เพราะฉะนั้นเธอก็ไม่จำเป็นที่จะรู้สึกผิด

เมื่อถึงเวลาพักเที่ยง แอเรียนก็เก็บของของเธอและไปหาวิล วิลกำลังจอดรถรอเธออยู่ที่ประตูบริษัทแล้ว เธอตั้งใจหลบเลี่ยงเพื่อนร่วมงานของเธอทุกคนด้วยความกลัวว่าพวกเขาจะนินทาเธอ ถ้าเป็นอย่างนั้น คำอธิบายของเธอคงจะฟังไม่ขึ้นแน่ ๆ

หลังจากที่เธอขึ้นรถ วิลก็พาเธอไปที่ร้านอาหารจีนร้านโปรดของทิฟฟานี่ พวกเขาบังเอิญตระหนักว่ามีสถานที่มากมายที่มีความทรงจำของพวกเขาทั้งสามคน พวกเขาไร้กังวลและไร้ขอบเขตในช่วงวัยเยาว์ แต่ตอนนี้พวกเขาต่างต้องแบกรับภาระของการเป็นผู้ใหญ่