เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ นิยาย บท 1156

ทั้งคู่เดินไปทางโซนผลไม้ แอเรียนตั้งใจจะซื้อผลไม้กลับไปให้แอริสโตเติลที่บ้าน เธอกำลังครุ่นคิดว่าจะซื้อผลไม้อะไรดีเนื่องจากแอริสโตเติลยังไม่ได้ลองผลไม้มากนัก เขาเคยลองแค่ชนิดเดียว เธอไม่กล้าที่จะให้เขาลองชนิดอื่น ๆ เพราะกลัวว่าอาจจะไปกระตุ้นภูมิแพ้ของเขา

ทันใดนั้น เธอก็สังเกตเห็นร่างที่คุ้นเคยในมุมอับที่ประตูหลังที่กำลังเคลื่อนย้ายกล่องผลไม้ ประตูหลังมักเป็นช่องทางสำหรับสินค้าใหม่ แอเรียนหยุดเดินและสังเกตอย่างใกล้ชิดอยู่พักหนึ่งก่อนที่จะตระหนักว่าบุคคลที่คุ้นเคยนั้นคือ ฮาร์วีย์ วินน์ ตอนนี้เป็นช่วงหยุดฤดูหนาวและฮาร์วีย์กำลังจะจบการศึกษาในไม่ช้า เขามารับงานพาร์ทไทม์ในช่วงวันหยุดเหรอ?

เธอไม่ได้เข้าไปทักฮาร์วีย์ทันทีแต่รอให้เขาทำงานเกือบเสร็จก่อนที่จะเดินไปหา “ฮาร์วีย์ มาทำอะไรที่นี่?”

ฮาร์วีย์ตกใจมากเมื่อเห็นเธอ เขาพยายามที่จะหลบสายตาเธอ “พี่… ผมไม่มีอะไรให้ทำมากในช่วงปิดเทอมฤดูหนาว ผมเลยตัดสินใจมาที่นี่และหางานพาร์ทไทม์เพื่อหารายได้เสริมและหาประสบการณ์ในการทำงานหนักด้วย”

แอเรียนสำรวจดูฮาร์วีย์ตั้งแต่หัวจรดเท้า ผู้ชายคนนี้ไม่กลัวสิ่งสกปรกหรือความเหนื่อยล้า ชุดทำงานของเขาสกปรกเล็กน้อยและเหงื่อก็ออกที่ปลายจมูกแม้ว่าอากาศจะหนาวเย็นก็ตาม “ไม่ใช่ว่าพ่อแม่ของนายไม่มีเงินค่าเล่าเรียนและค่าใช้จ่ายในชีวิตประจำวันใช่ไหม? นายจะได้เงินเท่าไหร่จากงานนี้? และการทำงานหนักมันยากนะ”

แอเรียนส่ายหน้า “มันไม่ได้ง่ายอย่างที่นายคิด นายจะเอาเวลาไหนไปอ่านหนังสือถ้าจะต้องทำงานตลอดเวลา? ยิ่งถ้าเริ่มฝึกงานแล้วนายจะไม่มีเวลาทำอย่างอื่นเลยนะ ไม่ต้องทำเป็นเก่ง ฉันตัดสินใจแล้ว แต่อย่าบอกพ่อแม่นายเรื่องนี้นะ ฉันไม่ได้ช่วยนายเพราะพวกเขา”

ฮาร์วีย์เงียบไปและไม่พูดอะไร เขารู้ว่าหากพ่อแม่เขารู้เรื่องนี้พวกเขาจะเริ่มคิดว่าพวกเขาสามารถพึ่งพาแอเรียนได้อีกครั้ง พวกเขาจะต้องหน้าด้านอีกแน่นอน นี่มันก็ผ่านมานานแล้ว แต่พ่อของเขาก็ยังปฏิเสธที่จะหางานดี ๆ ทำและเลือกที่จะดื่มและเล่นการพนันแทน แม่ของเขา โซอี้ รับจ้างทำงานทั่วไป แต่รายได้ของเธอไม่สามารถครอบคลุมค่าใช้จ่ายในครอบครัวได้ นั่นเป็นเหตุผลว่าทำไมเขาถึงต้องทำงานพาร์ทไทม์ เขาตั้งใจว่าจะไม่กลับบ้านในช่วงปิดเทอมนี้เพื่อที่จะได้หาเงินเยอะ ๆ เขาไม่ได้คาดคิดว่าเขาจะได้เจอกับแอเรียน