เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ นิยาย บท 1149

เธอไม่กรองคำพูดตนเองแต่อย่างใด เหมือนที่เธอกล่าวว่าแอเรียนไม่มีข้อดีอะไรนอกจากรูปลักษณ์ที่สวยงาม แอเรียนแอบด่าเธอในใจแต่ก็ยังคงยิ้มเมื่อกล่าวว่า “เราจะเหมาะสมกันหรือไม่ก็คงจะเป็นเรื่องที่เราสองคนจะตัดสินใจกันเอง แค่รูปลักษณ์ภายนอกจะใช้ในการตัดสินใจไม่ได้หรอกค่ะ โดยเฉพาะเมื่อทั้งสองฝ่ายนั้นชอบใจกัน ถูกไหมคะ? เพราะฉะนั้น คุณเจสสิก้าคะ เราจะคุยเรื่องชุดกันตอนไหนดีคะ?”

เจสสิก้ามองแอเรียนด้วยความเงียบก่อนที่จะตอบว่า “คุณเทรมอนต์ ฉันยอมรับฝีมือและประสบการณ์ของคุณที่เก่งพอที่จะขึ้นนิตยสารแฟชั่นได้นะ แต่มันยังไม่ใช่สไตล์ของฉันเท่าไหร่ ดีไซเนอร์ของฉันต่างก็มีชื่อเสียงมากกว่าคุณอีก วันนี้เราคุยกันแค่นี้แหละค่ะ ไว้พบกันใหม่”

แอเรียนรู้สึกต้องการจะด่าทอผู้หญิงคนนี้ แต่เธออดใจเอาไว้เมื่อนึกถึงคำบ่นของคุณเยลแมน เธอยังกลัวว่าเธอจะทำลายธุรกิจของมาร์ค ในเมื่อเจสสิก้าคือพันธมิตรทางธุรกิจคนหนึ่งของเขา แอเรียนจะต้องทนให้ได้มากที่สุดเท่าที่จะทนได้

คุณเยลแมนรู้สึกผิดหวังเมื่อเขารู้ข่าวว่า การเจรจาธุรกิจถูกยกเลิก แต่เขาไม่ได้แสดงความคิดเห็นแต่อย่างใด เขาได้ทำใจไว้แล้วว่าการตกลงทำธุรกิจกับลูกค้ารายใหญ่ขนาดนั้นจะยากมากเมื่อเทียบกับมาตรฐานของบริษัทของเขา

ในขณะเดียวกัน มาร์คที่ได้ข่าวว่าเจสสิก้ามาถึงเมืองหลวงเร็วกว่าที่คาดไว้ก็อารมณ์เสียเล็กน้อย เขาแอบรู้สึกว่าต้องมีบางอย่างผิดปกติเมื่อเธอไม่ได้ไปหาเขาทันทีที่เธอมาถึง ในเมื่อวัตถุประสงค์ที่เธอมาที่นี่ก็เพื่อคุยเรื่องธุรกิจกับเขาและปกติเขาจะต้องเป็นคนที่จัดการเรื่องที่พักของเธออย่างสุดความสามารถ แต่แบบนี้ก็ไม่แย่สำหรับเขาเท่าไหร่ แบบนี้เขาจะได้แก้ไขความเข้าใจผิดเรื่องของขวัญนั้นได้เร็วขึ้น

แอเรียนหงุดหงิดจากความอับอายที่เธอเพิ่งจะต้องทนรับมา เธอคิดว่าจะคุยเรื่องนี้กับมาร์คเมื่อพวกเขากลับบ้านคืนนี้ แต่ก่อนที่เธอจะทันได้เลิกงานมาร์คก็โทรหาเธอและแจ้งว่าเขาจะต้องไปออกงานเมื่อเย็นนี้และบอกให้เธอกลับบ้านเอง แอเรียนไม่ต้องคิดเยอะก็รู้ว่าเขาจะต้องไปพบเจสสิก้าแน่นอน อารมณ์ของเธอพุ่งปรี๊ดขณะที่เธอรีบวางสาย

คืนนั้นที่ไวท์ วอเตอร์ เบย์ คาเฟ่ มาร์คนั่งตรงข้ามกับเจสสิก้า เขาได้พาเดวี่ไปด้วยเพื่อที่จะได้ไม่ต้องเจอเธอตามลำพังซึ่งมันจะทำให้เขาอึดอัด และเนื่องจากนี้เป็นการนัดคุยธุรกิจกันแบบทางการ เขาก็คิดว่าเจสสิก้าจะพาผู้ช่วยของเธอมาด้วย แต่เธอกลับมาคนเดียว