เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ นิยาย บท 1148

เช้าวันรุ่งขึ้น แอเรียนก็ออกไปทำงานตามปกติ มาร์คยังคงเพลียกับการเดินทางไปต่างประเทศมาและยังนอนอยู่เมื่อตอนที่เธอออกมา เธอจึงไม่ได้ขอให้เขาไปส่งเธอ

โรบินดึงแอเรียนไปคุยด้วยทันทีที่เธอไม่ถึงที่ทำงาน “ลูกค้าชื่อเจสสิก้ามาเจาะจงขอให้พี่เป็นดีไซเนอร์ส่วนตัวให้เธอ เธอบอกว่าเธออยากได้ชุดราตรี เธอมาถึงตั้งแต่เช้าเลย ตอนนี้คุณเยลแมนกำลังอยู่กับเธอ เธอดูจะสำคัญมาก ฉันไม่เคยเห็นคุณเยลแมนถ่อมตัวกับลูกค้าคนไหนขนาดนี้มาก่อน”

แอเรียนส่งเสียงตอบรับและกำลังจะเดินไปที่เลานจ์เมื่อโรบินดึงเธอไว้อีกครั้ง “พี่แอเรียน ระวังตัวนะ เจสสิก้าคนนี้ดูเยอะมาก ๆ”

แอเรียนยิ้ม “ไม่ต้องห่วง ไม่ใช่ว่าฉันไม่เคยรับมือกับลูกค้าแบบนี้มาก่อนสักหน่อย ถ้าหล่อนไม่พอใจก็ให้หล่อนเปลี่ยนตัวดีไซเนอร์ได้ตลอด”

ที่เลานจ์ คุณเยลแมนก็รีบดึงแอเรียนเข้าไปด้วยสีหน้าที่ล้นเปี่ยมไปด้วยความปิติ “คุณเจสสิก้า นี่คือดีไซเนอร์ที่คุณขอเอาไว้ แอเรียน วินน์”

แอเรียนยิ้มอย่างสุภาพ “สวัสดีค่ะคุณเจสสิก้า ฉันแอเรียน วินน์ค่ะ”

แวบแรกเจสสิก้าดูเหมือนผู้หญิงที่เจ้ากี้เจ้าการ หน้าตาของเธอออกไปทางจีนอย่างชัดเจนและเหมือนเธอจะอายุเกินสามสิบไปแล้ว เธอเหมือนจะเติมฟิลเลอร์บนใบหน้าจำนวนไม่น้อย ผิวของเธอจึงได้เต่งตึงเหมือนสาววัยเยาว์ รูปร่างของเธอได้รับการดูแลอย่างดี และเธอก็มีออร่าบางอย่าง สำเนียงการพูดของเธอออกไปทางสิงคโปร์อย่างชัดเจน “สวัสดี ได้ยินกับหูไม่เท่ากับเห็นเองกับตาจริง ๆ คุณสวยมากเลยนะคะคุณนายเทรมอนต์ คุณเทรมอนต์รสนิยมดีจริง ๆ”

เสียงเตือนภัยดังข้างในหัวของแอเรียน ผู้หญิงคนนี้ไม่ได้ต้องการเธอเพราะฝีมือในการออกแบบของเธอ แต่เพราะเธอคือคุณนายเทรมอนต์ต่างหาก เธอรู้สึกว่ามันแปลก ๆ แต่เมื่อเธอเห็นต่างหูที่เจสสิก้าใส่เธอก็เข้าใจสถานการณ์อย่างชัดเจน มันคือต่างหูที่เดิมทีควรจะเป็นของเธอ นี่คือลูกค้าที่มาร์คไปพบที่ต่างประเทศ!