เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ นิยาย บท 1147

มาร์คไม่สนใจสิ่งที่แอเรียนพูดเลย เขาเพียงแต่มองไปที่หูของเธอและพูดว่า “ทำไมเธอถึงไม่ใส่ต่างหู?”

ต่างหูเหรอ? แอเรียนทำหน้างุนงง “ต่างหูอะไร?”

“ต่างหูที่ฉันให้เธอก่อนที่จะไปต่างประเทศไง” เขาตอบพลางขมวดคิ้ว

แอเรียนงุนงงเข้าไปใหญ่ เธอดึงสร้อยคอออกมาจากใต้เสื้อของเธอ “คุณให้สร้อยคอฉันนะ”

มาร์คตัวแข็งทื่อ “เธอ… แน่ใจเหรอ?”

แอเรียนพยักหน้าด้วยความมั่นใจ “ใช่ ของขวัญที่คุณให้ไว้คือสร้อยคอ ไม่ใช่ต่างหู” เธออยากจะรู้เหลือเกินว่าต่างหูคู่นั้นไปไหน เขาเอามันไปให้ใคร?

มาร์คไม่ได้ตอบเธอ เขาย้อนกลับไปนึกถึงทุกรายละเอียดของการเดินทางของเขาระหว่างสองสามวันที่ผ่านมา สร้อยคอนั้นเดิมทีควรจะเป็นของขวัญให้ลูกค้า ลูกค้าคนนั้นเป็นผู้หญิงชาวสิงคโปร์ ต่างหูคู่นั้นเดิมทีควรจะเป็นของแอเรียน เขาทำพลาดจริง ๆ แม้ว่าความหมายของของขวัญทั้งสองจะแตกต่างกันโดยสิ้นเชิงแต่เขากลับทำพลาดเพราะกล่องทั้งสองเหมือนกันมาก ทั้งหมดเป็นเพราะเช้าวันนั้นเขารีบมาก

แอเรียนผ่อนคลายมากขึ้นเมื่อได้ยินคำอธิบายของเขา อย่างไรก็ตาม เมื่อนึกว่าเขาไปพบลูกค้าที่เป็นผู้หญิงถึงต่างประเทศและยังให้ของขวัญที่เป็นสัญลักษณ์ของความรักแก่หล่อนก็ยังทำให้เธอแอบอึดอัดอยู่ดี “แล้วแต่คุณเลย ฉันจะไปอาบน้ำก่อน”

มาร์คหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาโทรหาเดวี่ “ฉันสลับของขวัญของภรรยาฉันและดันเอาไปให้ลูกค้าแทน นายไปซื้อของขวัญจากร้านเดิมมาเพิ่มหน่อย เดือนหน้าลูกค้าจะมาที่นี่ใช่ไหม? เอาของขวัญไปเปลี่ยนกับเธอตอนนั้น อย่าลืมนะว่ามันต้องแพง ๆ เท่าไหร่ก็ได้”

เขาถอนหายใจด้วยความโล่งอกเมื่อเขาสั่งงานเสร็จ ถ้าพวกเขาทำพลาด พวกเขาจะเสียลูกค้าคนนี้ไปแน่นอน เขาจะต้องวางแผนเตรียมมือรับสิ่งที่อาจจะเกิด